تبیان، دستیار زندگی
چه فرق هایی کرده ایم. جامعه ایران قبل هر چند رو به تعالی است و در این راه نیز هنوز مشکلات و نقص هایی دارد اما تفاوت های فاحشی با قبل خود پیدا کرده است. این تفاوت ها را بخوانید.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

مقایسه قبل از انقلاب با بعد از آن


چه فرق هایی کرده ایم. جامعه ایران  هر چند رو به تعالی است  و در این راه نیز هنوز مشکلات و نقص هایی دارد  اما تفاوت های فاحشی با قبل خود پیدا کرده است. این تفاوت ها را بخوانید.

انقلاب اسلامی

هرچند جامعه کنونی ما از نظر معیارهای اصلی اسلامی که برای یک جامعه دینی مطلوب و ایده ال در نظر گرفته شده ، دارای کاستی ها و ضعف های مهمی است اما اگر بخواهیم این موضوع را با وضعیت کشور در قبل از پیروزی انقلاب و همچنین کشورهای مشابه مقایسه نماییم ، انقلاب اسلامی ایران و به تبع آن نظام جمهوری اسلامی دستاوردهای شگرفی را در زمینه های مختلف فرهنگی اجتماعی سیاسی اقتصادی و...داشته و توانسته محیطی سالم و بسترهای مناسب را برای رشد و تربیت افراد جامعه مطابق با آموزه ها و ارزشهای دینی فراهم نماید که محصول عینی آن وجود انسان های دین باور و دین مدار بسیار زیادی در تمامی سطوح و طبقات اجتماعی جامعه می باشد تا آنجا که تحقق و پیاده سازی احکام و ارزش های اصیل دینی از خواسته های مهم مسئولین عالی رتبه نظام اسلامی اکثریت جامعه کنونی ماست.

این در حالی است که علی رغم وجود نیروهای مذهبی قوی در جامعه قبل از انقلاب ، جهت گیری اصلی نظام پهلوی و برنامه های شوم بیگانگان که در عرصه های مختلف تصمیم گیری و مدیریت کشور حضور فعال داشتند به سمت اسلام ستیزی و ایجاد جامعه ای با الگوهای غربی بود . بر این اساس هرچند در زمان قبل از انقلاب افراد متدین و معتقد به مبانی دین در جامعه وجود داشت اما سیر و جهت گیری نظام حاکم به سوی دوری از مذهب بود و این موضوع آثار مخرب خود را به تدریج بر بخشهای مختلف جامعه خصوصاً طبقات جدید برجای می گذاشت ؛از نظر فرهنگی، فرهنگ كشور قبل از انقلاب بیشتر برگرفته و متأثر از فرهنگ منحط غرب بود، عرصه فرهنگی كشور صحنه تاخت و تاز بیگانگان بود و رژیم گذشته نیز به اشكال مختلف در گسترش و تسلط این فرهنگ مبتذل تلاش می نمود. حاكمان وقت نیز نه تنها به ارزش ها و سنت ها و معتقدات جامعه كه عمیقا ریشه مذهبی داشت بی اعتنا بودند كه به طرق مختلف سعی در از بین بردن ارزش های مسلط بر جامعه و جایگزینی آنها با فرهنگ بیگانه می نمودند.

هرچند در زمان قبل از انقلاب افراد متدین و معتقد به مبانی دین در جامعه وجود داشت اما سیر و جهت گیری نظام حاکم به سوی دوری از مذهب بود و این موضوع آثار مخرب خود را به تدریج بر بخشهای مختلف جامعه خصوصاً طبقات جدید برجای می گذاشت

آزادی و بی بند و باری زیاده از حد، رواج فساد و فحشاء، عدم مراعات عفت عمومی، برگزاری جشن های سلطنتی و تغییر تاریخ هجری و جایگزینی تاریخ شاهنشاهی به منظور بازگشت به ارزش ها و سنت های قبل از اسلام و تبلیغ و ترویج آنها و ... گوشه ای از این جهت گیری و تلاش هاست و اصولاً یکی از دلایل اصلی وقوع انقلاب اسلامی همین دین ستیزی و به خطر افتادن دین اسلام بود که بحمدالله به برکت پیروزی انقلاب اسلامی جلوی این روند نه تنها گرفته شد بلکه تلاش گردید در کنار برنامه ریزی صحیح برای تربیت جامعه بر اساس ارزشهای متعالی اسلامی جلوی تهاجم مخرب فرهنگی غرب را گرفته و با سازوکارهای مختلف از تأثیرات منفی آن بکاهد.

