با کشتن سگ ها پولدار شوید!

هنوز هم گاهی دمادم صبح با شنیدن صدای گلوله ای از خواب سراسیمه بر می خیزیم، به دنبال پیدا کردن علت می گردیم، صدای زوزه ضعیف سگی یادمان می‌آورد که مامورین در حال اجرای طرح مبارزه با سگ های ولگرد هستند اما این حیوانات هم مخلوق خدا هستند و ما حق نداریم جانی که خدا به ایشان داده، از آنها بگیریم؛ این مثل کفر است، چراکه انگار به خدا می‌گوییم آنچه تو می‌دهی، ما می‌توانیم بگیریم!

چند روز پیش، اهالی محله خانه چوبی در منطقه باغمیشه تبریز، نیمه‌های شب در حالی با سر و صدای شلیک گلوله و زوزه سگ‌های مجروح از خواب برخاستند و به این کار اعتراض کردند که فکر نمی‌کردند دخالتشان در این کشتار بی‌رحمانه به نرخ تهدید شدن خودشان با سلاح گرم تمام شود!

داود، جوانی که با خانواده‌اش در این منطقه زندگی می‌کند می‌گوید: ساعت سه نیمه شب، وقتی همراه با چند تن از همسایگان برای اعتراض به کشتار بی رحمانه سگ‌ها از ساختمان بیرون شدیم، متوجه شدیم که یک خودرو پیکان با چراغ گردان زرد رنگ و یک دستگاه نیسان ـ که هر دو نشانه شهرداری منطقه 5 تبریز رویشان درج شده بود‌ ـ به همراه شش تن از مأموران شهرداری در حال کشتار سگ‌های ولگرد هستند؛ در حالی که چند سال است در شهرمان پناهگاه نگهداری از این حیوانات وجود دارد و می‌شود این زبان بسته‌ها را اینچنین فجیع نکشت.

وی می‌افزاید: در حالی که تلاش داشتیم مانع کشته شدن سگ‌ها شویم، ‌مأموران نخست ما را پس زدند و بعد که پافشاری ما را دیدند‌، یکی از ایشان اسلحه خود را به سمتم گرفت و تهدیدم کرد که مزاحم کارشان نشوم. بعد سگ مجروح را با شلیک گلوله به شکل دردناکی کشتند و با بیل، لاشه‌اش را روی تل لاشه‌های جمع شده پشت نیسان انداختند و رفتند...

سگ کشی؛ شغلی با درآمد چند صد میلیون تومانی و بودجه میلیاردی!

کشتار غیرقانونی سگ‌های ولگرد، خیلی بیشتر از آنکه برای رفاه شهروندان باشد، برای‌ درآمد از این راه است؛ چه در استان البرز و شهر کرج که شکایت اهالی را به همراه دارد و بی فایده می‌ماند، چه پیرامون پایتخت و افتضاحی نظیر آنچه در محدوده چهاردانگه رقم خورد و چه در کلانشهر تبریز که گاه شنیده می‌شود، سگ‌کش‌های فعال در آن، برای تأمین لاشه حیوان و دریافت پول بیشتر به بیابان‌های کیلومترها آن سوتر از شهر هم سرکشی کرده و بدن بی جان ساکن در آن نقاط را هم به جای حیوانات ولگرد در شهر به فروش می‌رسانند!

کافی است بدانیم بنا بر اعداد و ارقام کمینه، تنها از محل کشتار و تحویل لاشه سگ‌های ولگرد، به ازای هر قلاده بیش از پنجاه هزار تومان به جیب مجری (بخوانید سگ کش) سرازیر شده و بعد برای معدوم سازی و خرده ریزهای دیگر کار، هزینه گزاف دیگری از بیت‌المال پرداخته می‌شود و همه این روند به قدری بزرگ است که شنیده‌ها درباره بودجه معدوم سازی حیوانات موذی این شهر که وزارت کشور در اختیارشان قرار می‌دهد، به عددی نزدیک به هشتصد میلیون تومان سر می‌ساید.

جالب اینجاست که اگر این بودجه را خیلی کمتر از این هم در نظر بگیریم، باز به اختصاص مبلغی چندین میلیارد تومانی در سطح کشور برای این امر خواهیم رسید که نه تنها شگفت‌آور است، بلکه حکایت از حجم انبوه نابسامانی در این ارتباط دارد؛ به ویژه آنکه می‌بینم هرگز آماری در این ارتباط ‌انتشار نمی‌یابد، هیچ کسی به شلیک غیرقانونی گلوله به این حیوانات اعتراض نمی‌کند و از همه مهم تر، هرگز نسل سگ‌های ولگرد در شهری ور نمی‌افتد!

