موسسسه فرهنگی و اطلاع رسانی تبیان

اگر پدر و مادرمون سن‌شون کمی بالا رفته باشه یا اگر دچار بیماری‌هایی مثل دیابت پیشرفته، بیماری‌های تنفسی مزمن، ضعف سیستم ایمنی و ... باشن این روزا احتمالا کمی نگرانیم.

وقتی جای مادری باشید که دخترش حوصلۀ او را ندارد، اینستاگرام شاید اندوهتان را کمی تسلی دهد.

یک سال از همه اتفاقاتی که در زندگی‌تان افتاد گذشت و اکنون 360 روز جدید را پیش رو دارید باید بدانید برای روزها، هفته‌ها و ماه‌های پیش رو چه اهداف و برنامه‌ای را دارید.

عید نوروز تنها زمانی است که ایرانیان به‌ویژه پنج روز اول فروردین را در تعطیلی به سر می‌برند. در تهران سکوت تکرار نشدنی حاکم می‌شود و یکسری تدارک دیدوبازدید را می‌چینند و عده دیگربار سفر را می‌بندند و برای رفتن به سفر آماده می‌شوند اما دراین‌بین افرادی هستند که کارشان تعطیلی نمی‌شناسد.

«حاج مهدی غیوران» از مبارزان پیشکسوت دوران انقلاب و همسرش «طاهره سجادی» از ناگفته‌های اثرات فعالیت‌های انقلابی‌شان در تربیت فرزند سخن گفتند.

در دورانی که هجمه فرهنگی غرب سبک زندگی ایرانی اسلامی را هدف قرار داده است با نگاهی به رفتار بنیان‌گذار کبیر انقلاب(ره) در خانواده می‌توان مسیر روشنی را برای جوانان روشن کرد، سفارش ایشان به گذشت و سازش در زندگی مشترک ازجمله نکاتی بود که ایشان همواره بعد از عقد به زوج‌های جوان تأکید می‌کردند.

صحبت از جدایی که می‌شود، خیلی‌ها نگران بچه‌هایی می‌شوند که قرار است توسط یکی از والدین بزرگ شوند. این نگرانی به خصوص در بعضی کشورها برای بچه‌هایی که قرار است توسط مادرشان بزرگ شوند ، بیشتر هم دیده می‌شود اما...

آقای تقی‌پور نیز مانند تمام معلم‌هایی که حاضر هستند به خاطر تحصیل و درس خواندن دانش‌آموزانشان از هیچ تلاشی دریغ نکنند، به خطر انداختن جان خود را جز وظایف معلمی خود می‌داند و تاکنون میلی به رسانه‌ای شدن آن نداشته است. اما یک فیلم در شبکه‌های اجتماعی باعث دیده شدن او می‌شود.

30سالگی سن عجیبی است. بیشتر افراد از رسیدن به این سن اضطراب دارند. همه مدام از حس و حال خراب ۳۰ ساله شدن می گویند و حتی در روانشناسی نیز از آن به عنوان بحران ۳۰ سالگی یاد می شود. تغییر هر مقطع زمانی و سنی، وقتی دشوار است و به بحران تبدیل می شود که آمادگی لازم برای ورود به مرحله بعدی را نداشته باشید.

مشکلات مالی، دشواری تأمین امکانات و نیازهای کودک، شرایط سخت تربیت و آموزش، نبود امنیت شغلی-تحصیلی در آینده و... بارها و بارها جزء علل کاهش فرزندآوری ذکر شده است. اما چگونه می‌توان این علل را از افراد با تمکن مالی متوسط و بالا پذیرفت؟

به تازگی یک هتل سوئیسی کارمندانی با عنوان «social media sitter » استخدام کرده‌است. ظاهرا این افراد همراه مسافرانی که به این هتل مراجعه می‌کنند، بیرون می‌روند و به‌جای آن‌ها، عکس می‌گیرند و در اینستاگرام‌شان منتشر می‌کنند.

