از ایران بترسید
سیاست مداران آمریکایی در ژستی انسان دوستانه، خود را دلسوز مردم ایران معرفی می کنند و به ظاهر حساب دولت و ملت ایران را از هم سوا می کنند. اما آن چه در فیلم های ضد ایرانی شان نمایش می دهند، وجوه یک شهروند ایرانی است و نه فقط گروهی از سیاست مداران و مسئولین.
برای سینمای آمریکا، راه رسیدن به اسلام ستیزی و ایران هراسی، مخدوش کردن چهره ی ایرانی است. حتی استفاده از بازیگران ایرانی الاصل در فیلم ها و سریال هایی چون سرزمین مادری در خط همین هدف است.
وقتی استفاده از نام ورزشکاری مردمی که برای فرهنگ ورزش این کشور قرین نام یک اسطوره است به عنوان یک تروریست، مطرح می شود، ادعای این مطلب اثبات می شود. وقتی تحلیل روان شناسانه از یک ایرانی با آن چه شما و بنده ای که در این سرزمین زیست می کنیم غریبه و ناآشناست ، احتمال یک تحریف از پیش تعیین شده را قوت می بخشد .
قیود اجتماعی و روان شناختی هر فرهنگ و قومیتی ، باعث ترقی و پیشرفت در کانون تحلیل های جهانی است. کتمان بسیاری از قابلیت های نژادی برای سینمای آمریکا یک اصل است. مخدوش کردن چهره ی یک شهروند ایرانی، کارکردی رسانه ای و سیاسی نیست. قطعاً هراس پدیدآورندگان چنین شبه هنری، از قابلیت ها، منتهی به چنین اجرایی می شود.
شباهت های شهروندان ایرانی در این گونه فیلم ها، مربوط به یک مکتب یا ایدئولوژی خاص نیست. حتی در نظام های اخلاق مدارانه ، هنجارهای اجتماعی تعریف و ترسیم نمی شود. بلکه بیشتر نمود وجوه روان شناختی است. آمریکایی ها این شیوه را برای سرخ پوستان سرزمین آمریکا نیز پیشتر انتخاب کرده اند. به جای این که تحلیلی جامعه شناسانه از یک گروه و یا قومیت خاص به تصویر کشیده شود در یک ترفند داستانی و سینمایی الگوهای زندگی را به سمت عادت های فردی پیش می برند و آن موقع در قالب یک بیماری روانی اپیدمی شده در فرهنگ و قومیت مورد نظر ، هدف تامین می شود .
و یا تعریف روان شناختی ازآلمانی ها یا روس ها و دیگر ملل هایی که آمریکایی ها خود را در نقطه ی مقابل آن ها می بینند همین طور است. در این روش انتخاب یک یا چند عادت که بیشتر شبیه بیماری شخصی است تا رسم اجتماعی از عناصر دراماتیک اثر نیز مهم تر جلوه می کند .
ایرانیان مسلمان طوری در این فیلم ها نشان داده می شوند که یک نیروی ذوب شده در فرهنگ القاعده باید باشد. حتی این چهره ی نامتجانس برای همه ی اعراب هم قابلیت تعمیم ندارد ، چه رسد به این که ایرانیان در رسم و اندیشه، اساساً با اعراب تفاوت های زیادی دارند
شهروند ایرانی نه به خاطر اعتقادهای دینی و ملی شان که بی خود و بی جهت بی اخلاق و بی فرهنگ نشان داده می شود. خوی توحش عرض خاص تمام دشمنان تخیلی امریکایی هاست. انگار که ناهنجاری دیگری نمی تواند در وجود یک فرد بروز بیرونی داشته باشد.
علاوه بر این شباهت های یک ایرانی در فیلم های آمریکایی، زاییده ی ضد فرهنگ هایی است که از اصل ربطی به فرهنگ ایرانی ندارد.
ایرانیان مسلمان طوری در این فیلم ها نشان داده می شوند که یک نیروی ذوب شده در فرهنگ القاعده باید باشد. حتی این چهره ی نامتجانس برای همه ی اعراب هم قابلیت تعمیم ندارد ، چه رسد به این که ایرانیان در رسم و اندیشه، اساساً با اعراب تفاوت های زیادی دارند. موج این ایران ستیزی و ایران هراسی کم و بیش در فیلم های تولید هالیوود سابقه ی چندانی ندارد. تقریباً از پیروزی انقلاب اسلامی در سال پنجاه و هفت به بعد. اما تقویت این هدف گذاری قطعاً از مقاومت های مردم لبنان در یکی دو جنگ با رژیم صهیونیستی در چند سال قبل آغاز شده است. محبوبیت چهره ای شیعی که خود را متأثر از تعالیم و آموزه های بزرگان ایرانی می داند در این روند، نقش داشته است.
بعد از جنگ سی و سه روزه، سید حسن نصرا... در میان نه فقط مسلمانان که برای اعراب تبدیل به یک مظهر مقاومت شده است. رهبر مقاومتی که فرهنگ اسلامی اش وامدار آموزه هایی اسلامی ایرانی(شیعی) است و طبیعی است که خطر قهرمان شدن یک عالم شیعی، جنگ سینمایی و رسانه ای را به سمتی ببرد که کانون این نهضت و اندیشه را هدف بگیرد.
بخش سینما و تلویزیون تبیان
