متروپل، متروپل که می‌گفتن این بود؟!

حاشیه جشنواره فیلم

باور بفرمایید هم من و هم بسیاری از دوستداران مسعود کیمیایی هر بار با شنیدن و خواندن خبر تولید فیلم جدیدش منتظر تماشای اثری جذاب، گرم و تماشایی از او هستیم، اما استاد هر بار با ساخت فیلمی دور از جایگاهش، ما را مایوس از سالن سینما روانه می کند.

کیمیایی هم سال ها پیش با ساخت آثاری چون «قیصر»، «گوزنها»، «داش آکل»، «سرب» و «دندان مار» کاری با دوستدارانش کرده کارستان و یوغ ارادت و شیفتگی بر گردن آنها انداخته و هنوز هم با ساخت هر اثری ایشان را به دنبال خود می کشد و بعد دوباره آنها را در اشتیاق فیلمی دیگر نگه می دارد البته این رشته شیفتگی و شیدایی با آثار نه چندان خوشایند استاد پوسیده تر و گسسته تر شد و باعث شد عده ای قید پیگیری و تماشای کارهای کیمیایی را بزنند.

هرچند می دانم به سبب گذشته درخشان این فیلمساز سرشناس و حالِ ارزشمند این مرد بزرگ این بی اعتنایی و کم توجهی و دوست نداشتن نمی تواند دائمی باشد و سینمادوستان برای همیشه منتظر اثری ماندگار از کیمیایی هستند؛ حتی اگر این مساله امید و آرزویی ابدی و عبث به نظر برسد.

همه آن جمعیت فراوانی که  آن همه برف و سرمای پایتخت را به جان خریده بودند و مشتاقانه خود را به سالن نمایش فیلم برج میلاد رسانده بودند، به عشق و احترام کیمیایی و به امید دیدن فیلمی جذاب آمده بودند، اما متاسفانه نتوانستند از نیمه فیلم بیشتر صبوری به خرج دهند و جلوی خنده های تلخ و ناامیدکننده و ناراحت کننده شان را بگیرند.

باور کنید هیچ کس دوست ندارد به فیلم های کیمیایی بخندد، چرا که او سال ها به واسطه ساخت فیلم هایی جدی و درگیرکننده ، مجال هر خنده تمسخرآمیزی را از تماشاگران گرفته بود البته این نارضایتی عمومیت نداشت و عده ای هم از «متروپل» دفاع می کردند، اما هرچه بود پاره ای اظهارنظرها مسئولان جشنواره را از برگزاری نشست خبری فیلم منصرف کرد.

مطالب مرتبط:

ابهام یک واژه ی سینمایی