درس معلمی از شهید مطهری

آزادگی

یکی از دوستان شهید مطهری رحمه‏الله می‏گوید: آنچه در تمام برخوردهای با شهید مطهری کاملاً محسوس بود، حریّت و آزادی شهید مطهری بود، او دارای دلی بود آزاد و دارای مغزی بود آزاد و قهرا دارای زبان و قلمی آزاد بود.

داماد استاد مطهری رحمه‏الله نیز می‏گوید: در اظهار نظرهای ایشان پیرامون عقاید انحرافی و یا لغزش های ایدئولوژیکِ گروه های سیاسی حرّیت و آزادگی دیده می‏شود.

انصاف داشتن

بارزترین خصیصه ایشان داشتن روحیه انصاف بود. این ویژگی سبب شده بود که اولاً استاد روی حرف مخالفین نظر خود ـ هرکه می‏خواهد باشد و در هر مقامی که باشد ـ کاملاً بیندیشد؛ یعنی هیچ گاه با روحیه استکباری و بزرگ منشانه با آرأ و عقاید حتی مخالف‏ترین دشمنان خود نیز برخورد نمی‏کردند، همیشه هر سخن و گفته‏ای را تا حد امکان تجزیه و تحلیل می‏کردند و شقوق درست و قابل قبول آن را از احتمالات نادرست جدا کرده، به حساب هر یک جداگانه رسیدگی می‏کردند.

یکی از شاگردان استاد مطهری رحمه‏الله می‏گوید: یک روز بعد از این که ایشان مطلبی را بیان فرمودند من اشکال کردم، هر قدر ایشان بیان کردند و توضیح دادند برایم قابل قبول نبود. سرانجام قدری بی ادبی و گستاخی کردم و گفتم: انصاف بدهید! ایشان فرمودند: من انصافم از شما بیشتر است.

مشورت با شاگرد

استاد با برخی از دوستان و شاگردان نزدیکش در باب آنچه فراهم آورده بود، مشورت می‏کردو نظریاتشان را جویا می‏شد.

میاسای زآموختن یک زمان                                زدانش میفکن دل اندر گمان

رازداری

مرحوم مطهری بسیار رازدار و اهل سرّ بود. هیچ رازگشایی نمی‏کرد.

راستگویی

استاد شهید مطهری رحمه ‏الله در نامه‏ای به دخترشان می‏نویسند: تو خودت می‏دانی که دروغ هرگز به زبان و قلم من جاری نمی‏شود.

شکوفاسازی استعداد شاگرد

ایشان اگر استعدادی از شاگردان شان می‏دیدند، خوشحال می‏شدند، به او کمک می‏کردند که استعداد وی پرورش پیدا بکند، مثل یک پرنده که بال زدن را یاد جوجه‏های خود می‏دهد. ایشان شاگردان خوش استعداد خودشان را تشویق و تشجیع می‏کردند و مثل برزگری که بذر افشانی می‏کند برای آینده، ایشان در ذهن شاگردان خودشان بذر افشانی می‏کردند و با صرف وقت برای آینده سرمایه گذاری می‏کردند.

تشویق کردن

استاد، شاگرد خوش قریحه را مورد تشویق قرار می‏داد و به طرق مختلف او را به کار اضافی و انجام تحقیقات و مطالعات بیشتر توصیه می‏کرد .

رابطه صمیمی با شاگرد

مرحوم مطهری با شاگردانشان به اندازه‏ای مهربان بودند که حتی اجازه می‏دادند، آن ها مسائل خصوصی و شخصی‏شان را با ایشان مطرح کنند. در انتخاب راه و مسیر آینده با ایشان مشورت کنند، حتی ایشان به اندازه‏ای نزدیک می‏شدند که در مجالسی مانند عروسی شاگردانشان ـ در صورت دعوت ـ شرکت می‏کردند.

خوشرو بودن

ایشان بسیار خوشرو بودند، با شاگردان روابط پدرانه داشتند و در واقع وقتی ارتباط شاگردی با ایشان ادامه پیدا می‏کرد، به نوعی دوستی مبدّل می‏شد.

بی ‏پیرایگی

عشق و صفای ایشان، بی پیرایگی و بی تکلّفی ایشان، برای همه شاگردان ایشان درس بود.

سادگی

یکی از شاگردان استاد مطهری رحمه‏الله می‏گوید: به یاد دارم که در درس فلسفه (متن شفای بوعلی) که در آغاز در مدرسه مروی برگزار می‏گردید، گاه در یک حجره و گاه در حجره دیگر، هر جا که ممکن بود تدریس می‏کردند و یک بار که صاحبان این حجره‏ها غایب بودند و حجره‏ای برای تدریس باز نبود، ایشان به سادگی و بدون از دست دادن فرصت در ایوان کوچکی جلوی یکی از حجره‏های بسته به روی زمین نشستند و برای حاضرین درس را بیان داشتند و علاوه بر درس فلسفه، درس اخلاق نیز آموختند.

مراد بودن

از نظر اخلاقی ایشان در حدی بود که حکم مراد را برای شاگردان خود داشت.

 الگو بودن

کلاس های درس مرحوم مطهری صرفا محل تعلیم و آموزش نبود، بلکه همراه آن و در برخی موارد بیش از آن، مکانی بود برای تزکیه و پالایش... رابطه مرحوم مطهری با شاگردان کلاس خود رابطه ساده معلم و متعلم نبود. استاد مرشدی بود که به ارشاد جمع می‏نشست و مرادی که مریدان به گرد شمع وجودش حلقه می‏زدند و از پرتو او بهره‏ها می‏گرفتند.

بخل نورزیدن

یکی از شاگردان استاد مطهری رحمه‏الله می‏گوید: استاد یادداشت ها و نوشته‏های خودشان را به شاگردان می‏دادند که در تحقیق از آن ها استفاده بکنند. به یاد دارم که وقتی خدمتشان می‏گفتم که در مسائل مربوط به انسان علاقه به مطالعه دارم و طرحی را از این مبحث که در ذهن داشتم خدمتشان عرض کردم، ایشان مجموعه‏ای از رساله‏های خطی چاپ نشده علامه طباطبایی را که دراختیار داشتند، به بنده دادند تا استفاده کنم.

 مبارزه با انحرافات

یکی از شاگردان استاد مطهری رحمه‏الله می‏گوید: یک روز استاد فرمودند: من با این ها (گروه فرقان) مقابله می‏کنم، ممکن است مرا بکشند، اما من حرف خودم را می‏زنم؛ چون می‏دانم که این ها برای دین خطرناکند.

  توجه نکردن به تعداد شاگردان

ایشان هرگاه درسی را لازم می‏یافتند آن را می‏پذیرفتند، به کم و کیف افراد و چند و چون جلسه درس مقیّد نبودند و هر جا که میسر می‏شد درس را برقرار می‏کردند و به تدریس و توضیح کامل مطلب می‏پرداختند، هرچند افراد شرکت کننده اندک بودند.

قرآنی بودن

یکی از دوستان شهید مطهری رحمه‏ الله می‏گوید: شهید مطهری قبل از هر چیز شاگرد قرآن کریم بود... روح او روح قرآن بود.

مرکز یادگیری سایت تبیان