جوابیه روزنامه وطن امروز به تبیان

هیچ کسی در ایران مخالف مذاکره درباره موضوع هسته ای نیست. این تصمیم نظام بوده است. قبل از آقای روحانی نیز دولت سابق درباره موضوع هسته ای مذاکره کرده است. هر دولتی غیر از دولت آقای روحانی هم در پاستور مستقر می شد نسبت به موضوع مذاکرات اقدام می کرد.

بنابراین آنچه در حال حاضر محور انتقادات به توافق ژنو است، اصل مذاکره و توافق نیست بلکه محتوای مذاکره و توافق است. انتقادات نسبت به حفره های نگران کننده توافق مطرح است و نه به اصل مذاکره و توافق ضمن اینکه توافق به تنهایی اصالت ندارد. کما اینکه ترکمنچای نیز یک توافق بوده است این مفاد توافق است که باید مورد توجه قرار گیرد.

امروز یک فضای بی بند و باری در ادبیات برخی دولتی ها و رسانه های حامی دولت در نحوه مواجهه با منتقدان مشاهده می شود. آنها حتی خواستار سرکوب صدای منتقدان هم شده اند اینها قطعاً ثبت خواهد شد.

و اما «هولوکاست هسته ای». در گزارشی که مورخ 30 دی ماه با عنوان هولوکاست هسته ای در «وطن امروز» منتشر شد، درباره این اصطلاح توضیح دادیم اما بگذارید موضوع کمی بیشتر واکاوی شود. می دانید که هولوکاست یعنی «همه سوزی، نسل کشی و انسان سوزی». گزاره های مشهودی هست که تشابه و تطابق وضعیت توافق هسته ای ژنو را با نسل کشی صنعت هسته ای در توافق و منتقد سوزی دولتیان موجه می کند.

1- منتقدسوزی: بیان واقعیات توافق ژنو از سوی رسانه ها هزینه دارد. البته این نکته را هم باید گفت که میان نقد و تخریب فاصله زیادی است اما سوال از مفاد توافقنامه را نمی توان در محدوده تخریب جا زد. رسانه ها و افراد منتقد توافقنامه ژنو اکنون تحت فشارند. انواع و اقسام اتهامات و انگ ها به آنها زده می شود. رسانه های حامی دولت برای تخریب منتقدان حق نقد ندارند و متأسفانه برخی اظهارات مقامات دولتی نیز به اهانت ها و تهمت های رسانه های دولتی اعتبار می دهد. وزیر امور خارجه و معاون رئیس جمهور منتقدان را به همراهی با اسرائیل متهم می کنند! شاید تاکنون کمتر سابقه داشته باشد که وزیر امور خارجه اینگونه علیه منتقدان موضع بگیرد. این خط آقای ظریف متأسفانه به محور بابت رسانه های حامی دولت در تخریب منتقدان هسته ای تبدیل شده است. متأسفانه اظهارات اخیر آقای روحانی در اهواز نیز دانسته یا ندانسته به محوری برای فشار به منتقدان تبدیل شده است.

رئیس جمهور در یکی از سخنرانی های خود در این سفر اصطلاحاتی نظیر «تازه انقلابی» و «سوءاستفاده کنندگان» تحریم را درباره برخی منتقدان توافق ژنو به کار برد و البته هشدار داد درباره سوءاستفاده کنندگان از تحریم افشاگری می کند. این اظهارات رئیس جمهور به محور دیگری برای فشار به منتقدان تبدیل شده است. اکنون هر فردی از هر زاویه ای به نقد توافقنامه ژنو می پردازد با اتهام کاسبی تحریم مواجه می شود. این در حالی است که منتقدان توافق ژنو را طیف وسیعی از مراجع تقلید تا علما و اساتید دانشگاه و صاحبنظران سیاسی و رسانه ای تشکیل می دهند و قاعدتاً چنین اتهام هایی در راستای تجدید این طیف وسیع صورت می گیرد. برخی رسانه ها نیز به دلیل نقد توافق ژنو تذکر گرفته اند. فضای بی بند و باری حاکم بر رسانه های حامی دولت نسبت به منتقدان توافق ژنو موضوع آشکاری است. بنابراین از این حیث یعنی فشار شدید علیه منتقدان توافق ژنو تلاش برای برچیدن نسل آنها از دیگر گزاره های قابل استفاده در تشابه یا تطبیق با «انسان سوزی» است.

