پژوهشگاه بین المللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله
با توجه به آسیب پذیری و واقعیت لرزه خیز بودن کشور، بر اساس پیشنهاد سازمان یونسکو و تصویب هیأت وزیران، مۆسسه بین المللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله در آذرماه 1368 تأسیس شد. این مۆسسه در پاییز 1378 به پژوهشگاه ارتقاء یافت و در مرداد ماه 1380 اساسنامه جدید پژوهشگاه تصویب شد. تشکیلات جدید پژوهشگاه نیز در 22 شهریورماه 1386 به تصویب هیأت امنای پژوهشگاه رسید و از طرف وزیر علوم، تحقیقات و فناوری برای اجرا ابلاغ گردید.
انجام پروژه های پژوهشی و پروژه های ارتباط با صنعت، مقاله های علمی، پژوهشی و ISI، مقاله علمی-ترویجی و ارایه بیش از یک هزار مقاله در کنفرانس های داخلی و خارجی، تربیت دانشجو در مقطع کارشناسی ارشد و دکترا، برگزاری سالانه مانورهای زلزله و ایمنی در مدارس و مهدکودک های سراسر کشور، بخشی از دستاوردهای پژوهشگاه طی بیست سال فعالیت می باشد.
در حال حاضر چهار پژوهشکده "زلزله شناسی"، "مهندسی سازه"، "مهندسی ژئوتکنیک" و "مدیریت خطرپذیری و بحران"، تشکیل شده است. همچنین "مرکز ملی پیش بینی زلزله" و "مرکز ملی شبکه لرزه نگاری باندپهن کشور" با ایستگاه لرزه نگاری مسقر در نقاط مختلف کشور نیز از جمله بخش های دیگر و تازه تاسیس پژوهشگاه می باشند.
وظایف پژوهشگاه در زمینه‌های لرزه‌زمین‌ساخت، زلزله شناسی، مهندسی ژئوتکنیک، مدیریت بحران، مهندسی سازه، اطلاع‌رسانی، فناوری و خدمات مشاوره‌ای عبارتند از:
مطالعه و تحقیق جامع تحلیلی، تجربی، صحرایی و دستگاهی با هدف شناخت بهتر و دقیق‌تر چشمه‌های لرزه‌ای (گسل‌ها، پوسته ایران‌زمین، لرزه‌خیزی، خطر زمین‌لرزه، پهنه‌بندی، تهیه انواع نقشه‌های مربوط و تدوین کاتالوگ داده‌های زلزله ایجاد، توسعه و بهبود شبکه ملی لرزه‌نگاری باند پهن کشور و دیگر شبکه‌های لرزه‌نگاری و شتاب نگاری برای فرابینی و شناخت بهتر و دقیق‌تر فعالیت‌های لرزه‌ای ایران و منطقه، به طوری که زلزله های سراسر دنیا را رصد می کند و در سایت خبری به اطلاع می رساند.