بدون شک همه ما باید در زمان حال زندگی کنیم اما شاید تعجب کنید اگر بدانید توجه کردن به گذشته، هر از چندگاهی می تواند فواید شگفت انگیزی به ویژه برای سلامت روانی ما به همراه داشته باشد. به عنوان مثال آیا می دانید که فکر کردن به خاطرات قدیمی، اعتماد به نفس شما را افزایش می دهد؟ یا اگر احساس تنهایی می کنید، بهترین و سریع ترین درمان، سیر کردن در خاطرات گذشته است؟ در ادامه تعدادی از دلایل روان شناختی و البته تا حدودی تعجب آور که باعث می شوند ما عاشق نوستالژی باشیم، گردآوری شده اند که با هم آن ها را مرور می کنیم.

می توان مادر بود و درس خواند، می توان در کارهای هنری و فنی ماهر بود و فرزند داشت، می توان معلم، دکتر، مربی و ... بود و در کنارش فرزند داشت. هیچ کدام نمی تواند نفی کننده دیگری باشد؛ سخت است اما درس و کار و کسب مهارت موقتی است و بعد از اتمام دوره ای به پایان خواهد رسید. اما زمان فرزندآوری موقتی نیست و ممکن است با تعلل برای همیشه خودتان را از "مادر" یا "پدر" شدن محروم کنید.

همیشه واکنشی بی اهمیت تلقی شده که هویت مستقلی ندارد. در فرهنگ های لغت نیز ذیل مدخل غرزدن عموما اشاره شده که به نوعی ترکش های سخن گفتن با حس آمیخته با خشم، عصبانیت و ناخرسندی است. اگر بیشتر وارد جزییات شویم، وقتی وجه اعتراضی و خشم آلود سخن از معنای واجد ارزش خارج می شود، اصطلاحا می گویند طرف غرغرو است. احتمالا شیطان اولین موجودی بود که غر زد و البته انسان بهای سنگینی برای این عمل او پرداخته است. با این حال نمی شود کسی را پیدا کرد که غر نزده باشد. همه غر می زنند؛ بعضی ها کم، بعضی ها کمتر، بعضی بیشتر، بعضی هم خیلی بیشتر. معمولا این دو گروه آخر را به عنوان آدم های غرغرو می شناسند.

یه مادر خیلی کارش سخته. اون باید بتونه دنیا رو جوری ببینه که یه راهنمای خوب برای بچه ای باشه که قراره تقویمش پر بشه از ارزوهای قشنگ برای دنیای قشنگ تر.

کودک درون، کودک خردسالی است که در درون همه ماست. این کودک "خود" خود ماست که به ما انرژی می دهد، شور و سرزندگی ما به او مرتبط است، احساسات ما به او گره خورده است، و تخیل، خلاقیت، شهود و غرایز ما در پیوند با اوست.

انگار همه‌چیز از یک دورهمی ساده دوستانه شروع شده ولی آخرش به زیارت امام حسین(ع) در روز اربعین ختم شده است. حالا یکی از همان بچه‌ها، در راه کربلا است و برای باقی دوست‌هایش عکس و فیلم می‌فرستد و به نیابتشان به امام سلام می‌گوید.

آماده بودم برای شنیدن هر خبری؛ آماده بودم برای مبارزه، برای اینکه مادر باشم اما نه با عجله، کارمند باشم اما نه با دلخوری و دوست باشم اما نه با فراموشی.

پیاده روی اربعین یک رخداد معنوی، فرهنگی، اجتماعی و فراملیتی است که در آن افراد با فرهنگ های مختلف، اما با هدفی مشترک در یک گردهمایی پرشور و عظیم شرکت می کنند. افراد بعد از حضور در این راهپیمایی بی نظیر، زمانی که به شهرهایشان برمی گردند، آثار معنوی، فرهنگی و اجتماعی را با خودشان به سوغات می آورند که سرمایه بسیار ارزشمندی برای آن ها خواهد بود.

اینجا بهترین فرصت برای تمرین صبر، عزم و اراده است؛ اینجا جاییست که ذهینت اوج می‌گیرد وبزرگ می‌شود. اینجا کینه، بخل، دشمنی و اندوه معنا ندارد؛گویا همه ی عاشقان حسینی در قلبت جای می‌گیرند. دیگر نژاد و زبان برایت اهمیت ندارد و همه زائران را بدون دلیل دوست داری...چقدر زلال شده‌ای زائر، کم کم داری شبیه امام حسین(ع) می‌شوی...