انقلاب اسلامی با احیای فرهنگ، تفكر و هویت دینی، شخصیت مردم به ویژه نسل جدید و حضور فعال آنان را در صحنه های مختلف اجتماعی تثبیت و تضمین نمود. پیروزی انقلاب اسلامی نقطه عطفی برای احیای هویت دینی و نفی هر گونه خود باختگی بود، انقلاب اسلامی این باور را در میان ملت های مسلمان ایجاد كرد كه می توان با تكیه بر فرهنگ اصیل اسلامی و هویت دینی به مجد و عظمت واقعی دست یافت.

انقلاب

مقایسه سطح مشارکت سیاسی قبل و بعد از انقلاب

اما در سطح مشارکت سیاسی باید گفت که اساسا در دوران پهلوی به دلیل نبود فضا برای مشارکت سیاسی، هیچ گونه مشارکتی عملاً وجود نداشت. از سوی دیگر، به دلیل عدمِ اعتمادِ به نظام وکارگزاران سیاسی، مردم تمایلی به مشارکت سیاسی نداشتند، که در نتیجه رویکرد مردم به دولت پهلوی همواره ستیزه جویانه بود و گروه های سیاسی مختلف به جای پیگیری راهی برای مشارکت سیاسی، به دنبال راههای مبارزه بارژیم شاه بودند. این موضوع دربین نیروهای ملی و مذهبی مشترک بود. در واقع، دو شاخصه «استبداد» و «مذهب زدایی » حکومتِ پهلوی، دو عامل اساسی موجب تقابل و رویارویی نیروهای مذهبی و ملی و حتی غیر مذهبی با رژیم بود. این سیاست ها موجب به حرکت در آمدن نیروهای مخالف گردید، که در واقع حرکت این نیروها معلول آن سیاستها بود. در عین حال، نیروهای مذهبی وروحانیون به سه گروه تقسیم شدند: دسته ای که هرگز وارد سیاست نشدند؛ دسته ای که به مبارزات فکری و فرهنگی در نهضت سیاسی امام خمینی (ره) پرداختند و سوم دسته ای که با تحمل بیشترین مشکلات و گرفتاریها وارد کارزار سیاسی و انقلابی شدند. بنابراین دردوران پهلوی هیچ فضایی برای مشارکت سیاسی وجود نداشت و مردم هم رغبتی برای مشارکت نشان نمی دادند.. البته این فضا دائماً در حال تحول بوده است. اساساً مشارکت انتخاباتی در رژیم شاه، معتبر نبود، اما با این وجود رژیم سعی داشت تا به شیوههای مختلف مردم را به پای صندوق های راîی بکشاند. آخرین تلاش ناآگاهانه رژیم شاه برای این هدف، تاسیس حزب رستاخیز و اجباری کردن عضویت در آن بود، ولی این شیوه هم به دلیل بی اعتمادی مردم، عملاً نتیجه معکوس داشت؛ زیرا باعث بالا بردن مشارکت مردم و افزایش مشروعیتِ رژیم نشد.

اما بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، فضای جدیدی برای مشارکت سیاسی به وجود آمد. قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران جایگاه ویژه ای به مجلس شورای اسلامی و دیگر نهاد های انتخاباتی بخشید و همین امر فضای مساعدی را برای افزایش مشارکت سیاسی ایجاد کرد.

