خواندن یک رمان و تاثیرش روی مغز

میلیون‌ها سال است اجداد و نیاکانمان، چنان تکامل یافته‌اند که ما امروز با چشمانمان می‌خوانیم و مغز یاری‌مان می‌کند. ما اما 5 هزار سال است چنان پیچیدگی‌هایی یافته‌ایم که مطالعه کنیم. مهارت مطالعه هنوز در حال تکامل و تحول است.

دانشمندان علوم طبیعی توانسته‌اند با استفاده از برخی از پیچیده‌ترین ابزارها نکات جالبی را در رابطه با کارکرد داخل مغز انسان را در حین مطالعه استخراج کنند:

- خواندن یک عمل بسیار پیچیده‌است که چند نقطه مختلف از مغز را با خود درگیر می‌کند.

- شگفت‌آور این است که مغز از مدارهای عصبی مشابهی برای خواندن در گذر عمر استفاده نمی‌کند و این مدارها با گذر زمان و عمر جابجا می‌شوند و تغییر می‌کنند.

- این طور که به نظر می‌آید خواندن می‌تواند موجب بهبودی اتصال‌های بین مدارهای مختلف مغزی شود و از این راه درک کلمه نوشته‌شده را بهتر کند.

- شواهد اخیر نشان داده‌اند که خواندن یک رمان ساده می‌تواند باعث باقی ماندن اتصال‌های مفید حتا چند روز بعد از تمام شدن کتاب باشد.

- مطالعه و خواندن تنها یکی از حس‌ها مانند دیدن یا شنیدن یا استعدادی ذاتی نیست. این یک «اختراع فرهنگی» است که اخیرا یکی از محققان آن را مورد برررسی قرار داده و به این نتیجه رسیده که اولین بار چند هزار سال پیش بود که برخی از انسان‌های خلاق نمادهایی را روی دیواره‌های غار حک کردند و پیدایش مطالعه را رقم زدند. اما زمان زیادی طول کشید تا توانست از این خلاقیت به شکل کنونی خواندن و نوشتن برسد. مدت‌ها تلاش صورت گرفته تا از ابزاری قدیمی مثل دیدن، توانایی «خواندن» بیرون بیاید.

دانشمندان علوم اعصاب در دانشگاه اموری، می‌گویند به این موضوع دست پیدا کرده‌اند که فقط خواندن یک رمان هم می‌تواند تغییراتی را در نوع ارتباط‌های مغزی ایجاد کند که پاداشی بیشتر از مطالعه یک رمان به حساب می‌آید و اثری درازمدت خواهد داشت.

این نتایج با استفاده از یک آزمایش بر روی 12 زن و 9 مرد استخراج شده است که هر کدام از آن‌ها به مدت 19 روز و هر روز 30 دقیقه، مورد مطالعه مغزی قرر گرفته‌اند.

رمانی که به آنان داده شد تا بخوانند رمان «پومپی» نوشته «رابرت هریس» بود.

مغز این افراد از 5 روز قبل از مطالعه تا 5 روز پس از آن مورد بررسی و اسکن قرار گرفت و هر 9 روز یک فصل از کناب را قبل از اسکن شبانه مغز مطالعه می‌کردند.اسکنرهای مغزی، در این آزمایش نشان دادند که پس از اولین فصل خوانده شده، افزایش شدیدی در شبکه‌های عصبی مغز رخ داده است که تا 5 روز بعد از تمام شدن کتاب هم باقی مانده‌اند.

این رمان سال 2003 در انگلیس منتشر شده و 352 صفحه دارد.