سوگنامه ای برای کشته های اخیر جاده هراز

چند ماه پیش که نمی دانم کدام اتوبوس در کدام جاده بر اثر سهل انگاری راننده اش مسافرانش را به کشتن داد مطلبی برای خبرآنلاین نوشتم که استقبال خوانندگان از آن ، خوب بود.

آن قدر افتادن اتوبوس ها به اعماق دره ها برایمان عادی شده که نمی دانم آن روز کدام اتوبوس بود و برای چه مسیری!

اینک که پلیس راهور که مسئول جان من و هموطنانم در جاده هاست و قصد انقلاب درونی ندارد و مشغول کنترل محدوده ی طرح ترافیک تهران است، حق داریم بیش از پیش داغدار این 20 نفری بشویم که دو سه روز پیش با قلدرمآبی یک راننده ی اتوبوس قراضه به اعماق درّه رفتند و مردند.

گفتیم : چرا خلبان ها را از صد فیلتر می گذرانند و راننده ی اتوبوس ها را به حال خویش رها کرده اند؟

چرا یک هواپیما قبل از پریدن توسط ده نفر مهندس پرواز کنترل می شود و یک اتوبوس توسط یک مکانیک درجه 2 هم کنترل نمی شود؟

چرا خلبان نمی تواند سیگاری باشد و راننده ی اتوبوس ممکن است تریاکی هم باشد؟

چرا خلبان یک دندان کرم خورده هم ندارد و هر سال چند بار کنترل سلامت جسمانی می شود و راننده ی اتوبوس به امان هوا رها شده است؟

خیلی چیزهای دیگر هم گفتیم. جواب تلخ این چراها در دل ما این بود: بلیط مسافرت هوایی 7 برابر بلیط اتوبوس است و آن که از اتوبوس استفاده میکند فقیرتر است.چه کسی نظریه مرا رد می کند ؟

اقای وزیر راه و شهرسازی! آقای رییس نیروی انتظامی! آقای وزیر کشور! اگر امروز هم مثل دیروز به خانه رفتید و احساس کردید هیچ کاری بر روی زمین نمانده است سخت در اشتباهید. بیایید همین امروز کنار هم بنشینید و قوانینی چنان سخت بگذارید که راننده ی اتوبوس شدن در این مملکت در شأن خلبانی تعریف شود.

دیگر یک راننده ی بی فرهنگ سیگاری قلدرصفت و معاینه ی جسمی نرفته و آموزش ادب و نزاکت ندیده و جسور نتواند با یک اتوبوس خراب ویراژ بدهد و با موبایل صحبت کند و زندگی 40 نفر را به بازی بگیرد.آن وقت فرصت تقدیر از راننده های محتاط و مودّب و غیردخانی نیز به دست خواهد آمد.

شما سه نفر (و نه حتی یک نفر دیگر) مسئولین مستقیم این کار هستید و اگر دوران مدیریت شما نیز به پایان برسد و هیچ تحول مهم و اساسی در این عرصه ایجاد نکرده باشید پیش خدا و مردم مسئولید.والسلام

منبع : وبلاگ خلیل رفیعی طباطبایی/مدرس دانشگاه