محیط‌های دسکتاپ لینوکس

(قسمت اول)

کاربران می توانند بعد از آن که نسخه لینوکسی مورد نظر خود را نصب کردند یکی از محیط های دسکتاپی را انتخاب و آن را نیز نصب کنند سپس در صفحه Log in بین محیط های دسکتاپ جا به جا شوند. همچنین کاربران می توانند نسخه ای را انتخاب کنند که به همراه محیط دسکتاپ باشد. مثلا شما می توانید نسخه اوبونتو را نصب و از محیط های دسکتاپ بر روی آن استفاده کنید و طعم های مختلف را امتحان کنید.

در این بخش می خواهیم کاربران لینوکس را با برخی از محیط های دسکتاپ لینوکس آشنا کنیم.

Unity

Unity به عنوان محیط دسکتاپ پیش فرض بر روی اوبونتو معرفی شده است. در حالی که شما به روش استاندارد این نسخه را نصب کرده باشید احتمالا در حال حاضر از این دسکتاپ استفاده می کنید.

Unity اوبونتو هر آنچه را که یک دسکتاپ باید داشته باشد، داراست. اکثریت کاربران Unity را مشابه با اوبونتو می دانند. در این دسکتاپ شما می توانید مواردی همچون جستجوی آنلاین منابع را مشاهده کنید همچنین در آن قسمتی همانند نوار ابزار ویندوز 7 مشاهده می کنید که به آن Dock می گویند. در این دسکتاپ برخی از برنامه هایی که در محیط دسکتاپ GNOME وجود دارد را پشتیبانی می کند. اوبونتو قبل از استفاده Unity از انواع برنامه های GNOME استفاده می کرد که از جمله آن ها می توان به مدیر فایل Nautilus اشاره کرد که امروزه در Unity به کار می رود.

GNOME

GNOME یکی از محبوب ترین محیط های دسکتاپ لینوکس به شمار می آمد. مجموعه GNOME 2.x به صورت پیش فرض در انواع نسخه های لینوکس همچون Fedora, Debian و سایر نسخه استفاده می شد. این محیط، یک محیط دسکتاپ ساده و نسبتا سبک است. پس از ارائه GNOME 3 به دلیل آن که گزینه ها و ویژگی های بسیار ساده و سطح پایینی ارائه کرد توزیع های لینوکس از آن فاصله گرفتند. از جمله سادگی آن می توان به این موضوع اشاره کرد که یک نوار وظیفه پیش فرض نیز ارائه نکرده بود.

با این حال GNOME 3 از برنامه هایی که می توانند ویژگی های از دست رفته را اضافه کنند، پشتیبانی می کند. GNOME 3 یک دسکتاپ ماهر است که از افکت های گرافیکی را بر روی رایانه های مختلف استفاده می کند اما برخی از مردم ترجیح می دهند از دسکتاپ لینوکس واقعی استفاده کنند و نه دسکتاپ های ادغام شده.

محیط دسکتاپ KDE به همراه یک نوار وظیفه که در پایین صفحه قرار دارد، نمایش داده می شود که شامل منو، منطقه اطلاع رسانی و ساعت است. طرح این نوار قبل از ویندوز 7 ارائه شده است

KDE

در یک جمله می توان گفت KDE و GNOME از جمله دسکتاپ های محبوب بودند اما با این تفاوت که KDE پیچیدگی های بیشتری را ارائه می کند و بسته هایی را در اختیار کاربران می گذارد که بسیاری از ویژگی ها و گزینه های پیکربندی را شامل می شود.

این دسکتاپ بیشتر شبیه به محیط های ویندوزی است تا لینوکس. محیط دسکتاپ KDE به همراه یک نوار وظیفه که در پایین صفحه قرار دارد، نمایش داده می شود که شامل منو، منطقه اطلاع رسانی و ساعت است. طرح این نوار قبل از ویندوز 7 ارائه شده است. این محیط مناسب برای افرادی است که می خواهند بسیاری از گزینه تنظیمات را در اختیار داشته باشند. همچنین این محیط گزینه هایی را ارائه می کند که می توانید دسکتاپ خود را بیش از پیش سفارشی کنید. KDE بر پایه ابزار QT است اما GNOME و Unity براساس برنامه GTK هستند. این موضوع بیان می کند که KDE از برنامه های مختلف دسکتاپ های دیگر مانند مدیر فایل، نمایش دهنده عکس و ... استفاده می کند. شما می توانید این برنامه ها را بر روی GNOME و Unity نیز استفاده کنید.

Xfce

Xfce یکی از محیط های دسکتاپ بسیار سبک است که بسیار شبیه به GNOME است اما نه نسخه GNOME 3 بلکه GNOME 2 که یک محیط سنتی لینوکس را ارائه کرده است. این دسکتاپ می تواند برای کسانی که می خواهند از یک محیط سنتی بدون جلوه های گرافیکی بیش از حد و ... استفاده کنند، مناسب باشد. سبک وزن بودن این محیط یکی از گزینه های ایده آل است چرا که می توان آن را بر روی رایانه های قدیمی تر که فاقد درایور گرافیکی 3D است، به کار برد.

این محیط مبتنی بر ابزار GTK است و شما می توانید از برنامه های خود مانند مدیر فایل بسیار سبک وزن، ویرایشگر متن، نمایشگر تصویر و ... استفاده کنید.

ادامه دارد...

منابع:

Linux Desktop Environments”‌ Chris Hoffman”‌

Howtogeek

Ubuntu Derivatives with Different Desktop Environments