پارگی تاندون پشت ساق پا
پارگی تاندون آشیل قسمت پشت ساق پا را تحت تأثیر قرار می دهد و بیشتر در افرادی که ورزش می کنند، اتفاق می افتد. تاندون آشیل، استخوان پاشنه پا را به عضله ساق پا وصل می کند.
تاندون یا زردپی، طناب ضخیمی است که استخوان را به عضله متصل می کند.
تاندون آشیل عضله پشت ساق پا را به استخوان پاشنه پا متصل می کند.
اگر در حین فعالیت بدنی یا ورزش، این تاندون بیش از حد کشیده شود، پاره می شود که این پارگی می تواند کامل و یا جزئی باشد.
اگر تاندون آشیل شما پاره شود، یک صدایی را می شنوید و درد تند و تیزی را در پشت مچ پا و ساق پا احساس می کنید که نمی گذارد به درستی راه بروید.
اغلب عمل جراحی بهترین روش برای ترمیم پارگی تاندون آشیل است، اما در بیشتر افراد، روش های غیر جراحی به خوبی اثر می کنند.
پارگی تاندون آشیل چه علائمی دارد؟
اگرچه پارگی تاندون آشیل می تواند علامتی نداشته باشد، ولی بیشتر افراد علائم زیر را تجربه می کنند:
- درد شدید و ورم در نزدیکی قوزک پا
- عدم توانایی در خم کردن پای آسیب دیده به طرف پایین و یا حرکت دادن آن موقع راه رفتن
- عدم توانایی برای ایستادن و یا برخاستن روی انگشتان پای آسیب دیده
- شنیدن صدای ترکیدن (مثل صدای شکستن انگشتان دست) موقع پارگی تاندون
اگر صدایی (ترکیدن) را در قسمت پاشنه پا شنیدید، به خصوص اگر بعد از آن دیگر نتوانستید به خوبی راه بروید، فورا به پزشک مراجعه کنید.
چرا تاندون آشیل پاره می شود؟
تاندون آشیل به شما کمک می کند پایتان را به طرف پایین بیاورید، روی انگشتان پای خود بلند شوید و موقع راه رفتن پایتان را به قسمت جلو ببرید. در حقیقت هر موقع که پایتان را حرکت دهید، به این تاندون تکیه می کنید.
پارگی تاندون آشیل معمولا در طول 6 سانتیمتر مانده به نقطه ای که به پاشنه وصل می شود، اتفاق می افتد.
این قسمت از تاندون به دلیل آنکه خون کمتری به آن می رسد، بیشتر دچار پارگی می شود و همین مسئله به ترمیم آن نیز آسیب می زند.
افزایش ناگهانی میزان فشار وارده به تاندون آشیل، اغلب باعث پارگی آن می شود، مثلا در شرایط زیر:
- افزایش شدت ورزش
- افتادن از یک بلندی
- افتادن به داخل یک چاله
عواملی که خطر پارگی تاندون آشیل را افزایش می دهند، عبارتند از:
1- سن: افراد 30 تا 40 ساله بیشتر دچار پارگی تاندون آشیل می شوند.
2- جنسیت: پارگی تاندون آشیل در آقایان پنج برابر خانم هاست.
3- انجام ورزش : پارگی این تاندون در ورزش هایی که شامل دویدن، پریدن و شروع و توقف ناگهانی هستند بیشتر اتفاق می افتد مانند فوتبال، بسکتبال و تنیس.
4- تزریق استروئیدها (کورتون ها): گاهی اوقات در برخی بیماری ها، پزشک برای کاهش درد مفصل مچ پا، به قوزک پا داروهای کورتونی تزریق می کند. اما این داروها، تاندون های مجاور مفصل را ضعیف می کنند که باعث پارگی تاندون آشیل می شود.
5- برخی داروهای آنتی بیوتیک: آنتی بیوتیک های فلوئوروکوئینولون مثل سیپروفلوکساسین یا لووفلوکساسین خطر پارگی تاندون آشیل را زیاد می کنند.
در قسمت بعدی این مطلب راه های تشخیص، درمان و جلوگیری از پارگی تاندون آشیل را برایتان خواهیم گفت.
آیلار آرزوگران
بخش سلامت تبیان
مطالب مرتبط:
