شهیدی برادرش را شناسایی کرد

پیکر شهید علیرضا گلچینی که به تازگی تفحص وشناسایی شده است در جوار مزار برادر شهیدش که تا کنون به عنوان مزار شهید گمنام در باغ موزه دفاع مقدس شناخته می شده است آرام می گیرد.

سردار جواد خضرایی مشاور شهردار تهران ومدیر عامل موزه دفاع مقدس با اعلام خبر فوق گفت:باغ موزه دفاع مقدس و ترویج فرهنگ مقاومت میزبان هشت شهید گمنام دوران دفاع مقدس است که به تازگی هویت یکی از این شهدا به نام عبدالرحمن گلچینی مشخص شده است .

وی افزود: تشخیص هویت این شهیدگمنام بواسطه تفحص وشناسایی پیکر برادر شهیدش در مناطق عملیاتی بوده است که به تازگی صورت گرفته است.

مدیر عامل موزه دفاع مقدس اظهار داشت: در دیدار وملاقات با خانواده شهیدان گلچینی تعیین زمان خاکسپاری واطلاع رسانی نحوه مراسم منوط به انجام هماهنگی های لازم با دستگاههای ذیربط شد که متعاقبا اعلام خواهد شد .

شناسایی دو برادر از خیبریون

با تلاش متخصصان ژنتیک کشورمان هویت دو برادر شهید گمنام که 31 سال پیش در عملیات خیبر به شهادت رسیده و پیکر مطهرشان مفقود شده بود شناسایی شد.

دکتر محمود تولایی، عضو هیات مدیره انجمن ژنتیک ایران و مجری و طراح تعیین هویت ژنتیک شهدای گمنام با اعلام این مطلب خاطرنشان کرد: پیکر مطهر شهید عبد الرحمان گلچینی، عضو ستاد مرکزی سپاه در عملیات جستجوی کمیته مفقودین در سال 90 کشف شده و به عنوان شهید گمنام در باغ موزه دفاع مقدس به خاک سپرده شده بود. پیکر شهید علیرضا گلچینی، برادر این شهید گمنام نیز که فرمانده گردان عمار از لشگر 10 سید الشهدا بود به تازگی تفحص و شناسایی شده بود که بررسی های ژنتیکی هویت این دو برادر شهید را مشخص کرد. به این ترتیب با موافقت خانواده این شهدای بزرگوار، شهید عبدالرحمان گلچینی در باغ موزه دفاع مقدس میزبان برادر شهید خود خواهد بود تا پس از 31 سال در کنار یکدیگر آرام بگیرند.

تشخیص هویت این شهیدگمنام بواسطه تفحص وشناسایی پیکر برادر شهیدش در مناطق عملیاتی بوده است که به تازگی صورت گرفته است

عضو کمیته علمی نخستین کنگره بین المللی و سیزدهمین کنگره ژنتیک ایران تصریح کرد: شهید عبد الرحمان گلچینی در بیست سالگی همراه برادرش علیرضا گلچینی که 22 سال داشت در منطقه عملیاتی مجنون به شهادت رسیده بودند.

رییس مرکز تحقیقات ژنتیکی نور علت این وقفه در شناسایی را اینگونه بیان کرد: با توجه به گذشت سالها از پایان جنگ کار استخراج DNA و تشخیص، بسیار سخت و زمانبر است. نمونه‌هایی که بعد از حدود 30 ، 40 سال به دست می‌آیند، در شرایط مختلف آسیب دیده اند. مثلاً در هور، مناطق باتلاقی، شوره‌زار و حتی مواردی که در سرزمین عراق پیدا می‌شوند ممکن است سال‌ها در معرض خورشید و عوارض طبیعی باشند بنابراین به دست‌آوردن نمونه مطلوب که قابل بررسی باشد، قدری سخت و زمانبر است.