روایت زندگی در بنگاه همسریابی
گفت و گو با كارگردان، مترجم و بازیگران نمایش «مجردها»
«مجردها» روایتگر زندگی زن و مردی است که سال‌ها در یک بنگاه همسر یابی در کنار یکدیگر کار می کنند، آنها به یکدیگر علاقه مندند، اما نمی توانند این علاقه را بازگو کنند و ... این نمایش در سه بخش بازیگری زن، مرد و موسیقی در جشنواره فجر92 امسال مورد تقدیر قرار گرفت.
پوران مرادی مزرعه نو اولین باری است که تجربه کارگردانی را در کارنامه هنری خود رقم می زند.
او با اشاره به بازیگران این نمایش گفت: این اثر دو بازیگر اصلی دارد که نقش های آنها را امیر کربلایی زاده و فاطمه امینی بازی می کنند. برای انتخاب هر دوی این افراد بیشتر نوع بازی هایشان برایم مهم بود. از آنجا که اکثر کارهای این دو را دیده بودم مطمئن بودم از عهده ایفای نقش میشل و سیلوی به خوبی بر می آیند.
مرادی در ادامه در مورد نحوه انتخاب بازیگران این اثر نمایشی ادامه داد: برایم انتخاب بازیگران بسیار اهمیت داشت. در مورد امیر کربلایی زاده که مطمئن بودم چرا که اکثر کارهایش را تا به حال دیده ام و به توانایی های بازی اش واقفم. با شناختی که از فاطمه امینی هم داشتم می دانستم که بهترین گزینه برای انتخاب این نقش است و در کنار هم قرار گرفتن این دو بازیگر ترکیب خوبی را به ثمر رساند.
این کارگردان درباره اینکه نمایش به سرعت بلافاصله بعد از جشنواره، اجرای عموم گرفته است بیان کرد: وقتی پیشنهاد اجرا در سالن سایه به گروه ما شد صادقانه می گویم که در ابتدا بیشتر از اینکه به یک ریسک فکر کنم به این فکر کردم که بهترین فرصت است به عنوان یک کارگردان کار اولی بتوانم از آن استفاده کنم و با حمایت های بزرگان تئاتری خیلی به ادامه راهم دلگرم شدم.
او درباره ایده پرده تاریکی نمایش که یکی از صحنه های خوب «مجردها» است گفت: ایده تاریکی در متن نمایشنامه آمده و ذکر شده بود که این صحنه در تاریکی مطلق اجرا می شود، اما برای به اجرا در آوردن آن شاید بهتر باشد بگویم برایم ریسک بود که بخواهم چنین کاری کنم که تماشاچی هم خسته نشود و هم اینکه از تماشای این صحنه لذت ببرد. در ادامه برای بهتر شدن این تاریکی از بهنام رحیمی آهنگساز اثر کمک های بسیاری گرفتم و با موسیقی و افکت صحنه را برای مخاطب مان نمایش دادیم. شاید جالب باشد بگویم بازیگران ما در این صحنه بازی می کنند و با وجود تاریکی مطلق میزانسن نیز داریم.
امیر کربلایی زاده
کربلایی زاده سال گذشته چند کار نمایشی مثل «مجردها» را در بخش نگاه نو جشنواره،«مرگ نویسنده» حسن جودکی، «یه اتفاق کوچولو» نوشین تبریزی را در بخش چشم انداز ، «معمای مطربان پریشان» به کارگردانی کوروش زارعی ( مناسبتی ماه صفر که در بخش مسابقه جشنواره نیز حضور داشت) و نمایش «چی شد که من مار خوردم» کاری از گلبرگ ابوترابیان را روی صحنه داشت.کربلایی زاده بازیگر نقش میشل در نمایش «مجردها» نیز هست.
او درباره نقش خود گفت: میشل را خیلی دوست دارم و به عبارتی گوشه ای از زندگیم قبل از ازدواج بود به همین خاطر توانستم با آن ارتباط خوبی برقرار کنم که مخاطب هم نقش را باور کند.
این بازیگر درباره دغدغه های تئاتری ها ادامه داد: همیشه نقدی که به جشنواره دارم هم همین است خیلی ها معترضند بابت اینکه چرا یک بازیگر باید سر چند کار باشد و اینطوری جای کار برای سایر بازیگران کم خواهد شد. و من هم همیشه در جواب‌شان می گویم که اولا بازیگر کارش بازیگری است و باید همیشه در عرصه حضور داشته باشد، این ضعف مدیریتی ماست که آنقدر سالن و شرایط برای کار کردن افراد کم هست که بازیگرها مجبورند تا کم کار کنند تا به سایرین هم برسد که فلسفه درستی نیست. معتقدم آنقدر باید جای کار برای همه بازیگران داشته باشیم که هر ماه آنها پر باشد و همش درگیر نمایش هایشان باشند.
کربلایی زاده درباره تفاوت هایی که بین نقش هایش ایجاد می کند ادامه داد: همیشه سعی کرده ام تا از دیدگاه خود شخصیت به نقشش نگاه کنم و اینکه از فاکتورهایی که برای نقش ایکس استفاده کردم برای نقش دیگری تکرارش نمی کنم. ضمن اینکه شخصیت هر کدام از این افراد را تحلیلی جداگانه می کنم، از نوع راه رفتن گرفته تا حرف زدن و خندیدن و ... و اینکه آن فرد کجایی است و فرهنگش متعلق به کدام کشور است را هم در نظر می گیرم حالا اینکه تا چه حد موفق هستم را تماشاگر تعیین می کند.
فاطمه امینی
امینی حدود 10 سال است تئاتر را به طور حرفه ای دنبال می کند و پنج سال است که در صدا و سیما و در گروه کودک مشغول به کار است و در نمایش هایی مثل : بی تو مهتاب شبی، هنگامه، سه شنبه شانزده بهمن، هفت طبقه و ... نیز نقش آفرینی کرده است.
او از ورودش به دنیای هنر و تئاتر گفت: یادم هست سال 87 نمایشی را بازی می کردم که در همانجا آقای حیدری برای دیدن کار ما آمده بودند و من هم بعد از اجرای کار با صدایی کودکانه از دوستانم تشکر می کردم. ایشان با شنیدن صدای من گفتند بیا دفترم تا شما را ببینم و من هم دعوتشان را قبول کردم و ایشان پیشنهاد بازی در برنامه «ترمه طلا» به کارگردانی خودشان را به من داد و بعد از آن به برنامه ای زنده در گروه کودک دعوت شدم که هم مجری بودم و هم بازیگر.
«مجردها» روایتگر زندگی زن و مردی است که سال‌ها در یک بنگاه همسر یابی در کنار یکدیگر کار می کنند، آنها به یکدیگر علاقه مندند، اما نمی توانند این علاقه را بازگو کنند و ... این نمایش در سه بخش بازیگری زن، مرد و موسیقی در جشنواره فجر92 امسال مورد تقدیر قرار گرفت.
وی افزود: من اجرای کودک را دوست دارم به این خاطر که شخصیت گلی صرفا مجری نیست و بازیگری هم می کند. گلی شخصیتی است که تا حدودی برای مردم جدید بود، چرا که تا به حال اتفاق نیفتاده بود یک خانم آن‌هم مقابل دوربین نقش یک دختر بچه را ایفا کند که با وجود این برنامه وبا لطف خدا وحمایت های مدیر شبکه و دوستان این اتفاق افتاد تا گلی در بدن، بیان و صورتش آزاد باشد. خیلی از درد دل های خاله های تلویزیون این است که می گویند ما نباید دست و پا داشته باشیم، اما برای گلی این اتفاق نیفتاد و شاید خیلی از بدن و بیانش استفاده می کرد.در مورد سۆال‌تان هم باید بگویم که این برنامه به مدت سه سال روی آنتن شبکه دو سیما بود و الان هم به امید خدا در تدارک برنامه ای هستیم که در آن گلی به همراه سه بازیگر( بازیگر های تئاتری حرفه ای که شخصیت های مختلفی را بازی می کنند) دیگر در اوایل سال آینده برنامه ای در همان قالب زنده، البته با آیتم های تولیدی داشته باشد. مدتی بود دنبال اسپانسر بودیم، چرا که شرایط مالی سازمان زیاد مساعد نبود و همین چند روز پیش به من خبر دادند که خوشبختانه این مسئله هم حل شده است.
