بیماری دست - پا - دهان
بیماری دست و پا و دهان (Hand-foot-and-mouth disease) یک بیماری عفونی مسری است که در کودکان کم سن شایع می باشد و با زخم هایی در دهان و بثوراتی روی پوست و دست و پا مشخص می شود. این بیماری در اثر ویروس کوکس ساکی (coxsackievirus) ایجاد می شود.
علائم بیماری دست - پا و دهان
در این بیماری برخی از علائم زیر و یا همه آنها دیده می شوند:
- تب
- گلودرد
- احساس ناخوشی
- زخم های دردناک ، قرمز و تاول مانند روی زبان، لثه ها و داخل گونه های صورت
- بثورات پوستی قرمزرنگ روی کف دست، کف پا و باسن که خارش ندارند، ولی اوقات تاول می زنند
- کج خلقی و تحریک پذیری نوزادان و کودکان نوپا
- کاهش اشتها
دوره نهفته بیماری (از زمان ورود ویروس به بدن تا ظهور علائم بیماری) معمولا سه تا هفت روز است.
تب اغلب اولین علامت بیماری است. بعد از آن گلودرد و گاهی کاهش اشتها و احساس ناخوشی دیده می شود.
یک یا دو روز بعد از شروع تب، زخم های دردناکی در دهان و گلو ظاهر می شود.
طی یک یا دو روز بعد هم، بثوراتی روی پوست دست ها، پاها و گاهی باسن بروز می کنند.
بیماری دست و پا و دهان معمولا بیماری خفیفی است و فقط چند روز تب و علائم نسبتا خفیف دارد.
اما اگر زخم های دهان و یا گلودرد کودک باعث شود که نتواند غذایی بخورد، او را نزد پزشک ببرید.
همچنین اگر علائم کودک بعد از چند روز بدتر شدند، به پزشک مراجعه کنید.
علل بیماری دست و پا و دهان
مهم ترین علت این بیماری یک ویروس به نام کوکس ساکی (coxsackievirus) است که متعلق به گروهی از ویروس ها به نام انتروویروس می باشد.
سایر انتروویروس ها نیز گاهی اوقات باعث بروز این بیماری می شوند.
بلع دهانی، راه اصلی ورود این ویروس به بدن و ابتلای به بیماری است.
این بیماری می تواند از یک فرد به فرد دیگر سرایت کند و واگیر دارد.
این بیماری از طریق ترشحات بینی، خلط گلو، بزاق دهان، مایع تاول های پوستی، مدفوع و قطرات تنفسی که بعد از عطسه و سرفه در هوا پخش می شوند، از فرد بیمار به سایر افراد منتقل می شود.
این بیماری در مهدکودک ها شایع است
بیماری دست و پا و دهان در بچه هایی که در مهدکودک ها و سایر مراکز مربوط به بچه ها مثل شیرخوارگاه، نگهداری می شوند، بیشتر شایع است، زیرا در این مکان ها به طور مکرر پوشک بچه ها تعویض می شود و امکان آلودگی وجود دارد. همچنین کودکان کم سن اغلب دست های خود را داخل دهانشان می برند.
اگرچه این بیماری در طی هفته اول آن بیشتر به سایر افراد سرایت می کند، ولی ویروس آن می تواند تا چند هفته بعد از برطرف شدن علائم بیماری در بدن کودک باقی بماند، یعنی اینکه کودک تا چند هفته بعد از رفع علائم بیماری نیز می تواند آن را به دیگران انتقال دهد.
برخی افراد، به خصوص افراد بزرگسال، بدون آنکه علائم بیماری را از خودشان نشان دهند، می توانند ویروس بیماری را به سایر افراد انتقال دهند.
این بیمای در کشورهای با آب و هوای معتدل، بیشتر در فصول تابستان و پاییز شایع می شود. ولی در کشورهای گرمسیری در طول سال شایع است.
این بیماری با بیماری پا و دهان فرق دارد
بیماری دست و پا و دهان هیچ ارتباطی با بیماری پا و دهان (foot-and-mouth disease) که یک بیماری ویروسی در حیوانات اهلی و خانگی است، ندارد.
شما بیماری دست و پا و دهان را نمی توانید از حیوانات اهلی و سایر حیوانات بگیرید و نیز نمی توانید این بیماری را به آنها انتقال دهید.
عوامل خطر بیماری دست و پا و دهان
این بیماری اصولا در کودکان کوچکتر از 10 سال شایع است.
بچه هایی که در مهدکودک ها نگهدری می شوند، بیشتر مستعد ابتلا به این بیماری هستند، زیرا ویروس به راحتی از طریق تماس فرد با فرد منتقل می شود و کودکان کم سن بیشتر در معرض خطرند.
بعد از تماس با ویروس بیماری، آنتی بادی هایی بر علیه آن در بدن کودک ساخته می شود که وقتی کودک بزرگ تر شد، معمولا نسبت به بیماری مصونیت پیدا می کند.
اما افراد بزرگسال، نوجوان و جوان می توانند بیماری را بگیرند.
در مطلب بعدی عوارض، راه های تشخیص، درمان و جلوگیری از این بیماری را برایتان خواهیم گفت.
آیلار آرزوگران
بخش سلامت تبیان
مطالب مرتبط:
