نقش مردم در پیروزی نهضت اسلامی

سال 1342 آغاز جنبش مردمی ایران علیه رژیم طاغوت بود. این جنبش برخلاف سایر جنبش‌های همزمانش نه وابسته به گروه های ماركسیستی و لیبرالیستی و نه شرق و غرب بود؛ بلكه جنبشی اصیل و اسلامی كه به پشتوانه عظیم مردم در صحنه حضور یافته بود و قصد داشت تغییراتی را اعمال كند. در طول 100 تا 150 سال تاریخ ایران، جنبش‌های مختلفی در كشور برای مبارزه با استبداد شكل گرفت اما هیچ كدام از آنها به اندازه انقلاب اسلامی وابسته به خواست و اراده مردم نبود و غالبا اعضای متنفذ حكومت و یا برخی افراد خاص از آنها حمایت می‌كردند. این بار جریان به گونه‌ای دیگر بود و مردم پا به صحنه گذاشته بودند و خواهان مبارزه با استبداد بودند. این مبارزه و تلاش، همراه بود با حمایت روحانیت از آن، كه خود برخاسته از بطن جامعه بودند. وجود تضارب آرا و حتی گاه اختلافاتی در روند مبارزه كه معمولا با نظر امام (ره) حل و فصل می‌‌شد، نشان دیگری از حضور افكار مختلف مردم در روند مبارزه است. حمایت‌های بی‌دریغ مردم از جنبش، حضور آنان در صحنه تظاهرات و پشتیبانی از مبارزان به صورت جانی و مالی گواهی بر این است كه این نهضت نه بر مبنای اراده و خاص افرادی بلكه بر مبنای اراده و خواست مردم شكل گرفته است. البته در این میان نباید این نكته غافل بود كه جنبه اسلامی بودن این حركت باعث شد كه مردم چنین استقبالی را از جنش امام (ره) داشته باشند. در جایی امام خمینی (ره) خطاب به مسوولان می‌فرمایند: اگر مردم من و شما را قبول دارند به واسطه اسلام است. این بیان بالا نشان از آن دارد كه اسلامی بودن حركت باعث جلب و جذب مردم شده و نهایتا پیروزی را به ارمغان آورد. پس از انقلاب اسلامی نیز این روند به شدت قالب ملاحظه است و حتی می توان آن را در اختلافات موجود بر سر انتخاب نام سیاسی نظام مشاهده كرد كه نهایتا امام (ره) تاكید می كنند: جمهوری اسلامی؛ نه یك كلمه كم و نه یك كلمه بیش. از سوی دیگر حضور گسترده مردم در عرصه همه‌پرسی قانون اساسی و بعدها در انتخابات خبرگان قانون اساسی نشان داد كه این حركت چون مبنای اسلامی داشته تا این حد نیز مورد حمایت مردم واقع شده است.

تاكید قانون اساسی كشور بر حق حاكمیت مردم و پیش بینی انتخابات متعدد در نظام جمهوری اسلامی ایران، چیزی جز دموكراسی و حاكم بودن قوانین آن را به ذهن نمی‌رساند اگرچه برخی یاوه‌گویان ایران را متهم به نبود دموكراسی و كشورهای متحجر منطقه را به نماد دموكراسی تعبیر كنند. حضور مردم در عرصه‌های مختلف مدیریتی و منحصر نبودن آن به افراد و طبقه‌ای خاص و در كنار آن باز بودن باب انتقاد و نبود محدودیت در ابراز عقیده نسبت به حاكمیت و نهاد های حكومتی همه نشان از آن دارد كه دموكراسی در این كشور نهادینه شده و مردم می توانند آزادانه سخن بگویند. بهره‌گیری گسترده از ابزارهای ارتباطی مختلف در عصر حاضر بر زمینه های مشاركت مردم صحه گذاشته است و حاكمیت نیز در برابر آن واكنش غیرمنطقی و غیر اصولی از خود بروز نمی‌دهد. تعدد سایت‌ها و پایگاه های اطلاع رسانی و تحلیل و پژوهش همه گواه این مدعاست كه جنبشی كه با حمایت و رای مردم به صحنه آمد و پیروز شد در عرصه مدیرتی نیز با حمایت و پشتیبانی مردم به پیش می‌رود و می تواند در برابر مشكلات ایستادگی كرده و خواست خود را در دنیای پر آشوب فعلی بر كرسی بنشاند.

مطالب مرتبط:

ویژه نامه اولین حماسه سیاسی