این بازیگر ماهی 60 میلیون می خواهد!
تازه ترین مورد مربوط به گزارش یکی از روزنامه های سینمایی است که در قالب آن پرده از برخی واقعیت ها برداشته است و از اجحافی گفته که در حق دیگر عوامل تولید یک فیلم و سریال می شود .بخش هایی از این یادداشت که به قلم مجتبی احمدی نوشته شده را بخوانید:
... به نظر شما کافی است ما بتوانیم با نام چند بازیگر، تماشاگر از سینما رانده شده (به هر دلیل) را به سینما بازگردانیم؟یا شما (آقای مدیر تلویزیون یا جناب تهیه کننده تلویزیون) فکر می کنید می توانید تنها با سه ـ چهار بازیگر معروف، مخاطب را پای یک سریال 26 قسمتی، بلکه بیشتر بنشانید؟!
مگر می شود نقش فیلمنامه را در شکل گیری یک اثر نمایشی موفق نادیده گرفت؟! کافی است مدیران ما کمی در دل مردم باشند تا متوجه بشوند اصولاً تماشاگر ایرانی قصه پسند، تنها با یک قصه گرم است که پای رسانه پاگیر و پیگیر می شود. کافی است قلاب قصه بر ذهن و روح و روانش گیر کند تا شده از زندگی اش می زند و تا پایان کار پیگیر داستان می شود. چرا فرمول به این سادگی را فراموش کرده ایم؟!
آقای نویسنده مجبور است برای گذران زندگی همزمان سه قصه دست بگیرد، بخشی را به شاگردانش بسپارد و برخی را هم از روی نوشته های دیگر خودش و دیگران کپی بزند!!نتیجه اش می شود اینکه: همه قصه های ما آبکی، کلیشه ای، بدون جسارت، منطق و جذابیت پیش می رود. حالا شما برو بازیگر چند صد میلیونی بیاور!
وقتی دستمزد یک نویسنده، برای یک سریال 21 قسمتی با تمام مراحل تحقیق، بررسی، چک نویس، برو و بیای تصویب، رعایت خطوط قرمز، بازنویسی های چند باره، اعمال سلایق و... برای 9 ماه تا یکسال می شود برابر با یک چهارم دستمزد حضور دو ماهه یک بازیگر متوسط سر یک سریال، حاصل می شود همین که می بینیم! نویسنده ای که ذهنش درگیر اجاره خانه است نمی تواند 30 قسمت داستان جذاب داشته باشد!!
تصور کنید اگر تیم نویسنده (گاهی 2 ـ 3 نفر) برای یک سریال 30 قسمتی هر قسمت 5 ـ 6 میلیون تومان گاهی خیلی کمتر دستمزد بگیرند، نتیجه اش می شود چیزی حدود 150 تا 180 میلیون تومان، برای کل گروه در طول حداقل یکسال! البته داریم نویسندگان نورچشمی که برای هر قسمت 10 تا 15 میلیون و گاهی بیشتر هم دستمزد می گیرند، ولی آنان تعدادشان به انگشت های یک دست هم نمی رسد. به هر یک از این اعضا چقدر می رسد؟!
در حالیکه آقای بازیگر که دو سه سال است به یک چهره نسبی در تلویزیون تبدیل شده، خواستار دستمزد 60 میلیونی برای 4 ماه کار است! اشتباه نکنید ماهی 60 میلیون تومان، معادل 240 میلیون تومان، صد تومان هم پیش پرداخت می خواهد! اگر روزی برآورد یک سریال 30 قسمتی از 3 میلیارد به 12 میلیارد برسد، هیچ ایرادی ندارد بازیگر دستمزد 240 میلیونی طلب کند، در آن صورت همه خواستار دستمزد منطقی شان خواهند بود. امّا امروز نویسنده چون به حقش نمی رسد به جای فکر کردن، خلاقیت، تحقیق و بررسی روی یک قصه بکر، تشریف می برد و هزینه می کند یک سریال آن طرف آبی موفق را در 10 حلقه DVD (گاهی کمتر و بیشتر) تهیه می کند. وقت هم می گذارد در طول هفته یکی دو بار سریال را تماشا می کند و یک قصه ایرانی نعل به نعل از روی آن تحویل آقای تهیه کننده می دهد.
