هنگامی که والدین متوجه بیماری سرطان در فرزند خود می‌شوند، دچار شوک بزرگی شده و واکنش هایی مانند ترس، خشم، غم و اندوه و انکار را نشان می‌دهند و در نهایت سعی می‌کنند که با این احساسات خود مقابله کنند و یا کنار بیایند.
تشخیص ابتلای کودک به سرطان نه تنها بر والدین او، بلکه بر سایر افراد خانواده، اقوام، همکلاسی‌های مدرسه، معلمین و... تاثیر می گذارد.
نکات ارائه شده در این مطلب برای تمام کسانی که با کودکان سرطانی در تماس هستند مفید می‌باشد. این دسته از افراد باید اطلاعات خود را در این زمینه افزایش دهند تا با برخورد مناسب، به افزایش روحیه و اعتماد به نفس کودک سرطانی کمک کنند.
احساسات و واکنش های کودک سرطانی
فرقی نمی‌کند که کودک مبتلا به سرطان در چه سنی باشد. اطلاع از سرطانی بودن، شوک بزرگی است که به او وارد می‌شود و هر چه سن کودک پایین تر و اطلاع او از این بیماری کمتر باشد، واکنش های او ملایم تر خواهد بود.
بسته به شخیصت کودک و سن و پیشرفت بیماری سرطان در او، واکنش او به بیماری اش متفاوت خواهد بود. معمولا اکثر کودکان ترکیبی از اضطراب، ترس، خشم و ناراحتی را اظهار می‌کنند.
زندگی برای اکثر کودکان سرطانی به طور چشمگیری تغییر می‌کند و آزمایش دادن های متوالی، بستری شدن در بیمارستان و تحت درمان قرار گرفتن بخش جدایی ناپذیر زندگی شان می‌شود. بنابراین این دسته از کودکان به مراتب بیشتر از کودکان سالم، به یک فرد دلسوز نیاز پیدا می‌کنند تا بتوانند به او اعتماد کنند و درد و دل های خود را به او بگویند.
خوشبختانه کودک مبتلا به سرطان نسبت به یک فرد بزرگسال سرطانی، انعطاف بیشتری در مواجهه با مشکلات سرطان از خود نشان می‌دهد. متخصصین مربوطه بر این باورند که درک نیازهای این دسته از کودکان، حفظ روال طبیعی زندگی، ایجاد فضای عاطفی و آرام در منزل و محبت کردن بسیار به این کودکان از نیاز های ضروری آنها می‌باشد.
والدین و به خصوص مادر نقش پررنگی را در زندگی کودک سرطانی بر عهده دارد. کودکان در سنینی قرار دارند که والدین الگوی زندگی شان هستند و اگر مقاومت و صبوری والدین خود را مشاهده کنند، آنها هم همان را انجام می‌دهند. والدین می‌توانند با یاد دادن چگونگی مقابله با شرایط ناآشنا و استرس زا مانند لحظات اضطراب‌آور درمان، آن را برای کودکان مانوس‌تر کنند.
تذکر: والدین باید بدانند که هر کودکی خصوصیات مربوط به خودش ار دارد و اگر کودکی، فلان واکنش را در مقابل سرطان دارد، نباید انتظار همان واکنش را از کودک خود داشته باشند.
والدین کودک سرطانی باید با یک روانشناس ماهر مشورت کنند تا روش های مناسب برخورد با کودکشان را آموزش ببینند و در لحظه لحظه زندگی کودک شان، حامی و پناه او باشند
مشکلات رفتاری کودکان سرطانی تا سن پنج سال
- مهم ترین ناراحتی که برای کودکان سرطانی تا سن پنج سال وجود دارد، جدایی از والدین به خصوص از مادر در مراحل درمانی است. بنابراین سعی می‌کنند تا بیش از حد به والدین خود بچسبند.
- گریه و فریاد و جیغ زدن های بیش از حد این گروه از کودکان بسیار مشهود است و والدین و اطرافیان را آزار می‌دهد.
- این کودکان بسیار حساس شده و واکنش های شدیدی از خود نشان می‌دهند.
- همکاری آنها در انجام معاینات و آزمایشات پزشکی کاری نسبتا دشوار است.
- شیوه زندگی این گروه از کودکان تغییر می‌کند و وفق دادن آنها با شرایط جدید زمان بر است و حوصله والدین را می‌خواهد.
- برنامه خواب آنها تغییر می‌کند و معمولا در به خواب رفتن دچار مشکل می‌شوند.
- بلوغ این کودکان تحت تاثیر واقع می‌شود و به دنبال آن استقلال آنها نیز با تاخیر صورت می گیرد، مثلا عادت دستشویی رفتن به شکل مستقل در آنها کمی دیرتر از سایر کودکان شکل می گیرد.
- ممکن است زندگی اجتماعی شان تحت تاثیر قرار بگیرد، زیرا به علت استفاده از برخی داروها در روش شیمی درمانی، سیستم ایمنی بدن آنها ضعیف می‌شود. بنابراین نباید با افراد متفرقه در تماس باشند، زیرا احتمال بیمار شدن آنها وجود دارد. باید در محیط های محدود و کنترل شده قرار بگیرند و کمی از اجتماع دور شوند. نمی‌توانند هر جایی که بخواهند، بروند و والدین آنها معمولا باید قبل از بردن آنها به مکان های خاص و یا مهمانی، درباره آنجا تحقیق کنند.
- بازی کردن آنها باید در محیط های محدود و کنترل شده باشد و هر نوع بازی برای آنها مناسب نیست.
تذکر: والدین کودک سرطانی باید با یک روانشناس ماهر مشورت کنند تا روش های مناسب برخورد با کودکشان را آموزش ببینند و در لحظه لحظه زندگی کودک شان، حامی و پناه او باشند.
برخی از رفتارهای کودکان مبتلا به سرطان پنج تا دوازده سال
این کودکان ممکن است در انجام تکالیف مدرسه بی حوصله شوند و تمایلی به انجام آن نداشته باشند.
والدین آنها باید اولیای مدرسه را از بیماری کودک خود مطلع سازند و راهکارهای تشویق او را برای برطرف کردن این مشکل به کار ببندند و در صورت حاد بودن مشکل از یک روانشناس باتجربه کمک بگیرند.
رفتارهای نوجوانان مبتلا به سرطان
- نوجوان به سرطان ممکن است از ظاهر خود اظهار نارضایتی کند.
- از بیماری خود ناراحت باشد و به مرور دچار افسردگی شود.
- به علت بیماری ممکن است اعتماد به نفس خود را از دست بدهد.
تذکر: وانمود کردن اینکه همه شرایط زندگی مطلوب است و کم گرفتن سرطان، یکی از راهکارهای مناسبی است که برای منحرف کردن ذهن نوجوان از بیماری سرطان مفید می‌باشد. برای راهکارهای بهتر باید به یک روانشناس باتجربه مراجعه کنید.
یکی از مهم ترین مشکلات نوجوانان مبتلا به سرطان، سرپیچی از دستور والدین و کناره گیری از انجام روند درمانی است (به علت حس استقلال طلبی).
به علت عوارض جانبی که شیمی درمانی دارد، مانند ریزش مو و از دست دادن شکل ظاهری بدن، نوجوانان از انجام آن خودداری می‌کنند که حتما باید با شیوه متناسب با خلقیات او و تحت نظر روانشناس، راهکارهای مناسب اعمال شود.
مطالب مرتبط:
