تنیس و عقب ماندگی هایش

فرایند برگزاری مسابقات به شکل حرفه ای زنجیره ای است. بازتاب خوب، پاداش خوب و بسیاری از مسایل اگر رعایت شود علاقه مندی ها افزایش می یابد. در واقع فدراسیون باید رسالت کنترل و حمایت را به خوبی اجرا کند تا تیم ها از این مسابقات استقبال کنند، بازیکنان انگیزه پیدا کنند. به این ترتیب ما از لحاظ کمی و کیفی شاهد رشد خواهیم بود. در این راه فقط مسئولیت بر عهده فدراسیون نیست. این حمایت ها باید شکل کشوری و استانی داشته باشد.

سازمان لیگ باید موارد بسیاری را در لیگ لحاظ کند از نوع برگزاری تا اختصاص امکانات لازم. در این صورت لیگ شکل درست به خود می گیرد. هر کدام از اجزای کار لنگ بزند ما شاهد فقر تیمی خواهیم بود. به همین دلیل اکنون تعداد تیم ها کم است و کار به شکل التماسی پیش می رود. به این دلیل است که پیشرفت نمی کنیم. درجا می زنیم. الان فاصله بین بازیکن جوان و بزرگسال تنیس ما از 10 سال به 15 سال افزایش یافته است. متاسفانه در هر رده سنی به زحمت یک بازیکن خوب داریم.

لیگ امسال تنها در سه هفته برگزار شد و نقطه مثبت آن حضور بازیکنان خارجی بود. سه تا چهار تیم انگیزه قهرمانی داشتند که این کار لیگ را داغ کرد. من این را یک تورنمنت قوی می دانم. در خصوص جام حذفی اوضاع بدتر هم بود. تیم های حاضر بدون هیچ شناختی از هم به میدان رفتند. در این جام باید از تیم های لیگ برتری حمایت می شد که نشد. به همین دلیل تنها دو تیم لیگ برتری آمدند.

فدراسیون می تواند با اعزام های خارجی برای تیم های برتر انگیزه ها را بالا ببرد که متاسفانه چنین نمی کند. جای جوانان ونو جوانان مستعد در لیگ خالی است. ما در این رده درطول سال فقط یک هفته فعال هستیم که این باعث نابودی کامل آینده این رشته می شود. وقتی هنوز جایزه سال قبل قهرمان لیگ داده نشده و تازه آن هم به اسم جریمه بازیکنان از بین می روید چه انتظاری از تیم ها داریم. دو سه میلیون تومان جایزه تیم قهرمان لیگ چه معنایی دارد؟

در رده ملی هم الان معدل سنی بازیکنان به بالای 30 سال افزایش یافته که آنها هم دائما با مشکل مواجه هستند. مثلا با محرومیت 4 بازیکن اعزامی به مسابقات تایلند آنها فرصت حضور در جام حذفی را هم نیافتند. متاسفانه کسی هم از این ماجرا مطلع نیست.