آقای تهیه کننده مطلع یا غیر مطلع آن را برای تصویب می فرستد، قصه جان مایه دارد و با کمی ممیزی مرسوم تصویب می شود!در این سالها چه بسیار مواجه بودیم با این اتفاق تکراری که مدیران تلویزیون از این کپی نعل به نعل اظهار بی اطلاعی کرده اند!خب نباید توقع داشته باشیم که مدیر فلان شبکه سراسری، سریالهای فصلی معروف دنیا را کاملاً دیده باشد و از چند و چون آن اطلاع کامل داشته باشد!امّا می توان توقع داشت که آقایان رئیس حداقل معنای اقتباس را بدانند و تفاوت آن را با کپی جزء به جزء تشخیص دهند و البته یادآور می شوم که چه خوب است اقتباس از آثار غنی و پر مغز دنیا انجام شود تا مجموعه های ضعیف و سخیف که...
در حالیکه آقای بازیگر که دو سه سال است به یک چهره نسبی در تلویزیون تبدیل شده، خواستار دستمزد 60 میلیونی برای 4 ماه کار است! اشتباه نکنید ماهی 60 میلیون تومان، معادل 240 میلیون تومان، صد تومان هم پیش پرداخت می خواهد!
بهتر است به بحث تولید و تهیه یک سریال تلویزیونی نگاهی موشکافانه تر داشته باشیم تا توقع مان راجع به اجزای موثر در اقبال یا شکست یک اثر برآورده شود. یک سریال 26 قسمت را که معمولاً در 45 دقیقه تولید می شود را اگر مدنظر داشته باشیم ومقرر باشد که این کار در 1170 دقیقه تولید شود. برآوردی حدود 5/2 تا 3 میلیارد در انتظار این پروژه خواهد بود. اگر چه هستند پروژه هایی که برآوردی چند برابر این دارند و به دلایل مختلف از جمله گاهی آوردن اسپانسر و گاهی محبوبیت تلویزیونی ـ شبکه ای با مبلغ بالاتری برآورد و گاه حتی به اصلاح برآورد هم می رسند.
اگر مدت زمان تولید این اثر را حدود 4 تا 5 ماه مدنظر قرار دهیم، این پروژه نیازمند آن است که ماهانه 500 تا 600 میلیون دریافتی داشته باشد. در این راستا اگر به تیم جلوی دوربین آن پروژه توجه کنیم شاهد حضور حداقل 2 تا 3 چهره تلویزیون، 3 تا 4 چهره معمولی و 5 تا 6 چهره معمولیتر هستیم.
بازیگران چهرهای كه امروز تشریف می آورند و فیلمنامه نخوانده دستمزد ماهی 100-80 میلیون تومان تقاضا میكنند (مداركش موجود است) اگر تهیه كننده با زور رفاقت، قول كار بعدی و... با دستمزدی ماهانه 60 میلیون تومان بیاورد. دو بازیگر دیگر را با ماهی 40-50 میلیون تومان، چند چهره معمولی تر را با ماهی 20 و 30 میلیون تومان و در نهایت خیلی معمولی تر ما را با 10-15 میلیون تومان نتیجه اش این میشود كه هر سریال تلویزیونی با برآوردی منطقی مجبور است ماهانه 250 تا 300 میلیون تومان یعنی نیمی از كل بودجه كار را تنها بابت بازیگرانش هزینه كند! واقعاً این مبلغ یك هزینه منطقی است! اگر یك كارگردان معمولی برای هر قسمت 10 تا 15 میلیون طلب كند. البته داریم كارگردانی را كه تنها یك اثر درخشان را در كارنامه اش دارد و بعد از آن هر چه ساخته از سطح متوسط بالاتر نزده و امروز دستمزدی حدود 750 میلیون تومان برای كارگردانی كل كار یك سریال مناسبتی تقاضا كرده است. یعنی هر وقت تقریباً 29 میلیون تومان و هر ماه 150 میلیون تومان؛ دستمزد كارگردان هم بین 260 تا 390 میلیون تومان محاسبه میشود كه ماهانه به عددی حدود 60 تا 80 میلیون تومان میرسیم. با این اوصاف چگونه میتوان توقع داشت دستمزد تیم پشت دوربین از مدیر تصویربرداری، صدابردار، موسیقی، گریم، تولید و... به شكلی منطقی پرداخت شود. اینجا تهیه كننده مجبور است خودش طراحی صحنه و لباس را هم برعهده بگیرد. تازه داریم تهیه كنندهای كه خودش برای سریالش انتخاب موسیقی هم میكند.
سینما یك كار گروهی است از فیلمبرداری گرفته تا مدیر تداركات و بازیگر و... در كنار هم فعالیت میكنند. در زمان تولید با هم سر یك سفره هستند. وقتی كه فلان مدیر تولید از دستمزد بازیگر اطلاع دارد دیگر دست و دلش به كار نمیرود و گاهی خدای نكرده به خطا كشیده می شود...
برگرفته از بانی فیلم(مطلب برای انتشار در تبیان خلاصه شده است)