درسطح اقتصاد کلان در مقایسه با قبل از انقلاب نكات زیر قابل توجه است:

افزایش صادرات غیر نفتی، بسط و توسعه فعالیتهای عمرانی و رفاهی در سطح روستاها از قبیل تأسیس خانه بهداشت، ساخت راه، حمام بهداشتی، برق، آب لوله كشی، تلفن، تأسیس مدارس تا سطح دبیرستان، توسعه ظرفیت پالایشگاهها و خودكفایی در تأمین فرآورده های نفتی علیرغم افزایش شدید مصرف و جمعیت جلوگیری از اتلاف گاز و جایگزین كردن برای نفت و پوشش دادن صدها شهر و میلیونها نفر، افزایش قابل توجه ظرفیت تولید برق تا حد رفع خاموشیها، توسعه ظرفیت پتروشیمی و افزایش تولید آن تا بیش از بیست برابر.

اما بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، فضای جدیدی برای مشارکت سیاسی به وجود آمد. قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران جایگاه ویژه ای به مجلس شورای اسلامی و دیگر نهاد های انتخاباتی بخشید و همین امر فضای مساعدی را برای افزایش مشارکت سیاسی ایجاد کرد

برای نمونه مسأله ی افزایش صادرات غیر نفتی یك توفیق راهبردی است كه می تواند در آینده آرمان استقلال اقتصاد از نفت را تحقق بخشیده و آسیب پذیری امنیت اقتصادی كشور را مانع شود. در حالی كه در سالهای 56 و 57 صادرات غیر نفتی ایران حدود نیم میلیارد دلار و معادل یك چهلم صادرات نفت ارزش داشت، در برخی از سالهای اخیر صادرات غیر نفتی تا مرز 5 میلیارد دلار پیش رفت یعنی ده برابر شدن نسبت به قبل از انقلاب. این رقم معادل یك سوم ارزش صادرات نفت بود كه با یك چهلم قبل از انقلاب اگر مقایسه شود نشانه افزایش توان اقتصاد فعلی كشور است. البته افزایش صادرات غیر نفتی كه یك شاخص مثبت در اقتصاد كلان ماست به دلیل فراهم نبودن برخی از زمینه ها، در سطح اقتصاد خرد آثار ناخوشایندی داشت بطوریكه قیمت عمده اقلام صادراتی برای مصرف كننده داخلی افزایش یافت.

اما با تمام این مشكلات نشان داده شد كه در صورت فراهم كردن شرایط، اقتصاد ملی توان بسط صادرات غیر نفتی را تا حد بسیار بالایی دارد و این علامت بسیار امیدوار كننده ای بر رشد و استقلال اقتصادی ماست.

انقلاب

میزان سواد

رشد كمّی دانشجویان كشور یكی دیگر از شاخص‏های توسعه علمی در سال‏های پس از انقلاب می‏باشد. در حالی كه تعداد دانشجویان دانشگاه‏های كشور پیش از انقلاب از مرز 150هزار نفر تجاوز نمی‏كرد، امروزه این تعداد به قریب یك میلیون و هشتصد هزار نفر بالغ شده است و در خصوص رشد كیفی دانشگاه‏ها نیز باید یادآور شد در حالی كه در سال تحصیلی 1359 ـ1358 تعداد دانشجویان دوره‏های دكتری 452 نفر بودند، این عدد در سال تحصیلی 1381ـ1380 به بیش از 12هزار نفر بالغ شده است. به عبارت دیگر، میزان رشد دانشجویان مقطع دكتری در این دوره 26/5 برابر بوده است.

سایر موارد

_پیشرفت كمی و كیفی شبكه های رادیویی و تلویزیونی و تأسیس و راه اندازی شبكه های برون مرزی مانند: شبكه سحر، جام جم و صبا و العالم و...

_گسترش مراكز هنری و فرهنگی

... _توسعه و رشد علمی مانند فناوری هسته ای، سلولهای بنیادی جنینی و

_گسترش تأمین اجتماعی و انواع بیمه های حمایتی

فرآوری : طاهره رشیدی

بخش تاریخ ایران و جهان تبیان


منابع: 1- نوید شاهد / 2- پرسمان / 3- پرسمان سیاسی / 4- وبلاگ بدایه

مطالب مرتبط:

تاکتیک های مبارزاتی امام خمینی

100سال تا انقلاب!

انقلاب ایران از زبان رئیس جمهورآمریکا