شیرین بهار خوزستان

شیمبار نقطه‌ای در مرز استان خوزستان و چهارمحال و بختیاری است كه 225 كیلومتری اهواز و 75 کیلومتری مسجدسلیمان قرار گرفته و بخشی از جمعیتش را روستایی‌ها و بخشی را عشایر تشكیل می‌دهند. دشت، مثل یك سبد سبز و سنگین پر از خوراكی است؛ سبدی پر شده با انواع قارچ‌های جنگلی، انواع مركبات، انگورهای یاقوتی، توت، سیب و انار. جایی که در آن می توانید كوهنوردی و عكاسی از درختان كهنسال و گل‌ها و حیوانات را در برنامه تان قرار دهید.

کجا بگردیم؟

منطقه فوق بخصوص در ناحیه شط شیمبار بسیار دیدنی و از مناظر بسیار زیبائی شكل شده است. در شیمبار سه بخش كاملاً متمایز قابل تشخیص است: دریاچه سد شهید عباسپور، منطقه تالابی شط شیمبار، منطقه كوهستانی جنگل های بلوط زاگرس.

یکی دیگر از دیدنی های دشت شیمبار کوه قلندران است که پر از انگورهای یاقوتی است که مالک خصوصی ندارد! شیمبار كوهستانی و پوشیده از جنگل و درختان بلوط است و منطقه محافظت شده به شمار می رود. این منطقه حدود 50 هزار هكتار وسعت دارد و به دلیل دسترسی دشوار به برخی مناطق کوهستانی آن، تاكنون كمترین آسیب های انسانی را به خود دیده است. کوهستان های شیمبار ادامه سلسله جبال زاگرس درخوزستان است كه از نقاط مرتفع (منار، كتك، تاراز، للر، چلا و...) یخچال های طبیعی، نقاط تالابی با پوشش متراكم گیاهان، چشمه ها و... تشكیل شده است. بارزترین اثر تاریخی منطقه پل نگین است كه بازمانده دوره ساسانیان تشخیص داده شده است.

اما در سفر به شیمبار حتما از آبشار بسیار دیدنی آن که با ارتفاع بیش از 50 متر در منطقه ای صعب العبور قرار گرفته است دیدن کنید. البته اگر اهل پیاده روی در طبیعت و صخره نوردی هستید. چرا که این آبشار مسیر دستیابی  بسیار مشكلی دارد.

چطور برویم؟

مهم ترین راه دسترسی به این منطقه، مسیر جدیدالاحداث مسجدسلیمان به شهرکرد است که در حال حاضر تا ابتدای منطقه به صورت آسفالت شده است. در درون منطقه راه های دسترسی شنی روستایی درجه 3 وجود دارد.

مسیر اصلی از بخش اندیکا به سمت بخش بازفت امتداد داشته و از وسط منطقه می گذرد. بخشی از این مسیر آسفالت بوده و قسمت هایی از آن شنی است.

مسیرهای مالرو و فرعی نیز وجود دارد که با پیاده روی امکان تردد و مشاهده وحوش در آنها فراهم است.

برگرفته از جام جم، ایران، بیابان های ایران