چقدر درباره اشک و گریه می دانید؟
به هر حال، چیزی که واضح است در میان تمام مخلوقات انسانها بیشترین پیچیدگی روانی و عاطفی را دارند.
تحقیقات جدید اظهار میدارد که اشکها میتوانند روشی برای بیرون راندن مواد مضر از بدن باشند. شاید همین تخلیه مواد مضر باعث احساس سبکی بعد از گریه کردن میشود.
اما به طور کلی سه نوع اشک وجود دارد:
1- اشکهای احساسی
محققان می گویند بین ترکیبات اشکهای عاطفی و اشکهایی که از محرکهای محیطی مانند خرد کردن پیاز ناشی میشوند، تفاوتهای بسیار جدی و قابل توجهی وجود دارد.
آنها دریافتهاند که اشکهای عاطفی، محتوی مقادیر بیشتری از هورمون پرولاکتین، هورمونهای غده فوق کلیوی و نیز لوسین انکفالین (مسکن طبیعی در بدن) هستند. تمام این ترکیبات در پاسخ به استرس در بدن تولید و ترشح میشوند.
2- اشکهای اصلی
همواره برای محافظت از چشمها به لایهای از مایعات نیاز است. این مایع توسط غدد اشکی ترشح میشود که در بالای چشمها قرار دارد و بدون وجود این مایع، چشمها سریعا خشک شده و مورد حمله باکتری ها قرار می گیرد.
این اشکها حاوی لیزوزیم هستند که ماده ضد میکروبی قوی است که ایمنی چشمها را تضمین میکند. بدون وجود این اشکها، خشکی و عفونت چشمها قطعی خواهد بود و در بسیاری از موارد، کاهش قدرت بینایی و حتی نابینایی نتیجه نهایی خواهد بود.
گریههای مکرر و مداوم دیگر طبیعی و نشانگر استرس و عواطف یک فرد سالم نیستند، بلکه میتوانند علامتی از وجود یک بیماری جدی باشند مثل افسردگی
3- اشکهای رفلاکسی
یکی دیگر از مهم ترین عملکردهای اشک، محافظت از چشمها در مقابل عوامل خارجی مانند گردوخاک و خلاصی از گازهای اسیدی مثلا در اثر خرد کردن پیاز است.
به این اشکها اشکهای رفلکسی یا واکنشی گفته میشود که در زمان حمله عوامل خارجی به چشمها از چشمها دفاع میکنند. اشکهای رفلکسی در نتیجه تحریک مستقیم با عوامل خارجی، از غدد اشکی چشمها ترشح میشوند.
رهایی از استرس و هیجان
گریه بهترین کمک برای کاهش استرس های تحمیلی بر بدن است. تحقیقات نشان داده اند گریه نقش مهمی در دفع مواد شیمیایی مرتبط با استرس از بدن بر عهده دارد. به همین خاطر است که ما بعد از گریه کردن معمولا احساس خوب و انرژی تازهای پیدا میکنیم. همانطور که گفتیم گریههای عاطفی در مقایسه با گریههای واکنشی دارای مقادیر بالاتری از هورمونهای احساسی نظیر هورمون ACTH هستند.
گریه زیاد هم میتواند خطرناک باشد
گریههای مکرر و مداوم دیگر طبیعی و نشانگر استرس و عواطف یک فرد سالم نیستند، بلکه میتوانند علامتی از وجود یک بیماری جدی باشند مثل افسردگی، اختلالات استرسی و نیز افسردگی پس از زایمان و یا خیلی بیماریهای عصبی و روانی دیگر. در این شرایط دیگر آن اثرات آرامبخش گریه برای فرد کارساز نیست و او را آرام نمیکند.
در اینجا بد نیست چند حقیقت دیگر درباره گریه کردن و اشکها را هم بدانیم:
نوزادان روزانه یک تا سه ساعت گریه میکنند
لازم است پدر و مادرهای جوان این را بدانند که بچهها برای برقراری ارتباط گریه میکنند. کودکان در پاسخ به احساس گرسنگی، خستگی، ناراحتی، درد، کسالت و خلاصه در پاسخ به هر احساسی که داشته باشند گریه میکنند.
اما با همه اینها کودکی که بیش از سه ساعت در روز برای بیش از سه روز در هفته گریه کند، ممکن است مبتلا به کولیک گوارشی باشد. بدون شک گریههای شدیدتر و طولانی تر نشانه مشکلی جدی تر خواهند بود.
مجاری اشکی هم میتوانند بسته شوند
مجاری اشکی که اشک را از غدد اشکی به چشمها میآورند میتوانند به دلایل متفاوتی از جمله افزایش سن، عفونت، التهاب، جراحت، تومور و یا وجود کیست مسدود شوند.
مسدود شدن مجاری اشکی باعث اشک ریزش شدید از چشمها و قرمزی چشمها میشود. خود این انسداد نیز میتواند تشدیدکننده خطر عفونت و التهاب چشمها باشد.
در بعضی از افراد گریه کاملا بی دلیل و بی اختیار است
در برخی شرایط بالینی مخصوصا اختلالات عصبی، گریه خالی و یا پس از خندیدن شدید میتواند کاملا غیر ارادی باشد. به این شرایط خنده و گریه پاتولوژیکی و یا PLC گفته میشود که زمان و مکان هم نمیشناسد و در هر لحظهای میتواند بیاختیار ایجاد شود.
PLC میتواند در اثر سکته قلبی، بیماری آلزایمر، ام اس و انواعی دیگر از بیماریهای عصبی و روانی ایجاد شود.
آمارهایی از اشکها و گریهها
88.8 درصد افراد پس از گریه کردن احساس خوبتر و 8.4 درصد آنها احساس بدتری را تجربه میکنند.
به طور متوسط میتوان گفت خانم ها سالانه 47 بار گریه میکنند و مردها تنها 7 بار در سال.
تا سن بلوغ، میزان و شدت گریه در دختران و پسران تقریبا مشابه است و تفاوت گریه در دو جنس از بعد از بلوغ ایجاد میشود.
در اینجا تستوسترون ممکن است به کاهش گریه در پسران کمک میکند، در حالی که استروژن و پرولاکتین تمایل به گریه در دختران را افزایش میدهند.
مطالب مرتبط: