ورزش‌های پیشنهادی رهبر معظم انقلاب+تصاویر (1)
رهبر معظم انقلاب در دیدار با اعضای شورای عالی انقلاب فرهنگی، نگاهی به ورزش‌های سنتی داشتند و از مسئولین درخواست کردند تا ورزش‌های سنتی و بازی‌های ایرانی را ترویج دهند.
رهبر معظم انقلاب در دیدار اعضای شورای عالی انقلاب فرهنگی، بیانات خاصی در زمینه ورزش و تفریح جوانان و نوجوانان کشور داشتند. رهبر معظم انقلاب در سخنان خود، نگاهی به ورزش‌های سنتی داشتند و از مسئولین درخواست کردند تا ورزش‌های سنتی و بازی‌های ایرانی را ترویج دهند و فرمودند: « ... اسباب‌بازی رایج بچه‌های ما شده تفنگ. خب بابا، آمریکایی‌ها که پدرجدّ ما در این کارند، الان پشیمانند، در آن درمانده‌اند که چه‌کار کنند. ما بچه‌های خودمان را که اَلَک‌دولَک بازی می‌کردند که تحرک داشت و خوب بود، گرگم به هوا بازی می‌کردند که کار بسیار خوبی بود و ورزش بود و بازی و سرگرمی بود، یا این چیزی که خط کشی می‌کنند و لیِ‌لیِ می‌کنند (بازیِ بچّه‌های ما این‌ها بود) آورده‌ایم نشانده‌ایم پای اینترنت، نه تحرّک جسمی دارند، نه تحرّک روحی دارند، و ذهنشان تسخیر شده به وسیله‌ی طرف مقابل. خب بیایید بازی تولید کنید، بازی ترویج کنید، همین بازی‌هایی که بنده حالا اسم آوردم و ده‌تا از این قبیل بازی [که] بین بچّه‌های ما از قدیم معمول بوده را ترویج کنید؛ [این] یکی از کارها است، این‌ها را ترویج کنید.»
ایشان همچنین در مورد ورزش‌های ملی و میهنی فرمودند: « ... ما همه‌اش نباید نگاه کنیم ببینیم که غربی‌ها از چه‌جور بازی‌ای حمایت می‌کنند، ما هم از همان بازی حمایت بکنیم. خب حالا من نمی‌خواهم راجع به بعضی از این ورزش‌ها چیزی بگویم، امّا خب ما خیلی کارهای خوب داریم که مال ما است؛ من [قبلاً] گفتم، چوگان مال ما است، دیگران به اسم خودشان کردند؛ [خب] این را ترویج کنید؛ ورزش باستانی یک ورزش زیبا و هنری است، خب این را ترویج کنید؛ این‌ها را پیش ببرید و ترویج کنید که بچّه‌ها [سراغ این‌ها] بروند.»
پیرو سخنان مقام معظم رهبری، نگاهی به چند ورزش که ایشان در سخنان خود ذکر کرده‌اند خواهیم داشت تا خوانندگان با ورزش‌های ایرانی و بازی و سرگرمی‌های ملی بیشتر آشنا شوند و فرهنگ آن در میان مردم بیشتر دیده شود.
چوگان
این ورزش، بازی شاهان نامیده شده است (زیرا بیشتر در میان پادشاهان و بزرگان رواج داشت) و از ورزش‌های کهن ایرانی است. نام چوگان از نام چوبی که در آن استفاده می‌شود برگرفته شده است. این بازی، در ابتدا ورزشی عنوانی نظامی و جنگی داشت و سوارکاران ایرانی، در آن استعداد اسب‌های جنگی خود را به نمایش می‌گذاشتند.چوگان به هنگام کشورگشایی داریوش اول در هند، در آن سرزمین رواج یافت. اروپاییان در زمان صفویان و در زمان استعمار خود در هند، با این بازی آشنا شدند و آن را در سراسر اروپا پخش کردند. بعدها نیز ورزش‌هایی از قبیل گلف و هاکی پدید آوردند که دسته‌های استفاده شده در این بازی‌ها به همان چوب چوگان برمی‌گردد.
این ورزش، در ایران پس از صفویان کم کم رو به فراموشی رفت. البته در زمان پهلوی، در ارتباط با اروپاییان، چوگان دوباره مورد توجه قرار گرفت، ولی مانند گذشته رواج نیافت. امروزه سعی می‌شود توجه بیشتری به این ورزش نشان داده شود. همچنین اقداماتی برای تاُسیس زمین‌هایی سرپوشیده برای زنان انجام شده‌است.
مشخصه‌های زمین چوگان
طول و عرض زمین چوگان به ترتیب 274 و 145 متر است (البته در آمریکا و آرژانتین، این ابعاد کمی از استاندارد رایج بزرگ‌تر می‌باشد). طول دروازه نیز 7 متر می‌باشد.
مدت زمان مسابقه
یک بازی چوگان به 6 دوره زمانی (چوکه) که هر کدام 7 دقیقه می‌باشد تقسیم می‌شود. البته این استاندارد مربوط به کشور انگلستان می‌باشد ولی در آرژانتین و آمریکا این مدت زمانی به هشت قسمت تقسیم شده و بین هر چوکه، استراحتی معادل 3 دقیقه و بین دو نیمه 5 دقیقه در نظر گرفته می‌شود.
تعداد بازیکنان
در هر تیم، چهار نفر بازی می‌کنند. نفر اول یک مهاجم است و کار او حمله و نیز کمک به مدافع است. نفر دوم نیز مهاجم است، ولی وظیفه او در دفاع مهم‌تر است. نفر سوم که معمولاً بهترین بازیکن تیم است، وظیفه دارد تا حرکات دفاعی را به ضد حمله تبدیل کند. نفر چهارم نیز مدافع است و وظیفه دارد توپ را از دروازه دور کند. از آن جایی که چوگان بازی‌ای با روند سریع است، امکان دارد بازیکنان یک تیم در قسمت‌های مختلفی از زمین قرار گیرند که مربوط به وظیفه بازیکن دیگر باشد. در این حالت باید وظایف آن بازیکن را انجام دهند تا به جای خود بازگردند.
هدف و قوانین بازی
هدف این بازی فرستادن توپ در دروازهء حریف می‌باشد. هنگامی که توپ از پشت دروازه خارج می‌شود، پرتاب توپ به تیم مورد حمله قرار گرفته تعلق می‌گیرد، مگر این که خود این تیم باعث خارج شدن آن شده باشد. در این صورت به تیم مقابل یک پرتاب آزاد (از 84 متری محل خروج) تعلق می‌گیرد. پس از هر گل، دو تیم زمین خود را تعویض می‌کنند و داور توپ را در مرکز زمین قرار می‌دهد. در صورتی که دو تیم برابر شوند، وقت اضافی به آن‌ها تعلق می‌گیرد و اولین تیمی که گل بزند برنده اعلام می‌شود. هنگامی که بازیکنی به سمت جهتی که توپ در آن پرتاب شده‌است می‌تازد، تقدم با اوست در صورتی که (و تنها در این صورت) که توپ در سمت راست او باشد. در این صورت هیچ بازکنی اجازه ندارد راه او را سد کند، مگر آن که در فاصلهء معقولی قرار گیرد که هیچ جای خطر نباشد.
اسب‌های چوگان
در ورزش چوگان، معمولاً از اسب‌های کوتاه قد استفاده می‌شود. در یک بازی، معمولاً از یک اسب حداکثر در دو چوکه استفاده می‌شود، البته باید بین آن‌ها یک چوکه استراحت به اسب داده شود.
وسائل ضروری اسب در حین مسابقه چوگان
- بانداژ برای حفاظت چهار ساق اسب به منظور عدم برخورد ضربات توپ و یا چوب چوگان به ساق‌ها.
- انتخاب افسار (دهنه، لگام) مناسب جهت کنترل هرچه بهتر اسب در حین مسابقه.
- وسائل ضروری سوارکار
- کلاه ایمنی مخصوص چوگان
- دستکش
- شلاق چوگان که اندازه آن تقریباً معادل 106 سانتیمتر می‌باشد و علت آن نیز سهولت استفاده از آن حین مسابقه است.
- چكمه سوارکاری بدون بند
- زانوبند
بازی الک دولک
نوع بازی: دست جمعیتعداد بازیکنان:حداقل در هر دسته 10 نفر
سن بازیکنان: 12 تا 17 سال
وسایل بازی: دو تا آجر یا سنگ، یک قطعه چوب به طول 10 سانتی متر به نام الک و یک قطعه چوب به طول یک متر به نام دولک.
محل بازی: فضای باز، زمین صاف و هموار
هدف بازی: رشد مهارت‌های حرکتی، چابکی و تقویت عضلات دست و پا
شرح بازی: ابتدا بازیکنان بین خود دو نفر را به عنوان سردسته انتخاب می‌کنند. سپس دو سردسته از طریق یارگیری، یارهای خود را انتخاب می‌کنند. در انتخاب یار، سرعت و قوای جسمانی اهمیت دارد. بعد از یارگیری، دو دسته بین خودشان قرعه می‌اندازند تا معلوم کنند کدام دسته بازی را شروع کنند. سردسته‌ای که می‌خواهد بازی را شروع کند، دریک محل از زمین بازی دو تا سنگ را به فاصله یک وجب دست، کنار هم قرار می‌دهد. بعد چوب الک را روی آن می‌گذارد و چوب دولک را به دست می‌گیرد. یارانش هم دور سردسته جمع می‌شوند. آن وقت با اجازه سردسته دوم، بازی را شروع می‌کنند.
