« ماضی استمراری»، گذشته جاری در زمان حال است
گفتوگو با «ندا هنگامی» كارگردان نمایش «ماضی استمراری» به بهانه حضور در جشنواره تئاتر فجر
ندا هنگامی یكی دیگر از كارگردانانی است كه در سی و دومین جشنواره بینالمللی تئاتر فجر حضور دارد . آخرین حضور هنگامی در جشنواره تئاتر فجر به 12 سال پیش بازمیگردد، زمانی كه توانست تندیس و دیپلم افتخار كارگردانی بیستمین دوره جشنواره تئاتر فجر را از آن خودكند. به بهانه حضور «ماضی استمراری» در بخش چشمانداز تئاتر ایران، گفتوگویی با «ندا هنگامی» داشتهایم كه در ادامه میخوانید.
خانم هنگامی! دلیل غیبت 12 سالهتان در عرصه تئاتر و حضور دوباره پس از این همه سال در جشنواره تئاتر فجر را در چه میدانید؟
خب دلایل بسیاری برای نبودن من در این سالها وجود داشت كه برخی ارادی بود و برخی دیگر تابع شرایط این سالها. اما در تمام این سالها از تئاتر دور نبودم و اجراهای دوستان را میدیدم. در این دوره هم شرایط برای كار كردن مهیا شد و هم خودم برای این حضور مهیا بودم.
چه مۆلفههایی در متن خانم ازگلی باعث شد كه این اثر را برای اجرا انتخاب كنید؟
مرضیه ازگلی از دوستان من و نویسندهای توانا است. من دغدغههایی رئالیستی داشتم و به همین دلیل زمانی كه خانم ازگلی متنی را كه برای جشنواره فجر سی و دوم نوشته بود به من پیشنهاد داد، قبول كردم چون هم متن را دوست داشتم و هم به حال و هوای این روزهای من نزدیكتر بود.
«ماضی استمراری» قصه 15 سال زندگی یك خانواده تهرانی است كه خانه آنها در طرح شهرداری قرار میگیرد، از داستان نمایش بیشتر بگویید؟
داستان از سال 75 شروع میشود و تا سال 90 ادامه پیدا میكند و سه نسل از یك خانواده را با عقاید و باورهای متفاوت در بستری مشترك روایت میكند. همه اعضای خانواده تحتالشعاع اتفاق مشتركی قرار میگیرند و تصمیم هر یك از اعضا در برابر این اتفاق، شخصیت درونی و جهانبینی آنها را به تصویر میكشد.
یكی از مۆلفههای نمایش شما، استفاده از متنی ایرانی بوده است، متأسفانه مشكل كمبود نمایشنامههای بومی و ایرانی یكی از مشكلات مهم تئاتر در سالهای اخیر بوده چه شد كه تصمیم به اجرای نمایشنامهای ایرانی گرفتید؟
خب یكی از دلایل انتخاب متن ایرانی، شرایط حضور در بخش چشمانداز جشنواره فجر بود اما به طور كلی، چون مدتی است دغدغههای رئالیستی دارم، دوست داشتم با كاراكترهای یك متن ایرانی و بومی دست و پنجه نرم كنم. در مورد مسئله كمبود نمایشهای ایرانی در كشور ما، یكی از اتفاقاتی كه باعث میشود این مسئله به ذهن برسد، این است كه بسیاری از نمایشنامههای ایرانی نگاشته میشوند، اما اجرا نمیروند.
داستان از سال 75 شروع میشود و تا سال 90 ادامه پیدا میكند و سه نسل از یك خانواده را با عقاید و باورهای متفاوت در بستری مشترك روایت میكند. همه اعضای خانواده تحتالشعاع اتفاق مشتركی قرار میگیرند و تصمیم هر یك از اعضا در برابر این اتفاق، شخصیت درونی و جهانبینی آنها را به تصویر میكشد.
چرا؟
بنا به دلایل متفاوت و سیاستهای روز مدیران تئاتر و جشنوارهها و مسئولان سالنها. در شرایطی من مرگ دستفروش میلر را اجرا رفتم اما الان دغدغهام، مردم سرزمینم آن هم در سالهای نزدیك است و به همین دلیل «ماضی استمراری» را اجرا رفتم.
تأكید كردهاید كه در «ماضی استمراری» پرداختی سوررئال بر متنی رئال داشتهاید.
جذابیت متن برای من این بود كه در بستری رئال اتفاق میافتاد، اصلاً بخشی از زندگی همه «ماضی استمراری» است؛ گذشتهای كه در حال استمرار یافتن است و خود قالبی سوررئال را ایجاد میكند. من در اجرای این نمایشنامه به ساختار رئال وفادار بودم و در جاهایی كه متن اجازه میداد، دغدغههای فرمالیستی خودم را هم وارد كار میكردم.
سالن قشقایی انتخاب خودتان برای اجرا در جشنواره تئاتر فجر بود؟
بله، ما به مدیران جشنواره پیشنهاد دادیم و آنها قبول كردند.
زمان اجرای عمومی كار مشخص شده است؟
با توجه اینكه نمایش در بخش چشمانداز سال 93 جشنواره تئاتر فجر حضور دارد، در سال 93 اجرای عمومی خواهد داشت اما تاریخ و سالن نهایی آن مشخص نیست.
بخش سینما و تلویزیون تبیان
منبع : خبرگزاری جوان آنلاین