تبیان، دستیار زندگی
سایت فرهنگی اطلاع‌رسانی تبیان یک روز از پس از طوفان سهمگین تهران، در مقاله ای دینی با عنوان «طوفان تهران عذاب بود؟» به بررسی این پدیده پرداخت.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

طوفان تهران عذاب بود؟

طوفان تهران

سایت فرهنگی اطلاع‌رسانی تبیان یک روز از پس از طوفان سهمگین تهران، در مقاله ای دینی با عنوان «طوفان تهران عذاب بود؟» به بررسی این پدیده پرداخت.

به گزارش روابط عمومی، بخش اجتماعی موسسه فرهنگی اطلاع‌رسانی تبیان این مقاله را پس از وقوع طوفان سهمگین در تهران تهیه کرده است.

امیر رضوانی در این مقاله می نویسد:« خبر کوتاه بود طوفان تهران را برد اما خسارت های جانی و مالی آن بیش از چند خط کوتاه بود و البته این طوفان غیر از خسارت سود هم به بار آورد! مردم چند استان که روزی آفتابی و گرم را سپری می کردند ناگهان با طوفانی مواجه شدند که  11ظ  کیلومتر در ساعت سرعت داشت و طبق آخربن اخبار روی دست تهران 5 کشته و حدود 50 مجروح گذاشت طوفانی که آسمان را برای دقایقی طولانی تاریک کرد و همه چی را بهم ریخت.  بی سابقه بودن این طوفان را از عکس العمل مردم  می شد فهمید عکس العمل ها متفاوت بود تعجب، ترس.. . طبیعی بود که با توجه به رشد رسانه های اجتماعی در حین طوفان و بعد از آن موجی از خبر های رسانه ای و مطالب طنز و مطالب جدی با روح معنوی افکار عمومی را در گیر خود کند اما چه در عکس العمل های مردم و چه در پیام های رد و بدل شده میشد غافلگیری مردم را دید.روح آنچه مردم در پس طوفان تهران دیده بودند نه چند خسارت جانی و مالی بلکه قدرت خدا بود. "من خدا را دیدم"، "خدا رحم کرد"،  "انگار عذاب آمده بود" اینها جملاتی است که از دل حرف های مردم پس از طوفان شنیده میشد گویا این طوفان دست خدا بود تا مردم را کمی به خود بیاورد. ما نعمت های زیادی داریم که نمی توانیم بشماریم حتی به چشممان هم نمی آید اما همیشه این ناملایمات است که باعث می‌شود نعمت های خدا و آنچه تا الان داشتیم و بدان فکر نمی کردیم به چشممان بیاید تا کمی قدر شناس شویم. این قدر شناسی و روحیه معنوی و خروج از روزمرگی حالتی بود که دیروز به بسیاری از مردم تهران دست داد وقتی می دیدند یک طوفان جان 5 نفر از آنها را گرفت و به راحتی جسمی سنگین را مقابل آنها به این طرف و آنطرف می برد.مردم  این را لمس کردند که اگر خدا بخواهد در کمتر از یک چشم بر هم زدن می تواند "کن فیکون" کند طوفانی که در دایره قدرت خدا چون ذره ای کوچک بود ولی اینطور برای ما بزرگ به چشم می آید. باور کردیم که می‌شود در یک لحظه همه چیز ازدست برود همه آنچه که دور ماست و ما قدر آن را نمی دانیم زیر و رو شود. سلامتی ای که هست و قدر آن را نمی دانیم، آرامشی که احساس می‌کنیم نیست،طبیعتی که برای استفاده در خدمت ماست و آن را از بین می بریم، فرصت و زمانی که خدا برای نیکی به مردم و انجام کار خیر و اطاعت خود در اختیار ما قرار داده و ما به بطالت می گذارنیم، مردمی و خانواده ای که هر روز با آنها زندگی می‌کنیم اما از بودن با آنها لذت نمی بریم، قدرشان را نمی دانیم و به آنها مهربانی نمی کنیم. طوفان به ما یاد داد مایی که تحمل یک طوفان را نداریم و با این یک نشانه طبیعی خداوند اینگونه به خود می آییم و حسرت زمان از دست رفته مان را می خوریم  و می هراسیم از قدرتی که خدا دارد که بدان ایمان نداشتیم چگونه تحمل آنچه را داریم که بر اثر بی انصافی ها، نا حق کردن ها،تهمت ها، دروغ ها، اختلاف افکنی ها، اسراف ها، دل شکستن ها،مال های حرام و گناهان دیگر در انتظار ما  می باشد. واقعا چرا در حق یکدیگر انصاف را رعایت نمی کنیم، چرا از فرصتی که برای با هم بودن و صله رحم است استفاده نمی کنیم و منتظر عیدی هستیم تا یکدیگر را ببینیم و از حال هم با خبرشویم.طوفان خبر نمی کند یک طوفان ساده جان 5 نفر را گرفت. بیایید کمتر به یکدیگر سخت بگیریم، با هم مهربان باشیم چه تضمینی هست که فرصتی برای کارهای خوب وخیر برایمان بماند خدا از آنچه که فکر می‌کنیم به ما نزدیک تر است اما تا نشانی نباشد ما در خواب خواهیم ماند مرگ چند قدمی ماست یاد مرگ و قیامت اگر  فقط به بهانه بلا و مصیبت به سراغ ما نیاید و همیشه همراه ما باشد دیگر شاهد بسیاری از آسیب ها و ناهنجاری های اجتماعی نخواهیم بود.»

این مقاله با نظرات مختلف کاربران همراه شده و متن کامل آن در بخش اجتماعی سایت تبیان قابل مشاهده است.

گزارش: سمیرا حسن

تنظیم: هومن بهلولی