حکایتی تلخ از عاقبت یک دوستی اینترنتی !!
یکی از آسیبهای فضای مجازی، دوستیهای اینترنتی نادرست است که سبب میشود دو طرف در یک فضای غیرواقعی، شناخت واقعی از همدیگر کسب نکنند و در ادامه این ارتباط و دوستی به دلیل وابستگی عاطفی طرفین و یا یکی از آن دو تصمیمات احساسی و آنی را برای زندگی خود بگیرند.
هنگامی که فردی، در یک فضای مجازی ارتباطی را با فرد دیگری ایجاد میکند، آن فرد در آغاز ارتباط این تصور را دارد که این برقراری ارتباط به زودی قطع میشود و تنها زمانی برای وقت گذرانی است، امّا بعداز مدتی که از آغاز این ارتباط میگذرد و ابراز احساساتی که بعدا امکان دارد از سمت دو طرف مطرح شود، این ارتباط را تبدیل به دلبستگیهای طولانی مدت و شدیدی میکند که آدمی را در تصمیمگیریهای خود در زندگی کر و کور میکند؛ امام علی(علیهالسلام) فرموده است: «حُبُّ الشِّیءِ یُعمِی وَ یُصِمّ ؛ دوست داشتن چیزی[آن هم ناآگاهانه و از سر هیجان و احساسات]، انسان را کور و کر میکند.»[من لایحضره الفقیه، ج4، ص380، ح5812]
معمولا برای توجیح این گونه ارتباطات و دوستیها، ادعا میشود که با انگیزه و هدف ازدواج شکل میگیرد، ولی با کمی تأمل و درنگ، روشن میشود که روح حاکم بر این گونه ارتباطات و دوستیها، عشقورزی کور است نه خردورزی.
زیرا دوستیهای قبل از ازدواج، راه تعقل را مسدود و چشم واقعبین انسان را کور میکند و امکان یک تصمیمگیری درست و عاری از اشتباه را نمیدهد. اینگونه دوستیها و روابط، نه تنها مشکل دختران و پسران را حل نمیکند بلکه به مشکلات آنها میافزاید.
اینگونه روابط و دوستیها، به طور معمول به انگیزه تفنن و سرگرمی شکل میگیرد، نه تشکیل خانواده، ولی در خلال آن از خود باوری و زودباوری دختران سوءاستفاده میشود؛ به عنوان نمونه دو نفری که با هم چت کرده بودند، آقایی قریب به 60سال سن داشت، ولی خود را جوان 17-18 سالهی عاشق پیشه معرفی کرده بود، دختری که آن طرف قضیه بود، سادگی کرده و مدتها با او لیلی و مجنون شده بود و...! در این ماجرا مردی که عروس و داماد داشت، تازه برای خودش یک زندگی مجازی درست کرده بود!
یکی از هزاران حکایت های تلخ دوستی های اینترنتی
در حال حاضر، ابزارهای همچون؛ اینترنت و فضاهای مجازی بیشتر در دسترس گروه سنی، نوجوانان و جوانان است، از این رو لازم است که این فرهنگ سازی در خصوص استفاده از رسانه، بیشتر معطوف این قشر شود، آن هم در سطح وسیع، تا در نتیجه در یک بازهی زمانی معیّن، این فرهنگ در جامعه جوان ما نهادینه شود.
دوستیهای قبل از ازدواج، راه تعقل را مسدود و چشم واقعبین انسان را کور میکند و امکان یک تصمیمگیری درست و عاری از اشتباه را نمیدهد. اینگونه دوستیها و روابط، نه تنها مشکل دختران و پسران حل نمیکند بلکه به مشکلات آنها میافزاید
ذکر حکایت از زبان مادری داغدار :
احسان که از طریق چت و اینترنت با مهسا آشنا شده بود برای آخرین بار تهدید کرد که تصمیم خودش را گرفته است و می خواهد ازدواج کند. پسرم بالاخره یکه و تنها به خواستگاری رفت و با مهسا ازدواج کرد. این ماجرا قلب ما را شکست و از نظر عاطفی خیلی برای ما گران تمام شد چون جلوی دوست و آشنا سرافکنده شدیم.
احسان بعد از ازدواج، با من و پدرش قطع ارتباط کرد و هیچ خبری از او نداشتیم تا این که پس از گذشت یک سال، یک روز سر و کله اش پیدا شد و در حالی که نادم و پشیمان بود و گریه می کرد گفت: مهسا با باندهای فساد رابطه دارد و در این مدت نقشه داشته که او را نیز اغفال کند و به گناه و معصیت بکشاند.
شنیدن این حرف ها از زبان پسری که آرزوهای زیادی برایش داشتیم قلب ما را به درد آورد. من و شوهرم اشتباهات او را نادیده گرفتیم و پسرمان را با آغوش باز پناه دادیم و کمکش کردیم تا همسرش را طلاق بدهد. اما افسوس که این شکست بزرگ، پسرم را افسرده و بی حوصله کرد و او با احساس پوچی و دلتنگی که داشت خانه نشین شد. اوایل فکر می کردیم اعتیاد پیدا کرده است ولی این طور نبود و احسان فقط از نظر روحی و روانی دچار مشکل شده بود. ما چندین برنامه مسافرت گذاشتیم و سعی کردیم فضای خانه را آرام و شاد نگه داریم تا پسرم روحیه بگیرد ولی او که از کرده خود پشیمان شده بود کارش به مصرف داروهای آرام بخش کشیده شد.
متاسفانه چند روز قبل زمانی که من و شوهرم برای کاری به خانه خواهرم رفته بودیم و احسان داخل خانه تنها بود با توجه به وضعیت روحی که داشت دست به خودکشی زد و وقتی ما بالای سرش رسیدیم که بدنش غرق در خون بود و نفس نمیکشید.
مادر دل شکسته با چشمانی اشکبار گفت: ما پس از انجام تشریفات قانونی جسد پسرم را به خاک سپردیم و از بچه ای که با هزار خون دل بزرگ کرده بودیم یک قاب عکس برای مان ماند .
فرآوری: محمدی
بخش اخلاق و عرفان اسلامی تبیان
منبع: سایت رهروان ولایت
وبلاگ آرامش
مطالب مرتبط:
رایتل فرصتی مناسب یا تهدیدی خطرناک !!
ما خودمان مشتری پر و پا قرص عذاب جهنمیم
شیطنتهای قبیح فیس بوکی!
فریب رسانه ها را نخوریم!
تلویزیون و ایجاد ناامنی اخلاقی