گران‌ترین نقاشی پیسارو
یکی از نقاشی‌های کامیل پیسارو، هنرمند امپرسیونیست 19 میلیون و 900 هزار پوند (حدود 32 میلیون دلار) فروخته شد.
این مبلغ تقریبا پنج برابر رقم قبلی فروش تابلویی از کامیل پیسارو است.
موسسه ساتبی در لندن، تابلوی 'بلوار مونمارت'(1897) را یکی از بزرگ‌ترین آثار امپرسیونیسم توصیف کرده که در طول دهه گذشته در این موسسه به حراج گذاشته شده است.
این تابلو زمانی به یک کلکسیونر یهودی آلمان تعلق داشت که نازی‌ها مجبورش کردند تمام نقاشی‌هایش را بفروشد.
قیمت اولیه تابلوی بلوار مونمارت 7 تا 10 میلیون پوند تخمین زده شده بود. این اولین بار بود که بلوار مونمارت به حراج گذاشته می‌شد.
تابلوی قبلی پیسارو، نقاش فرانسوی_دانمارکی که سال 2009 به حراج راه پیدا کرده بود، چهار میلیون و 300 هزار پوند فروخته شد. برای همین رسیدن قیمت تابلوی بلوار مونمارت به حدود 20 میلیون پوند در حراجی، باعث تعجب شد.
ماکس سیلبربرگ، مالک اولیه تابلوی پیسارو، علاوه بر کارهای او آثاری از ادوارد مانه، کلود مونه، رنوار و ونگوگ هم داشت.
مجموعه‌ای که او جمع کرده بود، یکی از بهترین مجموعه آثار قرن نوزدهم و بیستم میلادی بود که پیش از جنگ جهانی دوم فردی توانسته بود جمع آوری کند.
ماکس سیلبربرگ و همسرش بعد‌ها در اردوگاه آشوویتس کشته شدند. نقاشی پیسارو سال 2000 میلادی به خانواده سیلبربرگ بازگردانده شد.
به گفته یکی از مدیران ساتبی، داستان این تابلو یکی از نکات جذاب برای خریداران تابلو بود.
لازم به ذکر است که کامی پیسارو (نقاش فرانسوی، 1830 ـ 1903). از شخصیت‌های برجسته و راهبر در جنبش امپرسیونیسم به‌شمار می‌آید.
او در پاریس و در بیست و پنج‌سالگی به طور جدی با نقاشی روبه‌رو شد. زیر نظر کورو، و نیز در آکادمی سوئیس هنرآموزی کرد.
مانه، مونه، و سزان را در همین زمان شناخت. طبق توصیهء کورو به نقاشی هوای باز روی آورد. آثار اولیه‌اش با رنگ سایه‌های ملایم و ترکیب‌بندی ساده، مورد توجه منتقدان واقع شدند. در جریان جنگ پروس و فرانسه بسیاری از آثارش را از دست داد. یک‌سالی را همراه مونه در انگلستان گذرانید (1870 ـ 1871)، و به مطالعهء آثار ترنر، کانستبل، و نقاشان هلندی پرداخت. پس از بازگشت به فرانسه در تشکل نقاشانی که بعداً امپرسیونیست نام گرفتند، نقشی مۆثر ایفاء کرد.
تابلوی قبلی پیسارو، نقاش فرانسوی_دانمارکی که سال 2009 به حراج راه پیدا کرده بود، چهار میلیون و 300 هزار پوند فروخته شد. برای همین رسیدن قیمت تابلوی بلوار مونمارت به حدود 20 میلیون پوند در حراجی، باعث تعجب شد.
بعداً نیز آثارش را در هشت نمایشگاه امپرسیونیست‌ها به تماشا گذاشت (1874 ـ 1886). از پُنتواز به اِرانی تغییر مکان داد (1884)؛ ولی برای نقاشی از چشم‌اندازهای شهری و ساحلی بارها به شهرهای لوهاور، روان، و پاریس سفر کرد. او به‌رغم تنگ‌دستی هرگز در پی آن نبود که از سوی سالن رسمی پذیرفته شود و بدین طریق امتیازی به‌دست آورد. پیسارو که راهنمای هنرمندانی چون سزان و گوگن بود و بر آن‌ها اثر گذاشت، خود نیز همواره آمادهء پذیرش دستاوردهای دیگران بود. چنان‌که اسلوب نقطه‌گذاری سورا را چند سالی به عاریت گرفت (1886 ـ 1888)؛ و به پیروی از مونه، نقاشی از موضوع واحد در اوقات و اوضاع مختلف را تجربه کرد. با این‌حال، هیچ‌گاه خصوصیت‌های کار خود را از دست نداد. شکل‌گیری سبک و اسلوب امپرسیونیسم تا حد زیادی مدیون تجربه‌های اوست.
ولی نقاشی‌هایش از دو لحاظ با آثار امپرسیونیست‌های دیگر تفاوت دارند:
اولاً، منظره‌های او و به‌خصوص چشم‌اندازهای پُنتواز (مثلاً: کُت دُژاله ـ 1867) با افق رفیع، فضای فراخ، و انباشتگی رنگ از ترکیب‌بندی دقیق‌تری برخوردارند (سزان که به تناوب در سال‌های 1872 ـ 1877 در کنار پیسارو کار می‌کرد، تحت‌تأثیر همین آثار قرار گرفت.)
ثانیاً، نقاشی‌های او نه فقط محصول مشاهدهء دقیق موقعیت‌های معین در طبیعت، بلکه نمایانگر کار و زندگی آدم‌ها هستند. پیسارو که ستایش‌گر میه و دومیه بود، انسان زحمت‌کش را شایستهء احترام می‌دانست.
اعتقاد به سوسیالیسم را از محتوای برخی نامه‌هایش می‌توان دریافت. از جمله دیگر آثارش: صحنهء خیابان در پُنتواز (1879)؛ جلوهء مه (1888)؛ بولوار دز ایتالین (1897)؛ گردآوری علوفه در اِرانی (1901) است.
فراوری: سمیه رمضان ماهی
بخش هنری تبیان
منابع:
عصر ایران
افکار نیوز به نقل از سایت خبری مشرق
کتاب جنبش هنر مدرن
