کی روش؛ معلم یا دیکتاتور بزرگ؟

متاسفانه این اتفاقی عادی است تا ما حتی در روزهای خوش فوتبال هم شاهد کشمکش و ناراحتی باشیم. در این باره تاسف ها وقتی بیشتر می شود که باعث و بانی اکثر این اتفاقات بد بیشتر کسانی هستند که از آنها به عنوان بزرگتر فوتبال یاد می شود.

روزی که تیم ملی فوتبال ایران با زحمت بسیار جواز حضور در جام جهانی گرفت مردم از خوشحالی به خیابان ها ریختند. در شرایطی که امیدوار بودیم پس از این حادثه مسئولان امر با توجه به حساسیت امر حمایت و نظارت بیشتر را مبذول دارند هر چه گذشت اوضاع بدتر شد.

از یک سو تغییرات به وجود آمده در دولت سد راه شد، از سوی دیگر فدراسیون فوتبال در انجام وظیفه کوتاهی کرد و هر روز ضعف مدیریتی خود را به بحث های مالی و عدم حمایت ربط داد. اما مشکل بزرگ و دل آزار پیرامون خود تیم ملی شکل گرفت. یکی، دو رفتار ناشایست بازیکنان که در دور مقدماتی دامان تیم ملی را گرفت ، نزدیک بود جواز ما را برای حضور در جام جهانی باطل کند. این چنین رفتارهایی اگرچه خود به خود مزموم و باطل است اما اتفاقی است که در اکثر تیم های دنیا شاهد آن هستیم که البته درجه حساسیت آن وقتی پیرامون تیم ملی یک کشور باشد به شدت بالا می رود. از این رو واکنش به موقع و خوب کی روش در برخورد با خاطیان در نگاه اول با نظر مثبت همگانی مواجه شد. این واکنش وقتی با صعود تیم ملی همراه شد به یک درس بزرگ و مثالزدنی هم تبدیل شد. حذف هادی عقیلی و مهدی رحمتی در نگاه اول حتی از نظر طرفداران پرشمار استقلال و سپاهان با واکنش منفی شدید همراه نشد تا میزان آگاهی و انصاف فوتبالدوستان ما به رخ کشیده شود.

اما این یک سوی ماجراست. از سوی دیگر انتظار می رفت تا این برخورد تنبیهی در مرحله دوم با وساطت برخی بزرگترها، عذرخواهی خاطیان و بخشش سرمربی تیم ملی کامل شود تا حرکت یک سرمربی کارکشته که همان نقش معلمی را بر عهده دارد نمود بهتری یابد. اما هرچه جلوتر رفتیم رفتار کارلوس کی روش از رفتار اخلاقی به حرکتی لجبازانه تغییر مسیر داد. مربی پرتغالی فوتبال ایران سرمست از صعود تیم ملی به جام جهانی طوری رفتار می کند که گویا این مسابقات پایان دنیاست و او بزرگترین لطف تاریخ را به فوتبال ما داشته است.

گویا کی روش فراموش کرده که فوتبال ایران سالهای پیش هم راهی جام جهانی شده و قطعا بعد از این هم بدون او این مسیر را خواهد پیمود. مربی پرتغالی گرانقیمت فوتبال ایران یادش رفته است که نحوه صعود ما که می توانست با سهولت فراوان همراه باشد به سخت ترین شکل ممکن حاصل شد. ما فراموش نکرده ایم که پس از قبول شکست از ازبکستان در تهران مسیر صعود سخت تر از حد تصور شد و دست آخر با کمک ابر و ماه و خورسید و فلک راهی جام جهانی شدیم. نگاهی به بازی ایران با ازبکستان در تاشکند و اقبال بلند ما و کمک ناخواسته داور مسابقه شاید او را به خود بیاورد.

از اصل ماجرا دور نشویم. گفتیم مشکل بزرگ درخود تیم و در بخش اسامی ملی پوشان راهی به برزیل در حال شکل گیری است و متاسفانه فوتبال ما اسیر دست مسئولان کوچک از کنار این ماجرا به سادگی در حال عبور است.

در فهرست اسامی تیم ملی برای حضور در اردوی آخر و حرکت به سوی برزیل نام مهدی رحمتی وجود ندارد و کارلوس کی روش به جای معلمی و گذشت نقش یک دیکتاتور بزرگ را ایفا می کند. متاسفانه در این میان فدراسیون فوتبال و مسئولان کوته نظر آن کمترین واکنش را در این باره دارند.

همانگونه که گفتیم حرکت رحمتی خود به خود محکوم است اما این که این تخلف چه جریمه ای دارد جای علامت سوال بزرگ و به نوعی جریمه ناجوانمردانه را در اذهان تداعی می کند. در این که با حضور و عدم حضور رحمتی تیم ملی ما تفاوت چندانی به لحاظ کیفی نخواهد داشت شکی وجود ندارد اما عدالت این است که بهترین دروازه چند سال اخیر فوتبالمان در جام جهانی حضور یابد. رحمتی بدون تردید هنوز هم به لحاظ فنی و اخلاقی در میان دروازه بانان ایرانی یک سر آمد است و کنار گذاشتن او نه این که تنبیه نیست بلکه از ذهن بیمار بانیان این اتفاق حکایت می کند.

همان گونه که گفتیم جام جهانی برای ما بر خلاف کارلوس کی روش آخر دنیا نیست. ما با امثال رحمتی در سالهای آتی چرخ فوتبال خود را به حرکت در خواهیم آورد. آن روزهایی که کارلوس کی روش در جزیره اختصاصی اش مشغول تفریح است. اما او نباید فراموش کند که رفتار دیکتاتور مابانه و خارج از اخلاق او هرگز از ذهن دوستداران واقعی فوتبال خارج نخواهد شد. رفتاری که می توانست با چاشنی گذشت یک الگوی ماندگار در فوتبال ما باشد. به عبارتی کی روش در هیبت  گاو 9 من شیر دهی ظاهر شده که با زدن ضربه ای تمام محصول خود را به زمین می ریزد تا باور کنیم او حتی حرکت خوب و برخورد اولیه را هم با نیت خیرو اخلاقی انجام نداده است.

تحریر این مطلب در حالی شکل می گیرد که هنوز کورسو امیدی برای حرکت در مسیر درست وجود دارد. اگر چنین شد که چه بهتر اما اگر کی روش همچنان روی دنده لجبازی گام برداشت حداقل این مطلب می تواند سندی باشد که هستند کسانی که برخلاف برخی مسئولان امر نگاهی دلسوزانه به ماجرای حق کشی در خصوص مهدی رحمتی دارند. افرادی که جز نوشتن و دادن تذکرو هشدار ابزاری برای احقاق حق امثال مهدی رحمتی ندارند.