چرا استقلال برد؟ چرا پرسپولیس نبرد؟

هفته بیست و نهم لیگ برتر لیگ سیزدهم برگزار شد و سرنوشت قهرمانی به هفته پایانی کشیده شد.

هفته بیست و نهم لیگ برتر فوتبال ایران با هیجان و فراز و نشیب بسیار همراه شد.

در این هفته همه چیز به نفع تیم نفت شد تا با پیروزی درخشان خود و نتایج سایر دیدارها به صدر جدول پرواز کند. نفتی ها در کمال ناباوری اکنون برای قهرمانی امیدهای فراوانی دارند. در این هفته برخلاف انتظارها استقلال برد و پرسپولیس به تساوی رسید. استقلال بحران زده در مدتی کوتاه با غلبه بر الجزیره و فولاد  آن هم در خانه حریفان نشان داد که چه توان بالقوه ای دارد. استقلالی ها تنها با اضافه شدن آندرانیک تیموریان شرایط خود را 180 درجه نسبت به گذشته ای نه چندان دور عوض کردند.

از سوی دیگر پرسپولیس که نیم نگاهی به بازی استقلال با فولاد داشت اگرچه از اهواز خبرهای خوب شنید اما با ارائه یک بازی انتقادآمیز بخت بزرگی را از دست داد. پس از پایان بازی علی دایی در مصاحبه رسانه ای آغازی خوب داشت و اشارات درستی به دلایل نتیجه گیری بد تیمش داشت اما با یک سوال گمراه کننده مسیر را به جایی دیگر برد.

پرسپولیسی ها خیلی زود و برای فرار از واقعیت  به دنبال دشمن فرضی راه افتادند. ناگهان زمین و زمان مقصر شد تا شاید هواداران پرشمار و فهیم قرمز دچار گمراهی شوند! در جریان بازی پرسپولیس و راه آهن هر انسان منصفی نظر به بازی بد و فاقد کیفیت پرسپولیس می داد. قرمزها در این دیدار و در حالی که از ورزشگاه تختی خبر گل باران حریف توسط نفت به گوش ها می رسید جانی برای بردن راه آهن نداشتند. آنها به زحمت و در سایه ضعف فراوان راه آهن به دو گل رسیدند. تماشاگر طرفدار این تیم هم سرمست از این پیروزی و سه امتیاز خیلی به کار فاقد کیفیت تیم کاری نداشت تا با رنگ باختن این برد صدای همه درآمد.

واقعیت امروز آشکارتر از آن است که کسی بخواهد آن را نبیند. این که پرسپولیس نبرد، قبل از هر عاملی به ضعف فنی این تیم برمی گردد. این ضعف فنی هم فقط منحصر به کادر فنی نیست. بسیاری از بازیکنان این تیم در حد پرسپولیس نیستند. وقتی تیمی در عین برتری روحی و فنی نمی تواند گل پیروزی اش را دو سه دقیقه حفظ کند حکایت از ناتوانی ندارد؟

کادر فنی و مدیریت قرمزها امروز برای فرار از مسئولیت گناه شکست را به اینجا و آنجا ربط می دهد. سوال اینجاست آیا وضعیت راه آهن بدتر از پرسپولیس نیست؟ راه آهنی که یکی دو روز قبل از این دیدار زمزمه فروش آن رسانه ای هم شد. کادر فنی پرسپولیس کدامیک از بازیکنان راه آهن را حتی چند دقیقه در ترکیب تیم خود قرار می دهد؟

پرسپولیسی ها مشکلات فراوانی دارند. در بحث مالی این تیم باید حامی داشته باشد. این تیم چند سالی است که با تغییرات پی در پی در عرصه مدیریت دچار مشکل جدی است. اینها واقعیت است اما در آن سوی میدان چه رقبایی وجود دارند؟

آیا راه آهن ده برابر پرسپولیس مشکل ندارد؟ چرا راه دور برویم همین استقلال که در طول مدتی کوتاه دو رد ارزشمند کسب کرد کم مشکل دارد؟ چطور استقلال در شرایط حساس خود را جمع و جور می کند و قرمزها با مشکلی کوچک تا این اندازه بی تاب و توان می شود؟

افسوس ما برای فوتبالمان وقتی بیشتر می شود که پای رسانه ها به  این ماجرا باز می شود. آنجا که کارشناسان رسانه ای به جای رصد فنی بازی و بیان واقعیت ها خود سردمدار فرافکنی می شوند. دایی در حال بازگو کردن واقعیتی بهنام ضعف فنی پرسپولیس است و خبرنگاری دانسته یا ندانسته، برنامه ریزی شده و نشده پای مقصران خیالی را وسط می کشد. متاسفانه این درد پرسپولیس نیست. این درد ورزش و به ویژه فوتبال ماست که هر روز در تیمی بروز می کند. روزی پرسپولیس و روز بعد در استقلال. و روزی دیگر در تیمی دیگر...

این داستانی تکراری و تلخ است که مقصران اصلی برای فوتبال ایران نوشته اند و چون سریالی تمام نشدنی برای اهالی فوتبال به نمایش در می آید. آقایان تا می برند و در صدر هستند فقط خودشان را می بینند و دم از قدرت می زنند و تا می بازند توپ را در زمین دیگری و تقصیر راگردن کسانی دیگر می اندازند.

واقعیت این است در عدم نتیجه گیری یک تیم ابتدا باید مسایل فنی مورد ارزیابی قرار گیرد. اتفاقی که در فوتبال ایران کمتر مورد توجه قرار می گیرد.

نقش عوامل بیرونی و مقصران بیرون از زمین فوتبال اینجاست که فوتبال ایران فاقد کیفیت های لازم است. همان عاملی که تماشاچی را فراری داده است. به عبارتی  متولیان ورزش و فوتبال در خصوص همه تیم ها تقصیرکارند. این تقصیر فقط منحصر به پرسپولیس و استقلال نیست. این که مسئولان تیمی بخواهند این تقصیر را در آستین خود داشته باشند تا در روز شکست از آن استفاده اختصاصی کنند کاری عجیب اما رایج در فوتبال ماست.

در این خصوص یک مثال شاید راهگشا باشد. در جام جهانی گذشته و در بازی پلی آف فرانسه با گلی که توسط آنری و با ضربه دست به ثمر رسید ایرلند را حذف کرد. وقتی خبرنگاران از "روی کین" پرسیدند نظرش در خصوص ضعف داوری و کار زشت آنری چیست او گفت: قبل از پاسخ به این سوال  باید از مدافعان و دروازه بان تیم ایرلند بپرسم که در موقع ضربه زدن آنری کدام گوری بودند؟ ما باید اول مشکلات فنی خود را حل کنیم بعد به سراغ عوامل بیرونی برویم.

بهمن اسدی

بخش ورزشی تبیان