از سی دی احمدی نژاد تا هاشمی!
«از سی دی احمدی نژاد تا هاشمی!» عنوان مقاله ای سیاسی ست که توسط سایت فرهنگی اطلاع‌رسانی تبیان در محیط مجازی منتشر شده تا مرزبندی گروه های سیاسی را شفاف کند.
به گزارش روابط عمومی، بخش سیاسی موسسه فرهنگی اطلاع‌رسانی تبیان این مقاله را منتشر کرده است.
هاتف پوررشیدی در این مقاله می نویسد:« دین مبین اسلام همواره اتحاد و جدایی از تفرقه را مورد تاکید قرار داده است اما این مساله به معنای عدم توجه به مقوله گروه‌بندی‌ها در ساختارهای مختلف نیست و در این مسیر چیزی جز منافع اسلام و در نظر داشت خداوند باری تعالی مورد تصریح قرار نگرفته است. گروه بندی اگر معنای تحزب را داشته باشد و رقابت سیاسی و تلاش برای تحقق آرمان ها هر چند با سلایق گوناگون امری مثبت است اما این روزها گروه بندی های ما بیش از آنکه در وارد فضای سالم رقابت شوند همدیگر را تخریب می‌کنند تا بتوانند قدرت را به دست گیرند. کرسی ریاست جمهوری و کرسی های سبز رنگ مجلس و هزاران صندلی دیگر گاهی تکیه بر آنها ماحصل لابی در همین گروه بندی ها و تهمت ها و انگ های سیاسی است اصلاح طلبان، اصولگرایان ،مستقل ها همه و همه رحمی بهم نمی کنند در این رقابت ها آنچه نباید نمایش داده شود می‌شود و آنچه نباید گفت را می‌گویند از سی دی احمدی نژاد در مجلس که خلاف شرع بود تا کار برای اینکه احمدی نژاد آنطور دروغ گو جلوه کند که اگر گفت ماست سفید است همه بگویند سیاه است حتی هاشمی رفسنجانی هم بازی این خطوط اشتباه گروه بندی ها را خورده است انجا که عده ای که روزی عالیجناب سرخ پوشش می نامیدند امروز متحد وی شدند اما گروه بندی در نگاه اسلامی چیزی فراتر از رفتارهای سیاسی امروز ماست. جدایی و افتراق از جمله مشکلاتی است که مسلمانان در طول سال‌های پس از رحلت رسول اکرم (ص) با آن مواجه‌اند و امروز نیز این مقوله به انحاء مختلف خود را نمایان می‌سازد. نکته قابل توجه در این میان ادعاهای برخی گروه‌ها در مورد نزدیک بودن به روح اسلام و تکفیر سایر گروه‌هاست. البته در صده‌های اخیر این مساله توسط استعمار و دشمنان اسلام روند جدیدی به خود گرفته و فی‌المثل، در روند ایجاد فرقه وهابیت توسط استعمار پیر این مساله به عینه مشاهده شد. برای جلوگیری از هرگونه تفرقه‌ای خداوند متعال تاکید بر تمسک به حبل الهی دارد و از هرگونه تفرقه نهی کرده است. اما در کنار این مساله باید ضمن تعریف درست از محور اتحاد، متحدین نیز درک درستی از مقوله‌هاهی مشترک داشته باشند. اینکه قائل به این باشیم که می‌توان با هر عقیده و فکری اتحاد ایجاد کرد امری نادرست است و اصولا با توجه به تعاریف فکری بنیادنی چنین چیزی امکان پذیر نیست و اصولا نمی توان با کسانی اتحاد برقرار کرد که قائل به هضم عوامل اتحاد و حرکت در این چارچوب را ندارند. از این روست که خداوند متعال در آیه 16 سوره توبه می فرمانید: أَمْ حَسِبْتُمْ أَن تُترْکُواْ وَ لَمَّا یَعْلَمِ اللَّهُ الَّذِینَ جَاهَدُواْ مِنکُمْ وَ لَمْ یَتَّخِذُواْ مِن دُونِ اللَّهِ وَ لَا رَسُولِهِ وَ لَا الْمُۆْمِنِینَ وَلِیجَةً وَ اللَّهُ خَبِیرُ بِمَا تَعْمَلُونَ. در این آیه بحث گروه بندی به خوبی مشخص شده است و صف کسانی که در پی خدا هستند با کفار و مشرکین و کسانی که در روابط دینی و دنیایی خود اصولا مقوله خدا را مد نظر قرار نمی‌دهند، جدا شده است. در این جاست که مقوله‌ای به نام اتحاد مفهوم نمی‌یابد و اتفاقا تاکید بر افتراق شده است تا خوبان از بدان شناسایی شوند. در این زمینه باید تاکید کرد که اگرچه عده‌ای برخی مقولات مشترک را بر اساس منافع اسلام و مسلمین برای ایجاد افتراق با ملحدان و کافران مطرح می‌کنند، ولی باید گفت که اگر کسی اساسا خدا را قبول نداشته باشد، تحت هیچ شرایطی نمی توان اولا به عهد او اعتماد کرد و در وهله دوم رفتارهای دنیایی و ماتریالیستی اش بر رفتارهای انسانی‌اش غلبه خواهد کرد. در زندگی روزمره نیز این خط و خطوط باید روشن باشد و افرارد نیکوکار و بدکار در یک میزان سنجیده نشوند. همان دینی که تاکید بر اتحاد دارد، بر مقوله عدم همنشینی با بدکار و بدکاره و شراب خوار و... نیز تاکید کرده است. در این زمینه گاها خلط مبحث پیش می آید و تمامی این رفتارهای اسلامی با توجه به آیه وحدت و اتحاد، بلااثر ترجمه می‌گردد اما روح اصیل اسلامی و شیعه چنینی رویکردی را بر نمی تابد چرا که پسر نوح با بدان بنشست/ خاندان نبوتش گم شد.در عین حال این مساله نیز باید مورد توجه قرار گیرد که با هر ادعایی نیز نمی توان چوب رد بر دیگران زد و آنان را طرد کرد. آموزه‌های شیعه مملو از جاذبه حداکثری است و دافعه در حداقل تعریف شده است آن هم برای کسانی که دوام و بقای جامعه اسلامی را به خطر می اندازند. در طی سال های اخیر متاسفانه از سوی برخی افراد منتسب به جریانات تندرو که بعضا در برخی دستگاه ها نیز دارای نقش‌هایی بودند، شاهد بودیم که اختلاف عقیده و رای سیاسی به معنای اختلاف و عقیده ایدئولوژیک و دقیقا در برابر تفکرات اسلامی تعریف شد و بسیاری از افراد طرد شدند. عملکرد این دسته باعث خانه نشینی اساتید و طرد شدن مدیرانی کارآمد شد و عرصه را برای کسانی باز کرد که تاریخ نشان داد هیچ توانی در اداره امورات هرچند کوچک کشور ندارند. این انتقاد نه از آن روی مطرح می‌شود که نباید هیچ خط و خطوطی در جامعه ترسیم شود بلکه از آن روی مطرح می‌شود که این خط و خطوط نباید به سلیقه و فکر افراد تغییر کند.»
کاربران محیط مجازی نسبت به این مقاله تبیان واکنش نشان داده و در بخش نظرات به نقد عملکرد دولت پیشین پرداخته اند. علاقه مندان می توانند متن کامل این مقاله را در بخش سیاسی سایت تبیان مطالعه کنند.
گزارش: سمیرا حسن
تنظیم: هومن بهلولی
