مصحف حضرت فاطمه (سلام الله علیها) در دستان امام زمان

حضرت رضا (علیه السلام) مى فرماید: امام نشانه هایى دارد. دانشمندترین مردم است. در داورى، پرهیزکارى، بردبارى، شجاعت، عبادت و سخاوت، سرآمد روزگار است... و مصحف حضرت فاطمه (سلام الله علیها) نیز در دست او مى باشد.

در این مقاله در مورد مصحف حضرت فاطمه سلام الله علیها و کرامات حضرت مهدی علیه السلام مباحثی را مطرح خواهیم کرد:

مصحف فاطمه چیست و آیا هم اکنون در دست امام زمان است؟

وقتى که خداوند متعال پیغمبرش (صلى الله علیه وآله وسلم) را قبض روح نمود، فاطمه (سلام الله علیها) چنان از وفات آن حضرت اندوهگین شد که کسى جز خدا مقدارش را نداند. از این رو خداوند فرشته اى را بر وى فرستاد تا او را دلدارى داده و با او سخن بگوید: فاطمه (سلام الله علیها) این جریان را به امیر المۆمنین (علیه السلام) گزارش داد، على (علیه السلام) فرمود: هر گاه آمدن فرشته را احساس کردى و صدایش را شنیدى، به من بگو. پس فاطمه (سلام الله علیها) به امیر المۆمنین (علیه السلام) خبر داد و آن حضرت هر چه مى شنید مى نوشت، تا آنکه از آن سخنان مصحفى ساخت، ولى در آن مصحف، چیزى از حلال و حرام نیست، بلکه در آن، علم به پیشامدهاى آینده است. (اصول کافى، ج 1، ص 24)

امام صادق (علیه السلام) در این روایت، چگونگى پدید آمدن این مصحف شریف را توضیح داده و در روایتى دیگر به یار وفادار و باصفاى خود ابو بصیر مى فرماید: (همانا مصحف فاطمه (سلام الله علیها) نزد ماست، و مردم چه مى دانند که مصحف فاطمه (سلام الله علیها) چیست؟!) ابو بصیر عرض کرد: مصحف فاطمه (سلام الله علیها) چیست؟ حضرت فرمود: (مصحفى است سه برابر قرآنى که در دست دارید، به خدا سوگند، حتى یک حرف قرآن هم در آن نیست). (اصول کافى، ج 1، ص 283)

یعنى مطالبى که شما از ظاهر قرآن و تفسیر آن مى فهمید، در مصحف فاطمه (سلام الله علیها) نیست، ولى از نظر تأویل و معناى باطنى قرآن که ما اهل بیت آن را مى فهمیم، مصحف تفصیل قرآن است.

بعد از این مقدمه که شناخت اجمالى از مصحف فاطمه (سلام الله علیها) برای ما پدید آمد در پاسخ به سۆال مذکور گوییم: آرى، طبق روایاتى که به دست ما رسیده، معلوم مى شود این مصحف شریف دست به دست از امامى به امام دیگر منتقل گشته، تا به دست امام زمان (عجل الله فرجه) رسیده است.

حضرت رضا(علیه السلام) مى فرماید: (امام نشانه هایى دارد. دانشمندترین مردم است. در داورى، پرهیزکارى، بردبارى، شجاعت، عبادت و سخاوت، سرآمد روزگار است... و مصحف حضرت فاطمه (سلام الله علیها) نیز در دست او مى باشد). (اثبات الهداه، شیخ حر عاملى، ج 7، ص 388)

چند معجزه و کرامت از امام زمان علیه السلام:

معجزات و کرامات بسیارى از آن امام عزیز صادر شده است که ذکر آنها نیاز به یک کتاب جداگانه دارد، ولى در اینجا به چند نمونه آنها اشاره مى کنیم:

یکى از معجزات آن حضرت که در سالهاى اخیر اتفاق افتاده، معجزه اى است که براى همسر آقاى (متقى همدانى) رخ داده است، وى مى گوید:

روز دوشنبه هیجدهم ماه صفر سال 1397 همسر اینجانب محمد متقى همدانى بر اثر دو سال اندوه و گریه و زارى به خاطر داغ دو جوان خود که در یک لحظه در کوههاى شمیران جان سپردند، مبتلا به سکته ناقص شد. طبق دستور پزشکان مشغول معالجه و مداوا شدیم، ولى نتیجه اى بدست نیامد.

