بلایی خانمان سوز یا سکویی برای پرش؟!

به نظر شما مقایسه کردن اعضای خانه، با افرادی خارج از خانه چه پیامدهایی دارد؟ آیا هر نوع مقایسه ای دارای پیامدهای منفی می باشد؟

پدیده مقایسه یک پدیده طبیعی هست که از دل تفاوت هایی که افراد یک جامعه نسبت به هم دارند خارج می شود...

در یک جامعه همه افراد، در یک حد نیستند و با هم تفاوت هایی دارند و همین تفاوت ها باعث می شود که افراد همدیگر را نسبت به هم مقایسه کنند و موقعیت خود را در این مقایسه کردن، ارزیابی کنند، که در چه موقعیتی قرار گرفته اند.

نفس مقایسه کردن چیز بدی نیست و باعث می شود که انسان یک بینش نسبت به وضعیت فعلی خود داشته باشد و با توجه به وضعیت فعلی خود برای آینده اش برنامه ریزی کند....

اصلا به طور کل داشتن الگو در زندگی، هم به نحوی به یک نوع مقایسه کردن برمی گردد...

مقایسه بسته به نوع و شرایطی که دارد، پیامدهای متفاوتی را هم به بار می آورد. معمولاً در مقایسه، انسان خود و یا دیگری را با فرد بالاتر مقایسه می کند و در کانون خانواده معمولاً از این دست مقایسه ها زیاد صورت می گیرد

این نوع مقایسه یا نسبت به مسائل مادی می باشد یا نسبت به مسائل معنوی...

معمولاً آن دسته از مقایسه هایی که نسبت به یک موقعیت بالاتر، در مسائل مادی، صورت می گیرد آثار زیانباری را خواهد داشت، وقتی در مسائل مادی انسان با مقایسه خود با فرد بالاتر، نداشته ها و محرومیت های خود را می بیند، باعث می شود که این فرد در زندگی خود دچار مشکلات فراوانی شود.

این نوع مقایسه فرصت لذت بردن از داشته های یک فرد را، از او می گیرد و آنچه را که به جا می گذارد تاثیرات منفی ناشی از احساس کمبودهاست...

نکته قابل ملاحظه اینکه فرقی نمیکند که باب این مقایسه را خود فرد برای خویش باز کند، یا کسی در کنار او این شخص را در گرداب این مقایسه بیندازد...

مقایسه اگر در مسائل مادی و نسبت به افرادی باشد که وضع مالی بهتری نسبت به ما دارند تأثیرات منفی خاص خودش را در زندگی می گذارد...

غمگین و اندوهناک شدن:

وقتی انسان خودش یا شخصی را با فرد بالاتر، از لحاظ مالی، مقایسه کند اولین تأثیرش غصه خوردن و ناراحت شدن طرفی است که از این نعمت مادی محروم است

قرآن در صوره حجرات آیه88 میفرماید:

به آنچه که گروه هایی از آنان را، متنعم به آن کردیم، چشم مدوز و به خاطر آنچه دارند، غمگین نباش

قطعا یکی از تاثیرات چشم دوختن به زندگی اشخاصی که دارند نعمت مادی هستند، و مقایسه حال آنها با خود، این است که، انسان را غمگین می کند...

افسردگی:

افسردگی حالت تشدید شده اندوه و غم است؛ به این معنا که هم از لحاظ کمّی و هم از لحاظ کیفی وقتی حزن افزایش یابد و باعث اختلال در زندگی فرد شود ،می گویند فرد افسرده شده است.

امام باقر (علیه السلام) می فرمایند:

هرکس به آنچه در دست دیگران است، چشم بدوزد، اندوه او طولانی گردد و خشم او آرام نگیرد.

حسادت:

خیلی از حسادت ها و چشم و هم چشمی ها که خود منشأ خیلی از مشکلات و گرفتاری ها در زندگی می باشد، خود از یک نوع مقایسه غیر معقولانه سرچشمه می گیرد که اگر سرچشمه را درست کنیم خیلی از مشکلات خود به خود حل خواهد شد.

خداوند در آیه54 سوره نساء میفرماید:

از آنچه خدا از فضل خود بر مردم داده است(و آنها خود دارای آن نیستند)حسادت می ورزند.

استفاده نکردن از داشته های کنونی(کفران نعمت):

گاهی انسان آن قدر در این مقایسه ها فرو می رود که فراموش می کند خدا به او هم چیزهایی داده که قابل استفاده و ارزشمند هستند؛ آدمی که قدر این نعمتهایی که در اطرافش هستند رو به دلیل بعضی کاستی ها نداند،قطعاً در زندگی مغموم و سر خورده خواهد شد...

تشویش خاطر و ایجاد استرس:

قدیما مردم در امور دنیاییشون می گفتند: "تا جایی که می تونی نسبت به مسائل مادی دیگران چشم هایت را درویش کن" این حرفشون بی حکمت نبود. باور کنید که این درویش کردن چشمها توی این مسائل آرامشی به آدم می دهد که باور کردنش خیلی مشکل است.

توی این دنیایی که همه یه جورایی دنبال آرامشند و اون رو پیدا نمی کنند توجه کردن به این مسائل خیلی اهمیت پیدا می کند.

برای درمان این جور مقایسه ها باید به این مسائل توجه ویژه کرد:

فکر کردن درباره حقیقت این دنیا:

این دنیا محل گذر است و هر کسی که بارش سنگین تر شود حسابش سخت تر است.

فی حلالِها حسابٌ و فی حرامِها عقاب

در حلالش حساب باید پس داد و در حرامش عقاب قرار داده شده...

مقایسه خود با آنهایی که ضعیف تر از خود هستند:

وقتی آدم ببیند که ضعیف تر از خودش هم وجود دارد بهتر و بیشتر قدر داشته هایش را می داند و احساس آرامش بیشتری می کند...

رضایت به آنچه خدا برای انسان از مال دنیا مقدر کرده است:

اگر به خواست خدا راضی شویم، هیچ گاه در میدان مسابقه مقایسه قرار نمی گیریم که این میدان هم برنده اش و هم بازنده اش، بازنده هستند:

امام علی (علیه السلام) می فرمایند:

کسی که به روزی خدا راضی باشد، بر آنچه در دست دیگران است افسوس نمی خورد...

منبع: کتاب رضایت از زندگی نویسنده عباس پسندیده

مطالب مرتبط:

خدا کی از ما راضی می‌شود؟

راضی هستیم به رضای خدا؟

پرونده شما بسته نشده