«دوچرخه پدرم» اتحاد كم ثمر سه نسل
درباره «دوچرخه پدرم»، به انگیزه پخش آن در جشنواره امسال فیلم فجر
این اتفاق پایه گذار قرار گرفتن سه نسل از مردان و آشنایان این نوازنده پیر كنار یكدیگر و تلاش مشترك آنها برای بازسازی گذشته و تقویت روابط آینده شان می‌شود تا از این طریق از تكرار وقایعی مانند آنچه صحبت اش شد، جلوگیری کنند رفت و آمدها از آن پس به خانه ولدوك و جنب جوش در جمع افراد مرتبط با وی بیشتر می شودو پسر ارشد او كه یك پیانیست مجرب به نام پاول (ارتور زمی ژفسكی) است، از آلمان به آنجا می آید و همین طور پسر نوجوان پاول كه ماچی یك (كریشتوف چودوروفسكی) نام دارد و از انگلیس محل سكونتش به لهستان سفر می‌كند تا سه نسل از اعضای خانواده افكار خود را روی هم بگذارد و طرح هایی را برای حل مشكلات خانوادگی بیابند. بعد از شروعی كند و آرام در شكل گیری روابط پدربزرگ و فرزند آنها به تدریج یكدیگر را درك و جذب می‌كنند و جملگی به شهر سووالكی سفر می‌كنند تا برخی از اعضای خاندان خود و یا آشنایی را كه برای شان گرامی است، بیابند. حالا پاول كه سالها پیش همسر و فرزندش را رها كرد، زیر سۆال قرار دارد و از او می پرسند كه چرا تنها مانده و این راه را برگزیده است و دیری نمی پاید كه دعواهای قبلی بین پاول و پسرش ماچی یك شدت می گیرد و این دو به سلایق طرف مقابل در موسیقی و انتخاب هایی كه در این زمینه دارند، ایراد می گیرند.
همراهی ها و رویارویی ها
با این مقدمات و تفكرات، همراهی ها و در عین حال رویارویی های متعددی بین این سه نسل شكل می گیرد و یكی امروز می رود و دیگری فردای آن روز می آید و هر روز ماجرا وكش و قوس تازه ای تحقق می یابد. اینها البته وسیله ای در دست پیوتر ترزاس كالسكی سناریست و كارگردان این فیلم است تا در سایه آن از تفاوت نسل ها، شكل گیری تدریجی سلایق جوان ترها و تعارض آن با آرزوهای بزرگترها بگوید و این به واقع دیدگاه او و خیلی های دیگر درباره زندگی انسان ها در عصر فعلی و بحث بزرگسال شدن تدریجی آدم ها و تعقل آنها در امور اجتماعی خانوادگی است، اما در این دنیای مردانه و در روابط افراد فوق با یكدیگر كه در آن كمتر كسی وقت دارد در امور جاری دقیق شود و همه چیز را بشكافد، فیلم «دوچرخه پدرم» از محسناتی بهره می گیرد كه می تواند عیب های آن هم باشد و عمده ترین آنها تشخیص صلاحیت و توفیق انسان ها فقط بر اساس مشاغل و حرفه های آنان است. در عین حال برخی شوخی های ظریف و لحظات شوخ و پر طعنه، به این فیلم طراوت هایی را بخشیده اند و بعضی افشاگری ها و اتفاقات هم در بخش پایانی فیلم بر جذابیت های این كار سینمایی افزوده است و اینها هم ابزاری برای وسیع تر كردن دایره تأثیر گذاری فیلم است.
در این فیلم یك نوازنده 75 ساله موسیقی به نام ولودك (با بازی میكال اوربانیاك) كه سالهاست بازنشسته شده و با برخی بیماری ها دست و پنجه نرم می‌كند، روزی یادداشتی دریافت می‌كند كه كه حاكی از جدایی همسرش از وی بعد از سالها زندگی مشترك است.
همچنان گمشده
در نهایت این فیلم نیز با پیام رسانی هایی درباره مردانی كه در دنیای كنونی به دلایل مختلف منجمله خودخواهی خودشان و یا زیاده خواهی های همسران شان تنها مانده اند، پایان می گیرد و درسی برای آرامش خواهی و لزوم وجود این امر و اتحاد خانواده ها در دنیای پر همهمه كنونی به ناظران داده می‌شود. سفر این سه مرد در اصل برای یافتن افراد عزیزی بوده كه مدتی است از آنها بی خبرند اما وقتی فیلم پایان می گیرد، برخی گمشده ها هنوز در دسترس نیستند و زمانی كه ماچی یك از پدرش می پرسد وقتی می رفت چرا از او خداحافظی نكرد، جواب صریحی را نمی شنود زیرا اصولاً دلیل و جواب در كار نیست و هر 3 نفر در مورد پاره ای مسایل مهم تا پایان حرفی ماندگار و صریح نمی زنند تا اتحاد و سفر مشترك شان به شهری در دور دست كم ثمربماند.
مشخصات فیلم
عنوان فیلم: «دوچرخه پدرم»/ كشور و سال تولید: لهستان 2012/ سناریست ها: پیوتر ترزاس كالسكی و وویچیك لپیانكا/ كارگردان: پیو ترترزاس كالسكی/ بازیگران اصلی: میكال اوربانیاك، ارتور زمی ژفسكی و كریستوف چودورو فسكی.
بخش سینما و تلویزیون تبیان
منبع: روزنامه بانی فیلم / وصال روحانی