شب جمعه بیست و دوم ماه صفر، یعنى چهار روز پس از این حادثه، حاج مهدى کاظمى که از تجار و محترمین تهران به شمار مى رود، به اتفاق خواهر زاده اش از تهران آمده بودند که ایشان (خواهرش) را به وسیله ماشین سوارى براى معالجه به تهران ببرند، ساعت یازده شب بود که با خاطرى خسته و دلى شکسته به اتاقم رفتم که بخوابم، ناگهان متوجه شدم که شب جمعه است، شب دعا و نیایش، شب توسل و توجه. آن شب پس از قرائت چند آیه از قرآن مجید و نیز خواندن دعاى مختصرى از دعاهاى شب جمعه، به حضرت بقیة الله (عجل الله فرجه) متوسل شدم و با دلى پر از اندوه به خواب رفتم. ساعت چهار بامداد طبق معمول بیدار شدم. ناگاه احساس کردم که از اتاق پایین که همسرم آنجا بود، سر و صدا و همهمه بلند است، سر و صدا قدرى بیشتر شد و سپس ساکت شدند.

من گمان کردم میهمان از همدان یا تهران آمده، اعتنایى نکردم، تا اینکه صداى اذان صبح بلند شد، براى وضو گرفتن پایین رفتم، دیدم چراغهاى حیاط روشن است و دختر بزرگم که پس از مرگ برادرهایش خنده به لبش نیامده بود، خوشحال و متبسم قدم مى زد.

از او پرسیدم: چرا نمى خوابى؟ گفت: پدر جان! خواب از سرم رفت. گفتم: چرا! گفت: به خاطر اینکه مادرم را ساعت چهار بعد از نیمه شب شفا دادند. من منتظر بودم که بیایید و به شما مژده بدهم. گفتم: چه کسى شفا داد؟ گفت: مادرم ساعت چهار بعد از نیمه شب به شدت اضطراب ما را بیدار کرد که برخیزید، آقا را بدرقه کنید! همگى بیدار شدیم، ناگهان دیدیم مادرم با آنکه قدرت نداشت از جا حرکت کند، از اتاق بیرون آمد. من که همراه مادرم بودم، به دنبال ایشان رفتم. نزدیک درب حیاط به او رسیدم. گفتم: مادر جان! کجا مى روى؟ آقا کجا بود؟

مادرم گفت: (آقایى، سید جلیل القدر در لباس اهل علم به بالینم آمد و فرمود: برخیز: گفتم: نمى توانم. با لحن تندترى گفت: برخیز! دیگر گریه نکن و دوا هم نخور. من از هیبت آن بزرگوار برخاستم. فرمود: دیگر گریه نکن، دوا هم نخور، همین که رو کرد به طرف در اتاق، من شما را بیدار کردم و گفتم: از آقا تجلیل کنید و ایشان را بدرقه نمایید، لیکن شما دیر جنبیدید، خودم ایشان را بدرقه کردم).

مادرم هنگامى که متوجه شد، نزدیک درب حیاط ایستاده، گفت: زهرا! من خواب مى بینم یا بیدارم؛ من خودم تا اینجا آمدم؟ گفتم: مادر جان: شما را شفا دادند، سپس مادرم را به اتاق آوردم. (1)

پی نوشت:

(1) شیفتگان حضرت مهدى (عجل الله فرجه)، ص 172.

منابع:

یكصد پرسش وپاسخ پیرامون امام زمان ـ علیرضا رجالى تهرانى

سایت تعلیمات اسلامی واشنگتن

مطالب مرتبط:

خصال طاووس بهشتیان

شهری بی‌دروازه نیست!

معرفت امام و راه‌های رسیدن به آن