تبیان، دستیار زندگی
برخی آسیب دیدگان مغزی، توانایی حرکت، صحبت کردن و بسیاری فعالیت های دیگر را از دست می دهند. تکنولوژی های زیادی تا کنون در راستای کمک به این آسیب دیدگان مغزی به خدمت گرفته شده است.
عکس نویسنده
عکس نویسنده
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

فناوری برای حرف زدن آسیب‌دیدگان مغزی


برخی آسیب دیدگان مغزی، توانایی حرکت، صحبت کردن و بسیاری فعالیت های دیگر را از دست می دهند. تکنولوژی های زیادی تا کنون در راستای کمک به این آسیب دیدگان مغزی به خدمت گرفته شده است.

فناوری برای حرف زدن آسیب‌دیدگان مغزی

یک هفته قبل از اینکه مگی ورتن از کالج اسمیت فارق التحصیل شود، سکته مغزی شدیدی کرد و باعث شد نتواند صحبت یا حرکت کند. او تنها 22 سال سن داشت. پزشکان مگی تشخیص دادند که او برای باقی عمرش در وضعیت نباتی خواهد بود. اما مادر مگی دائماً در تلاش برای یافتن راهی بود که بتواند با دختر خود در ارتباط باشد.

مگی می توانست یک چشم خود را تکان بدهد و به مرور زمان روشن شد که مغز او کار می کرده است اما در حقیقت مگی در بدن خود گرفتار شده بود.

مادر مگی، نانسی ورتن، گفت که با استفاده از یک سیستم گران‌قیمت رهیابی چشم مگی می توانست به صورت خیلی ابتدایی ارتباط برقرار کند. ولی این سیستم پیچیده بود و احتیاج به تنظیمات زیادی برای کار کردن صحیح داشت.

«آدم های بسیاری مانند مگی وجود دارند. آنها کلافه اند زیرا کامپیوتر آنها کار نمی کند یا نرم افزار درستی روی آن ندارند».

پس از آن مگی و مادرش دن باچر را دیدند.

باچر اضافه کرد: «فکر اصلی شخصی سازی است. این ایده می تواند خریدن وسایل عادی از مغازه باشد، یا ساخت وسیله ای از هیچ. این موضوع بستگی به توانایی ها و نیاز آن شخص دارد»

ساده و مقرون به صرفه

باچر بنیانگذار و مدیرعامل شرکت SpeakYourMind است که فناوری های ارزان قیمت برای برقراری ارتباط به افرادی که این توانایی را به خاطر سکته مغزی، ام اس، تحلیل رفتن ماهیچه ها و ضربه مغزی یا دیگر مشکلات از دست داده اند، ارائه می کند.

این شرکت غیرانتفاعی از آزمایشگاه BrainGate در دانشگاه براون آغاز به کار کرد، که در حال تولید یک رابط مغز-کامپیوتر است که به انسان های معلول اجازه می دهد تا کامپیوترها را کنترل کنند، یا یک دست مصنوعی را تنها توسط فکرشان به کار اندازند.

فناوری برای حرف زدن آسیب‌دیدگان مغزی

مگی از جولای 2013 با SpeakYourMind شروع به کار کرد. باچر و گروهش یک ابزار رهیابی چشم آزمایشی به نام SYMeyes تولید کردند که شامل یک وب کم می شد که بر روی یک عینک سوار بود و با یک نرم افزار تولیدی که به مگی اجاره می داد جواب بله و خیر را با حرکت چشمانش بدهد.

دستگاه رهیابی چشم، حدود 30 دلار هزینه داشت که به گفته باچر، سیستم های قابل مقایسه با آن در بازار، بین 10هزار تا 15هزار دلار قیمت داشتند.

کتی هاچینسون، 58 ساله، یکی از شرکت کنندگان در آزمایش بالینی در سیستم BrainGate بود. او 16 سال پیش مانند مگی سکته مغزی کرد و درنتیجه فلج شده و توانایی صحبت کردن را از دست داد. بعدها توانایی کتی در بلند کردن یک بطری نوشیدنی با یک دست رباتی با استفاده از BrainGate، تیتر اخبار در سال 2012 بود.

باچر سیستمی طراحی کرد که به کتی این توانایی را می داد تا کلمات را با استفاده از نشانه کامپیوتر بر روی یک صفحه کلید مجازی با استفاده از سیگنال های ایمپلنت BrainGate دیکته کند.

فناوری برای حرف زدن آسیب‌دیدگان مغزی

اکنون او وسیله ای ساخته است که به کتی اجازه می دهد تا نشانه را با بالا بردن ابرویش کنترل کند. صفحه کلید مجازی همچنین برای تسریع در تایپ کردن، به کاربر کلماتی پیشنهاد می دهد.

باچر در مصاحبه با Live Science اظهار داشت: «من شروع به ساختن وسایل آزمایشی کردم در حالی که تمام وقت در دانشگاه براون بودم. تجربه ساختن موفقیت آمیز چند عدد از این وسایل آزمایشی، باعث شد متوجه شوم که اگر یک سری از این وسایل بسازم می توانم به خیلی از افراد کمک شایانی کنم».

راه حل‌های سفارشی

باچر یک تیم را متشکل از داوطلبین و دانشجوها برای ساخت فناوری های رهیابی سر و چشم، با استفاده از وسایل ساده موجود در مغازه های الکترونیکی، یک لپ تاپ و نرم افزار دست ساز، گرد هم آورد.

باچر اضافه کرد: «فکر اصلی شخصی سازی است. این ایده می تواند خریدن وسایل عادی از مغازه باشد، یا ساخت وسیله ای از هیچ. این موضوع بستگی به توانایی ها و نیاز آن شخص دارد».

یک شرکت کننده دیگر SpeakYourMind آرون لودر، 52 ساله بود که ALS (بیماری مرتبط با اعصاب مغزی) دارد. بیماری پیشرونده ای که باعث نابودی سلول های عصبی و نخاع می شود. بعد از اینکه بیماری تشخیص داده شد، او در گردهمایی دوستان دبیرستانش شرکت کرد و همچنان در فیس بوک فعال بود. ولی دوستانش گفتند که به تدریج از جمع دوستان کناره گرفت.

فناوری برای حرف زدن آسیب‌دیدگان مغزی

همکلاسی آرون، مارین دلانی، برای ملاقاتش به بیمارستان توانبخشی در محل زندگیش رفت و از چیزی که دید شوکه شد. آرون به یک دستگاه تنفسی و یک لوله تغذیه وصل شده بود و کاملاً ناتوان در برقراری هرگونه ارتباط بود. او خانواده ای هم نداشت که برای سلامتش تلاش کنند. دلانی به livescience گفت: «آرون می خواهد بتواند با دنیای خارج ارتباط برقرار کند. او دلش برای مردم تنگ شده است».

در اکتبر 2013 دلانی مقاله ای در مورد SpeakYourMind در روزنامه ای محلی خواند و با باچر ارتباط برقرار کرد.

اکنون SpeakYourMind در حال تولید یک نسخه از عینک رهیابی چشم است تا به آرون اجازه دهد با دنیای خارج ارتباط برقرار کرده و کامپیوتر را کنترل کند تا بتواند دوباره از فبس بوک برای ارتباط با دوستانش استفاده کند.

SpeakYourMind هدفش تنها کمک کردن به مگی، کتی و آرون نیست؛ بلکه برای کمک به تمام افرادی است که مشکل برقراری ارتباط دارند، چه به خاطر ضربه مغزی یا مریضی باشد یا حتی مشکلاتی مثل اوتیسم.

این شرکت غیرانتفاعی عموماً به وسیله کمک های مردمی حمایت شده است.

باچر می گوید: «هدف شخصی من این است که تا می توانم به مردم بیشتری کمک کنم».

راضیه کتابچی

بخش دانش و زندگی تبیان


منبع: LiveScience

مطالب مرتبط:

هر روز هوشمندتر از دیروز!

تکنولوژی در خدمت معلولان

از دنیای علم و تکنولوژی چه خبر؟