رمزینه ای برای عبادت کنندگان

همزمان با اعیاد فرخنده شعبانیه سایت فرهنگی اطلاع‌رسانی تبیان در مقاله دینی «رمزینه ای‌ برای عبادت کنندگان» به تبیین سیره عملی حضرت زین العابدین(علیه السلام) پرداخت.

به گزارش روابط عمومی، بخش تاریخ و سیره معصومین(علیه السلام) این مقاله را با تکیه بر سیره عملی امام چهارم شیعیان حضرت علی ابن الحسین(علیه السلام) تهیه و تدوین کرده است.

روح الله رستگار صفت در این مقاله می نویسد:«یکی از القاب امام چهارم علیه السلام، ‌"زین العابدین" است. با وجود اینکه اهل بیت علیهم السلام همگی، از پیامبر خدا صلی الله علیه و آله تا حضرت مهدی علیه السلام، همگی زینت عابدین هستند، اما این صفت در نظر و گفتار مردم برای این امام بازگو شد و برای مردم جلوه‌ نمود. از این جهت یاد کردن از حضرت سجاد علیه السلام می‌تواند زمینه تحول را در نحوه عبادت کردن ما فراهم آورد.عبادت زیبا و عبادت نازیبا سخن معروفی از حضرت امیرالمومنین علیه السلام را زیاد شنیده‌ایم که عده‌ای از ترس جهنم و عده‌ای به نیت بهشت و عده‌ای نیز به جهت آنکه خدا شایسته عبادت است، ‌او را می‌پرستند. از اینجا متوجه می‌شویم که عبادت مردم اقسامی دارد.یکی از تقسیماتی که برای عبادتگران می‌توان ذکر کرد، "عبادت زیبا" و"عبادت نازیبا" است. مردم به امام سجاد علیه السلام لقب "زینت عبادت کنندگان" را دادند. با مراجعه به تاریخ متوجه می‌شویم که در آن دوران جامعه اسلامی دچار انحطاط اخلاقی و رواج فساد شده بود. داستان تلخ این بی‌بند و باری ها به تاریخ بنی‌ امیه گره خورده است که به هر قیمتی می‌خواستند حکومت خود را برپا نگه دارند. با وجود اینکه بسیاری از مردم در آن دوران به رنگ حاکمان فاسد خود در آمدند و جدیت های دینی در آنها کمرنگ شد،عده‌ای نیز یافت می‌شدند که اهل عبادت بودند و در عبارت عربی به آنان "عابد" می‌گفتند. حضرت سجاد علیه السلام در چنین جامعه و دورانی ملقب به "زین العابدین" گشت. یعنی یک شخص شاخص در میان عبادت کنندگان که وجود او باعث آبرو و جلوه برای سایر عابدان است.تأمل در این لقب شناخت ما را از آن فرزند پیامبر صلی الله علیه و آله بیشتر می‌کند. از جهتی، این عنوان ما را به یاد این حقیقت تلخ می‌اندازد که مردم آن عصر، در عمل از ایشان فاصله قلبی داشتند. به عبارت دیگر، گرچه در یک وطن بزرگ اسلامی و یا در شهر مدینه با ایشان زندگی می‌کردند، اما در عمل کاری به کار ایشان نداشتند و آنچه از ایشان در نظرشان جلوه یافته بود، عبادت ایشان بود. این نکته برای ما که تاریخ آن حضرت را می‌خوانیم و از دوستداران ایشان می‌باشیم دور از تصور نیست که ایشان، نه فقط در عبادت،بلکه در عرصه‌های مختلف زندگی قهرمان بوده‌اند و در شرایط خفقان یزید و جانشینانش به بهترین وجه نشان دهنده راه پیامبر صلی الله علیه و آله و روشنگر کسانی بودند که به ایشان مراجعه می‌نمودند و با زکاوت تمام و راه‌های ابتکاری، همان راه پدر، عمو و جدّ خویش را ادامه دادند؛ آن حضرت در دوران خود از روشهای بدیعی برای تداوم راه پیامبر صلی الله علیه و آله استفاده کرده‌اند که حتی در میان ما دوستداران ایشان نیز کمتر شناخته شده است. این حقیقت که مردم آن دوران از ایشان به‌عنوان عابد یاد کنند،نشان دهنده آن است که در عمل به ایشان مراجعه نمی‌کرده‌اند و ترجیح می‌دادند که حضرت سجاد علیه السلام در نظرشان یک عابد کناره‌گیر باشد و او را وارث علم و خلافت و درایت پیامبر صلی الله علیه و آله به حساب نیاورند.درسی که از "زین العابدین" می‌گیریم لقب زین العابدین، نشانگر این درس بزرگ نیز هست که عبادت عبادت کنندگان همیشه زیبا نیست؛ در حالیکه که عبادت امام سجاد علیه السلام زیبا بوده است، به گونه‌ای که مردم به آن علاقمند بوده‌اند و ایشان را تاج سر (زینت بخش) عابدان می‌دانسته‌اند. از اینجا می‌آموزیم که هر عابدی، زیبا نیست، ما می‌توانیم عابد باشیم و زیبا نباشیم؛ می‌توانیم عابد باشیم و عبادتمان زیبا نیز باشد. »

این مقاله همزمان با روز ولادت حضرت امام سجاد(ع) منتشر شده و متن کامل آن در بخش تاریخ و سیره معصومین(علیه السلام) قابل مشاهده است.

تنظیم: هومن بهلولی