2- نسل کشی صنعت هسته ای: اما دیگر گزاره مشهود که البته درجه اهمیت بیشتری دارد، موضوع تبعات این توافق است. اکنون این نگرانی به صورت وسیعی مطرح است که اجرای توافق ژنو، چه تبعاتی برای کشور دارد توافق ژنو در اولین گام 4 سال فعالیت مستمر دانشمندان هسته ای کشور در پروژه غنی سازی 20 درصد را به حاشیه برد. 6 آبشار سانتریفیوژ مربوط به غنی سازی 20 درصد پلمب شده و دیگر نمی چرخند. سرمایه چرخش این سانتریفیوژها نیز که یک ذخیره مهم 196 کیلوگرمی بود در 3 پروسه 3 ماهه و 6 ماهه یا رقیق یا تبدیل به اکسید غیرمرتبط با غنی سازی می شود. تأسیسات اراک تقریبا ماهیت هسته ای خود را از دست داده است و ... تقریباً بخش قابل تأملی از فناوری هسته ای و ذخایر آن از دست رفت. اکنون بحث برچیده شدن غنی سازی در مقیاس صنعتی مطرح است. به عبارتی اینک این نگرانی وجود دارد که در گام های دیگر توافق ژنو قرار است چه بخش هایی از صنعت هسته ای کشور برچیده شود.

اکنون این نگرانی مطرح است که در گام بعدی، غنی سازی 5 درصد چگونه و تا چه سقفی محدود می شود و چه تعداد سانتریفیوژ دیگر باید جمع آوری شود. آنها اهرم فشار اصلی خود را نگه داشته اند. دیوید کوهن، مسۆول مستقیم تحریم ها در وزارت خزانه داری آمریکا هفته گذشته یعنی یک هفته قبل از سفر آقای روحانی به داووس، به اروپا سفر کرد و به آنها صراحتاً گفت تحریم های اصلی علیه ایران همچنان پابرجاست و آنان باید بدانند دروازه های اقتصاد ایران همچنان رویشان بسته است. کوهن پیش تر به سناتورها نیز قول داده بود سازمان تحریم ها منسجم تر خواهد شد و با تخریب پل طلایی ترکیه، این قول را در عمل نشان داد. آمریکا در گام های بعدی اهرم فشار اصلی خود را در اختیار دارد و همین موضوع بسیاری را در ایران نگران کرده است. نگرانی عمده آن است که توافق ژنو چه تبعاتی برای کشور به همراه خواهد داشت؟ غیر از برچیده شدن بخش عمده ای از دستاوردهای هسته ای، چه تبعات دیگری پس از توافق ژنو در انتظار کشور است؟

«هولوکاست هسته ای» یک اصطلاح ژورنالیستی است. همانطور که سیاه و سفید منتشر شدن صفحه اول روزنامه «وطن امروز» در روز 30 دی یک آژیر خطر بود نه اعلام عزای عمومی! یک نگاه متفاوت است به موضوع توافق ژنو در روزگاری که حتماً رنگ ها آزادند که برخی روزنامه ها رنگ لوگوی خود را با شال اشتون و کراوات جان کری «ست» می کنند! «وطن امروز» 30 دی ماه هدفش هشدار بود به رایج شدن یک سنت خطرناک. به رایج شدن پنهان کاری و اصالت یافتن آن نه! نقد توافق ژنو سیاه نمایی نیست، بیان واقعیات است آقای رئیس جمهور بارها تأکید کرده اند برای شان واقعیت و دانستن مردم اصالت دارد. هنگامی که برخی افراد و رسانه ها از ایشان به خاطر به کار بردن اصطلاح «خزانه خالی» انتقاد کردند؛ رئیس جمهور تصریح کرد مردم باید بدانند اکنون «هولوکاست هسته ای» نیز تلاشی است برای آگاهی بخشی به مردم. زمانی که آقای رئیس جمهور از «وضعیت دهشتناک» در حوزه اقتصاد سخن گفتند در واقع می خواستند مردم را با اقتصاد آشنا کنند و اکنون هولوکاست هسته ای نیز در تلاش است مردم را با واقعیت توافق ژنو آشنا کند. اگر نقدی هست دولت باید آن را بر دیده منت بگذارد. این نقدها منابع تولید قدرت تیم مذاکره کننده در مذاکرات هستند. دولت نیاز به انتقادات داخلی دارد.

تبیان:

 ضمن این که ما نمی دانیم از کی هولوکاست اصطلاح رسانه ای شده و رنگ سیاه نشانه عزاداری نیست و حرفهایی مانند آن این پرسش بسیار مهم باقی است که به نظر روزنامه وطن امروز آیا دولت از خط قرمزهای مورد تاکید مقام معظم رهبری عبور کرده است یا نه؟

بخش سیاست تبیان