بررسی مشکل ترافیک - جلسه اول

ما در حین پیش برد این پروژه، به هر دو دسته ی این عوامل نظر می افکنیم. خصوصاً که فلسفه ی تابلوها و هشدار و آگاهی دادن های در صحنه و یا پیش از حرکت به انسان هایی که کنترل اتومبیل ها را به عهده دارند، فوقُ العاده پر اهمّیت و پر رنگ و پرداختن به آن از ضروریات است.

نگاه دیگری که در این درس آن را دنبال می کنیم نگاه " ماکرو " یا از فراز است. یعنی از دور و بالا و یا در مدت زمان های طولانی و مستمر و متناوب.

شما تا وقتی که از یک منظر کم ارتفاع، پدیده ای را بررسی می کنید و یا خصوصاً در ترافیک، خودتان در یک ماشین، گرفتار شده اید و حتّی اگر به عنوان پلیس بخواهید مساله را تا حدّ امکان حلّ کنید، محدودیت دید دارید و در مکان های پیچیده ی پر ورودی یا دارای چند خروجی، بعید است بتوانید اطلاعات آماریِ دقیق و درستی از تعداد، نوع و نیّت اتومبیل های ورودی به ناحیه ی پر ترافیک، قصد آن ها برای بیرون رفتن از کدامیک از خروجی ها و نهایتا وضعیت نهایی هر اتومبیل؛ به دست آورید.

در حالی که برای اصلاح هندسی مسیر و گشودن یک گره ترافیکی چنین آمار و اطلاعاتی ضروری و واجب است.  یکی از بهترین راه های کسب چنین اعداد و ارقامی، تصویر برداری و مشاهده ی از بالا است. حال یا توسّط دوربینی در ساختمانی مرتفع و یا حتی استفاده از: بالُن! بالگرد و یا تصاویر ماهواره ای.  

البتّه راه کارهای زمینی هم هست که تا بحال به نُدرت از آن ها استفاده شده است...

ما امیدواریم به کمک هم بتوانیم الگویی کم و بیش علمی و به طور نسبی عملی برای برّرسی ترتیب مند موضوع  ترافیک ایجاد کنیم و تجربه ای جالب و عینی و به درد بخور کسب کنیم و آن را توسعه و اشاعه دهیم.

شما امّا خوب است برای نوبت بعد چند تا کار انجام بدید! (حالا به عنوان دست گرمی، تمرین، فعّالیت یا همون " تکلیف ")

اوّل: تهیه ی یک نقشه ی خوب با حداکثر بزرگ نمایی ( مقیاس بالا ) از شهر یا ناحیه و محلّ زندگی و آمد و رفت معمول خودتان.

دوّم: رسم یک تصویر ساده ( حذف اسامی و سمبل های اضافی و نالازم ) از خیابان های اصلی و فرعی های مهم قابل عبور ( که به عنوان راه دررو شناخته می شوند.)

سپس افزودن مکان های مهمِّ مراجعه، توقّف و ورود و خروج مردم در ساعات مختلف مثل: مساجد، مدارس، ادارات، فروشگاه ها و مراکز خرید و ...و بالاخره:

سوّم: انجام چند کار آماری ساده، ابتدا به شکل ذهنی و تقریبی یعنی تخمین و محاسبه و سپس در جلسه ی آینده بررسی چگونگی آمارگیری عینی و واقعی و محیطی و مقایسه ی نتایج این دو روش.

مثلاً تا نوبت بعد، شما فعلاً به شکل حدس و گمان و ذهنی ( ولی معقول و قابل باور و تا حدّ امکان با محاسبات ساده ) بگویید:

چند اتومبیل در " شهر " شما وجود دارد ؟ بگویید: چند اتومبیل در " خیابان " شما وجود دارد ؟ ( و چند تا جای پارک در خیابان یا پارکینگ ها وجود دارد ؟ )

چند نفر از دوستان و هم کلاسی ها و بچّه های مدرسه ی شما با " ماشین " به مدرسه می آیند؟

( یعنی چند اتومبیل از مبداهای مختلف به مقصد مدرسه تان صبح ها در حال حرکت هستند ؟ )

در نزدیک ترین مکانی که شما معمولاً همیشه یا بیشتر وقت ها؛ ترافیک سراغ دارید، چه تعداد اتومبیل در ساعت، مُعطّل می شوند؟

دقّت کنید که مهم تر از اینکه شما چه جوابی به این سوالات می دهید و پاسختان چقدر با واقعیت فاصله دارد، این مهمّ است که:

"چگونه و از چه راه و روشی " به این جواب رسیده اید ؟ نه ؟!

و امّا اکنون، استاد محترم، معلّم گرامی!

روی سخنم با شماست که انتخاب کرده اید و البته " انتخاب " شده اید. چند تا انتخاب دیگر هم در راه است میان شما و دانش آموزانتان... فرصت نیست زیاد درباره ی " انتخاب " صحبت کنیم، جز اینکه یادآور شویم:

" انتخاب " در واقع یعنی " حذف! " شما اگر فقط یک گزینه داشته باشید، نهایتاً می توانید آن را بپذیرید یا نه ( که البتّه این هم خودش نوعی انتخاب است  ) امّا کافی است برای یک موضوع، دو یا بیشتر گزینه ی هم ارز داشته باشید، اون وقته که باید برای ترجیح یکی بر دیگری، دلیل داشته باشید. و یکی را حتما حذف کنید.

من دوست دارم بدانم که شما و دانش آموزانتان چرا این موضوع را انتخاب کرده اید؟ شما و دوستان نوجوانمان چرا همدیگر را برگزیده اید؟ امّا همه ی اینها را برای این می گویم که هر چه از سابقه و انگیزه ی هم بیشتر اطلاع داشته باشیم می توانیم با همّت و اراده و آگاهی و انگیزه ی بیشتری کار را پیش ببریم. موافقید؟

منتظر پاسخ سوالات و نظرات آزاد شما هستم !