او درباره شخصیت سیلوی گفت: سیلوی کودک درون فعالی دارد. برای رسیدن به نقش سیلوی خیلی تمرین کردم و توصیه ای که بارها به شاگردانم در مدرسه می گویم (برای راحتی با نقشتان به جلوی آیینه بروید) را خودم بارها و بارها تکرار کردم. تماشاگر ما زمان حال سیلوی را می بیند و از گذشته او اطلاعی ندارد به همین خاطر باید ری اکشن هایش به گونه ای در می آمد که بیننده متوجه این گذشته و پیشینه زندگی شخصی او باشد.
ساناز فلاح فرد مترجم
این نمایش نوشته دوید فوئنکینو است که توسط ساناز فلاح فرد ترجمه شده است. فلاح فرد درباره این نمایشنامه گفت: اینترنت، شبکه های اجتماعی، دوستی های مجازی... تمام شد! دیگر از حرارت انسانی و روابط رو در رو خبری نیست! با فشار یک دکمه و ارسال اطلاعات، وارد اقیانوس بی انتهای مجازی می شوید. فیبرهای نوری در چند صدم ثانیه دنیای ناشناخته ها را برای‌تان آشکار می کنند. لیلی و مجنون ها، شیرین و فرهاد ها، خسرو و شیرین ها جای خود را به دختران و پسران مد روزی داده اند که ثانیه به ثانیه و لحظه به لحظه زندگی خود را در معرض دید دیگران می گذارند. دیگر عاشقی های چند قرن و چند دهه پیش دیده نمی شود. ازدواج های مجازی با سرعت نور شکل می گیرند. در این میان، انسان‌هایی هستند که هنوز در دنیای آرام و کند خارج از تکنولوژی به زندگی ادامه می دهند. انسان‌هایی که در برقراری ارتباط، هنوز صورت‌شان از شدت هیجان و خجالت گل می اندازد. میشل و سیلوی مجردها این گونه اند. همیشه برای دیگران زمینه ساز ازدواج بوده اند و خود تنها مانده اند. برای حرف زدن با یکدیگر زبانشان بند می آید.
دوید فوئنکینو، نویسنده این نمایشنامه، رمان نویس مشهور و جوان فرانسوی، دنیای این گونه افراد را به خوبی به تصویر می کشد. او با ایجاد موقعیت های طنز و غافلگیری تماشاچیان، فضای دوست داشتنی دنیای این افراد را به ما ارمغان می دهد. مجردها اثری است ساده و روان، به دور از هیاهوی تکنولوژی. شما را به دیدن آن دعوت می کنم.
همچنین این نمایش طبق آیین گروه هنرپیشه هر شب اجرای خود را به دو هنرمند پیشکسوت که هم اکنون در بین ما نیستند تقدیم می کند. تا به حال این نمایش در حضور چند تن از خانواده های ایشان به افرادی چون: جمشید لایق، خسرو شکیبایی، رضا خندان، محمود بهرامی، احمد آقالو، محمود استاد محمد، جمشید اسماعیل خانی، اکبر رادی، مهدی فتحی، مرشد ترابی، سعدی افشار و ... تقدیم شد.
تاكنون افرادی چون رضا میر کریمی، گلاب آدینه، وحید موسائیان، آرش معیریان، داریوش مودبیان، خسرو احمدی، شیرین بینا، کامران تفتی و ... از این نمایش دیدن کرده اند.
بخش سینما و تلویزیون تبیان
منبع : بانی فیلم / مائده میرفندرسکی
مطالب مرتبط:
