تبیان، دستیار زندگی
در این جلسه صندلی شناور، از تصور تا طراحی مورد نظر قرار می گیرد...
عکس نویسنده
عکس نویسنده
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

صندلی شناور – جلسه ی دوم

از تصوّر تا طرّاحی

اهداف جلسه شامل اهداف رفتاری و آموزشی:

- تعریف صندلی شناور و تفهیم تفاوت آن با سایر وسایل

- توجّه دادن به نحوه ی برّرسی چگونگی توزیع وزن بدن درامتداد طولی

- ارزیابی امکان ساخت یک ماکت مُشابه بدن و انجام آزمون

با سلامی دوباره به همه ی دوستان عزیز

شنا کردن، با اینکه خیلی مفید است ولی چون خیلی هم انرژی می گیرد، کم و بیش خصوصاً در زمان های طولانی و به شکل پیوسته و متسمر، خسته کننده است.

از طرفی صِرف غوطه ور ماندن در آب و انجام حرکات ساده، مطلوب و فوق العاده موثّر و پر فایده است.

حتّی انجام بسیاری از حرکات بدن سازی و نرمش های دوره ای و منظّم اگر مثلاً با ساخت وسایل استیل و نصب آنها در آب همراه باشد، به یک درمان بی نظیر و یا پیش گیری کارآمد تبدیل می شوند.

استخری را در نظر بیاورید که درون آب آن، انواع وسایل ورزشی مانند: تِرِدمیل ( تسمه نقاله ی متحرّکی که روی آن می دوند ) دوچرخه ی ثابت، انواع وزنه ها و فنرها ( برای کشش و تقویت عضلات ) و...

به نحوی نصب شده باشد که بیشترِ بدن در حالی که درون آب است به انجام حرکات نرم و پیوسته ی ورزشی، مشغول باشد.

نتیجه گیری سبکی عضلات و وزن کلّی بدن، فرسایش کمتر غضروف ها و انجام آرام تر و روان تر حرکات و تمرین هاست و حتی جنبه ی درمانی آن. ( هیدروتراپی ) به شکل تخصّصی، پیشرفت کرده است...

وسیله ای که می خواهیم به کمک هم آنرا طرّاحی کنیم و بعد بسازیم، نه یک قایق است که بخواهد تمام وزن بدن را تحمّل کند و در نتیجه حجم زیادی داشته باشد و هم لذّت شناوری در آب را از فرد بگیرد و نه مثلاً کمربند یا تخته ی شنا که در حین آموزش مبتدی استفاده می شود و نه حتّی جلیقه ی نجات برای جلوگیری از غرق شدن!

ما می خواهیم تکیه گاهی راحت برای بدن غوطه ور در آب بسازیم، بطوری که از هر طرف تعادل داشته باشد و شخص بتواند به راحتی ساعتی را با آن در آب بگذراند، بدون اینکه خسته شود! مقایسه کنید حالت کسی را که می خواهد یک ساعت بایستد؛ با کسی که روی صندلی می نشیند. ضمن اینکه در آب، تکیه گاه مطمئنّی هم مثل خشکی نیست و مثلاً باید با حرکت پا دوچرخه روی آب ماند که انرژی زیادی می گیرد و خستگی در پی دارد.

خُب، در نگاه اوّل ساخت چنین چیزی ممکن است ساده و بی مشکل به نظر آید. امّا توجّه به چند نکته، این تصوّر را تغییر می دهد:

وزن بدن انسان در تمام طول بدن از پاها تا سر، به شکل یکسان و همگن توزیع نشده است و مثلاً ناحیه ی سر، سنگین تر از قدم ها است.

برای همین است که مثلا اگر کسر به شکل افقی روی ردیفی از لوله های شناور به هم وصل شوند بخوابد، مسلماً به همان شکل مستقیم اولیه در آب فرو نمی رود ؛ بلکه بستر شناور او منحنی می شود

امّا چگونگی این خم و انحنا، الزاماً به شکلی که دیدید، نیست و به چند عامل بستگی دارد، می توانید آنها را حدس بزنید ؟

بله، خود مفاصل بدن برای خم شدن یا راست ماندن، از مغز دستور می گیرند و شناگر قاعدتاً به نحوی عمل خواهد کرد ( خصوصاً به وسیله ی دست هایش ) که سر او برای تنفّس بیرون از آب قرار گیرد. امّا اگر این نگرانی او را ( مثلاً با ماسک و کپسول هوا ) برطرف کنیم و او کاملاً ریلکس و بدون هیچ انقباض عضلانی روی آب بخوابد، بستر شناور یا بهتر است بگوییم غوطه ور او ؛ به چه شکلی در آب قرار خواهد گرفت ؟

اگر بتوانیم یک مدل از بدن درست کنیم که توزیع وزن در آن درست شبیه انسان واقعی باشد؛ در انجام آزمون هایمان بسیار سریع تر و بی نیاز از استخر و صرف وقت و خطاهای آزمایش واقعی ( ناشی از دستورات شبه دفاعی مغز ) خواهیم بود.

یعنی مثلا عروسکی را با مقیاس حدود 1/5 تهیه کنیم یا بسازیم، سپس چنان قسمت های مختلف بدنه ی عروسک را به کمک یک ماده ی مناسب پر کنیم که

اولاً کلّ وزن آن ( نسبت به حجم ) به همان نسبت بدن ما باشد ( یعنی جرم حجمی کلّ برابر با جرم حجمی انسان ) و

ثانیاً توزیع وزن در طول بدن، عیناً و تا حدّ امکان مشابه بدن ما باشد، یعنی مثلاً ناحیه سر سنگین تر و پاها سبک تر و...

در واقع ساخت چنین ماکتی، ضروری و صحبت درباره ی جنس و اندازه ی آن، قسمت مهمّی از کار این جلسه و فاصله ی زمانی تا جلسه ی آینده است.

و امّا هدف نهایی از اجرای این پروژه، دست یافتن به وسیله ای است که:

در عین سبکی و سادگی و حجم کم دارای قابلیت جابجایی باشد (پرتابل)

و پس از اتّصال چند قطعه ی احتمالی آن ( ممکن است پیشنهاد ساخت یک تکه و یکپارچه ی آن عملی شود ) بدن را به حالت راحتی مثل نشستن و تکیه دادن به یک صندلی، منتهی در آب نگاه دارد.

در مرحله بعد و فاز تکمیلی کار می توان به قابلیت حرکت و امکان آزادی عمل برای دست ها و پاها هم فکر کرد...

آنچه تاکید بر آن دوباره لازم است، این است که با توجه به اینکه جرم حجمی بدن نزدیک به 1 (آب) است، برای کوچک و سبک ساخته شدن صندلی شناور و هم برای نیل به هدف غوطه وری و سبکی بدن در آب. قسمت عمده ای از بدن، خودش در آب قرار می گیرد تا با ایجاد نیروی ارشمیدس، کمی از نیروی شناوری لازم را تامین کند.

و بقیه کمبود این نیرو ( برای بیرون ماندن سر و گردن ) از حجم صندلی شناور فراهم آید. پس شکل سمبلیک نهایی نشستن فرد در آب و تکیه دادن او، چنین است:

و صندلی طراحی شده ی ما باید، بدن را در این فُرم نگاه دارد. از آنجایی که انجام آزمایشی در ابعاد واقعی، دشوار و مستلزم صرف وقت و توان زیادی است، مدل ساخته شده بسیار به کمک می آید.

بد نیست تا نوبت بعد، شما با تصوّر و تخیّل هم که شده ( پیش از آزمون های تجربی ) چند تا اتود اوّلیه و طرح خام بکشید و با هم درباره ی آن ها صحبت کنید. حتّی می توانید به ساخت مدل کوچک آن ( در ابعاد ماکت بدن ) فکر کنید و...

بخش پژوهش های دانش آموزی سایت تبیان
تنظیم: یگانه داودی


صندلی شناور - جلسه اول

صندلی شناور - جلسه دوم

صندلی شناور - جلسه سوم

صندلی شناور - جلسه چهارم