روز فرشتگان جنگ

مهدی رضایی مسئول امور شهدای گمنام کمیته جستجوی مفقودین ستاد کل نیروهای مسلح گفت: به مناسبت سالروز ولادت حضرت زینب کبری(س) و همزمان با ایام راهیان نور مناطق عملیاتی جنوب در راستای پاسداشت پرستاران و امدادگران دوران دفاع مقدس بزرگداشت «فرشتگان جنگ» روز جمعه 16 اسفند ماه ساعت 16 در معراج شهدای اهواز برگزار می‌شود.

وی افزود: در این مراسم برنامه‌های متعددی شامل سخنرانی علیرضا زاکانی، مدیحه‌سرایی حسین‌نژاد، شعرخوانی آیینی مرتضی حیدی آل‌کثیر و روایتگری خانم باستان از امدادگران دوران جنگ در نظر گرفته شده است. در این مراسم از پرستاران و امدادگران دوران دفاع مقدس از جمله معصومه رامهرمزی از نویسندگان دفاع مقدس دعوت به عمل آمده است؛ کمیته جستجوی مفقودین ستاد کل نیروهای مسلح، از تمامی رزمندگان، پرستاران و مسئولان بیمارستان‌های حاضر در راهیان نور دعوت می‌کند که در این مراسم حضور پیدا کنند.

نقش فرشتگان جنگ در حماسه خرمشهر

یکی از خواهرانی که خود در حماسه مقاومت خرمشهر حضور داشته است، می‏گوید: در آن روزها خواهران دو دسته بودند، عده‏ای برای مهمات رسانی تعیین و تعدادی هم برای امدادگری راهی بیمارستان شدند. ما به بیمارستان رفتیم. پشت سر هم مجروح می‏آوردند. دست و پاها و بدن‏های پاره پاره، که در پتو و حصیر پیچیده شده بودند. اوائل جرأت نمی‏کردیم به آن‏ها دست بزنیم؛ ولی کم‏کم عادت کردیم. خواهران هر کار نیاز بود، می‏کردند، از تخلیه مجروحین و پرستاری تا کار در آشپزخانه و نگهبانی از بیمارستان. امکانات بسیار کم و مختصر بود. مجبور بودیم سِرُم‏ها را به میخ آویزان کنیم، روز به روز وضع بدتر می‏شد… آب و برق نبود و آب از شط می‏آوردیم و یا شستشو را کنار شط انجام می‏دادیم. این باعث شد که آب، عده‏ای از خواهران را تا وسط شط ببرد… که تعدادی از آن‏ها غرق شدند… “جنگ شروع شده بود که به اتفاق چند نفر از خواهران پرستار داوطلبانه به مریوان رفتیم. یک روز خواهری را برای عمل آوردند که دستش سفید سفید شده بود. حالت غش و بیهوشی داشت و از ضعف مفرط رنج می‏برد. ما بلافاصله به مداوای او مشغول شدیم.

بعد که حالش بهتر شد، و از وضعش پرس و جو کردیم، فهمیدیم این خواهر اهل شمال است. چندی پیش که عملیات شروع شده، نیمه شب به منطقه رسیده و اظهار داشته که می‏خواهم در یک مرکز درمانی در کنار پرســتاران کـار کنم. او به مدت 72 ساعت، بی آنکه چیزی بخورد، در اتاق عمل پنس‏ها را می‏شسته و دسته بندی می‏کرده است. از بس که دستش داخل آب بوده، خون به دستش نرسیده و دست کاملاً سفید شده بود. این خواهر شمالی پس از بهبودی، مجدداً در منطقه ماند و به صورت تجربی به پرستاری مجروحین جنگی پرداخت.

خواهر 18 ساله ای که خانه و کاشانه خود را رها کرده و راهی مناطق جنگی شده ، چه هدفی جز رضای خدا و حفظ اسلام می تواند داشته باشد؟ او با چه بینشی به تمامی امیال و خواسته های نفسانی خود پشت پا زده که شب ها تا صبح به پرستاری از مجروحان می پردازد؟ او در خاطرات خود می گوید :”‌ در آبادان و بیمارستان طالقانی به عنوان امدادگر ، بیست شب به طور مرتب نخوابیده بودیم ، شب ها مجروح بیش تری می آوردند ، این کار را به خاطر عشق و علاقه می کردیم، زمانی که بچه های مجروح را در آن حالت می دیدیم، همه چیز را از یاد می بردیم.

حضور زنان در نقش پرستار و پزشک در بیمارستان‏های صحرایی و پشت جبهه بسیار پررنگ بود.

منبع: خبرگزاری تسنیم، وبلاگ نقش پرستاران در دفاع مقدس