رقم‌های درشت رد و بدل شده برای سگ‌کشی را جور دیگری هم می‌توان ثابت کرد؛ زمانی که می‌بینیم در کلان شهرهایی چون مشهد یا تبریز، پناهگاه‌هایی برای نگهداری حیوانات بی پناه دایر شده، ولی همچنان اخبار شلیک دردناک گلوله به این حیوانات از این شهرها مخابره می‌شود؛ یعنی نه تنها هیچ تلاشی برای واگذاری امر به این پناهگاه‌ها نمی‌شود، بلکه احتمالا به ایشان به چشم رقیبی که تجارت پر سود برخی را تهدید می‌کند، نگریسته می‌شود که باید از سر راه برداشته شوند.

کشتن سگ ها بار روانی زیادی برای جامعه دارد

کشتن سگ ها بار روانی زیادی برای جامعه دارد، صدای گلوله در سطح شهر و برای فردی که گلوله را به سوی حیوان شلیک می کند مشکلات روحی زیادی را به وجود می آورد، علاوه بر این، روش گلوله زنی مخاطراتی برای سلامت جامعه دارد، زیرا اکثر حیواناتی که گلوله می خورند در ابتدا نمی میرند، و با زخم ایجاد شده در سطح شهر حرکت می کنند و آلودگی های زیادی را منتقل می کنند، در هر صورت یک سگ تیر خورده خطرناک تر از سگ سالم است.

مخالفت با کشتار سگ ها

در حدیث آمده است که در راه پیشروی برای فتح مکه، لشگر پیامبر (ص) به سگی‌ که چند توله داشت رسید.  پیامبر (ص) نه تنها دستور دادند که کسی‌ به آن سگ و توله‌هایش آسیبی‌ نرساند، بلکه شخصی‌ را کنار سگ گماردند تا از این امر اطمینان حاصل کنند.

در اسلام بر مهربانی به حیوانات و ظلم نکردن به آنها تاکید شده است.  ولی‌ به رغم تعالیم اسلامی و مهربانی و لطفی‌ که پیامبر (ص) به حیوانات و حتی سگ‌ها نشان میدادند، دولت ایران ممنوعیت‌ها و مجازاتهای را برای داشتن سگ و در رابطه با رسیدگی به نقل و انتقال آنان تعیین کرده است.  از این بدتر آنکه فعالیت وسیعی برای از بین بردن تمام سگ‌های بی‌ پناه در جریان است.  مردم ایران نیز در کشتن سگ‌ها و حتی با پاداش‌هایی‌ برای این کار تشویق شده‌اند.  بسیاری از این تلاش‌های بیرحمانه توسط شهر‌داریها و مردم چیزی جز زجر و شکنجه طولانی قبل از مرگ برای این حیوانات بی‌ پناه و گرسنه به همراه ندارد.

سگ کشی غیرقانونی است و بر اساس قانون، می‌بایست مراکزی برای نگهداری این حیوانات ساخت و در آنجا یا عقیم سازی انجام شود یا مرگ بدون درد برای این حیوانات انجام شود که هزینه هر دو به مراتب بیش از 50 هزار تومنی است که برای کشتن این حیوانات می‌پردازند. بدین ترتیب سخت نیست که حدس بزنیم وقتی آمپول مورد نیاز برای یوتانایز (مرگ بدون درد) نرخی حدود یکصد و پنجاه هزار تومان دارد و عقیم سازی به مراتب گران تر از آن است، چرا مسئولان شهرداری سگ کشی را راه ارزان تر یافته اند اما قطعا می‌توان از ایشان پرسید که چرا وقتی مرکزی خودگردان برای انجام این کار پیشقدم می‌شود، از پیشنهادشان استقبال نمی‌شود؟ آیا عاملی غیر از درآمد سرشار سگ کشی این بی محلی ها را سبب می‌شود؟!

ما بر این باوریم که تصمیم نابود سازی سگ‌‌ها به عنوان آسانترین راه و بدون در نظر گرفتن سایر راه‌های ممکن برای حل مشکل اتخاذ شده است. با نظر به سنگینی‌ و وخامت موضوع، ما خواستار آن هستیم که دولت ایران و دست اندر کاران کشتار سگ‌‌های بی‌ سرپناه را متوقف سازند، و همان مهربانی و شفقتی را نسبت به آنها داشته باشند که پیامبر اسلام (ص) نسبت به آنها نشان میدادند و توصیه می‌‌کردند. این عملیات تاثیر خوبی‌ در داخل یا خارج از مرزهای ایران به جا نمی‌‌گذارند و تصویر ناهنجاری در اذهان ایجاد می‌‌کنند. ما از روی دلسوزی صمیمانه از دولت ایران درخواست می‌‌کنیم که با انجمن‌های حمایت از حیوانات چه در داخل و چه در خارج از کشور مشورت نموده و راهی انسانیتر و مناسبتر برای حل مشکل سگ‌‌های بی‌ سرپناه ایران پیدا کند.