از گندمزارهای مجاور، صدای دل انگیز قدم هایت را نسیم به دوش می ‏کشد تا خواب از سر جهان بپرد، تو می آیی با دستان سبزت، با چشم‏ های مهربانت و با سینه ای به گستره یک تاریخ صبوری...