ابتدا نوک چوب دولک را زیر چوب الک می‌گذارد وبا چند بار حرکت دادن آن به چپ وراست، با یک حرکت، چوب الک را به هوا پرتاب می‌کند. در این هنگام دسته مقابل که منتظر پرتاب شدن چوب الک در هوا هستند، به دنبالش می‌دوند تا آن را بگیرند. اگر چوب الک را در هوا گرفتند، بازی به نفع آن‌ها تمام می‌شود و گروه بازنده، بازی را به گروه دوم واگذار می‌کنند. اما اگر چوب الک را نگرفتند، یکی از بازیکنان همان دسته اول، چوب الک را برمی‌دارد و از همان محلی که به زمین افتاده است به طرف محلی که از آنجا به هوا پرتاب شده، نشانه‌گیری کرده و پرتاب می‌کند. طوری که در همان محل به زمین بنشیند.
در این وقت، بازیکنی که الک را به هوا پرتاب کرده است، در آن محل ایستاده تا با چوب دولک مانع به زمین رسیدن چوب الک شود. حتی می‌تواند با همان چوب دولک به چوب الک بزند و آن را دوباره به هوا پرتاب کند. اما اگر نتواند مانع به زمین افتادن الک شود، این بار نوبت آن بازیکن تمام شده و بازی را به یکی از یاران خود تحویل می‌دهد که بازی را ادامه دهد. ولی اگر الک را طوری زد که به هوا پرتاب شد یا در محلی دیگر به زمین افتاد، همان بازیکن که الک را به هوا پرتاب کرده با چوب دولک فاصله بین الک تا محلی که چوب الک از آنجا به هوا پرتاب شده را اندازه گیری می‌کند و گروهشان امتیازمی‌گیرد. (هر یک بار اندازه دولک، یک امتیاز است) بازی دوباره ادامه پیدا می‌کند تا هر دسته که توانست حد نصاب امتیاز را کسب کند برنده بازی می‌شود.
بازی هفت سنگ
* اهداف کلی: ایجاد روحیه همکاری، تقویت و مهارت در نشانه‌گیری و بهبود سرعت* اهداف جزیی: پرورش روحیه ایثار، ایجاد رقابت سالم و تمرکز حواس
* تعداد بازیکن: 4 الی 16 نفر
* سن بازیکنان: 6 الی 15 ساله
* ابزار لازم: یک عدد توپ تنیس
* محوطه بازی: جایی مانند حیاط مدرسه
شرح بازی: افراد به دو گروه مساوی تقسیم شده و هر کدام یکی از بازیکنان خود را به عنوان سردسته و رهبر برمی‌گزینند. یک گروه در فاصله‌ی معینی از محل هفت سنگ، که روی هم چیده شده‌اند قرار می‌گیرند تا به نوبت با توپ تنیس، سنگ‌ها را مورد هدف قرار داده و بزنند.
گروه دوم نیز در پشت هفت سنگ، منتظر نتیجه‌اند تا هرگاه توپ پرتاب شده توسط گروه اول به هفت سنگ برخورد نکرد، فوراً جایشان را با آن گروه عوض کنند. ولی اگر برخورد کرد و آرایش سنگ‌های آن‌ها را برهم زد، توپ را بردارند و با پاس‌کاری و هدف گیری سعی کنند نفرات گروه اول را با توپ بزنند که اگر اصابت کند، از دور بازی اخراج می‌شود.
و همچنین نفرات گروه اول در هر فرصتی که به دست آورند به سراغ سنگ‌ها می‌روند تا آن‌ها را روی هم بچینند و یک امتیاز بگیرند و مشخص است که برای انجام چنین کاری، یکی از دوستان بایستی خود را به خطر انداخته و یارش را در مقابل ضربات توپ پوشش دهد و چنانچه اگر باز هم مورد ضرب توپ قرار گرفت و از بازی اخراج شد، دیگری کار را به اتمام می‌رساند، ولی اگر دیگر بازیکنی نمانده باشد، بازی تمام و در دور بعدی، جا و نقش گروه‌ها عوض می‌شود. در پایان، گروهی که زودتر 7 امتیاز را کسب نماید برنده است.
نکات: این بازی در شکل دیگری با شرایط فوق درون یک دایره‌ی بزرگ اجرا می‌شود. در مرکز همین دایره، دایره‌ایی کوچک‌تر که محل چیدن هفت سنگ است رسم شده است. همه بازیکنان در خارج از دوایر هستند بعد از برخورد توپ گروه اول و ریختن آن‌ها یکی از افراد گروه دوم، تمام اعضای گروه اول را در داخل دایره تعقیب می‌کند تا آن‌ها را با دست بزند و مانع از چیدن سنگ‌ها روی هم شود و هر گاه خسته شد، نفر بعدی مسئولیت تعقیب را به عهده می‌گیرد...
نتیجه بازی: این بازی دسته جمعی است، پس رشد اجتماعی و طبیعی کودک را فراهم می‌كند و سرعت انجام و عکس‌العمل‌هایش را بالا می‌برد. ضمناً با مفاهیمی نظیر رهبری، همکاری، شکست و پیروزی آشنا می‌شود.
گرگم به هوا
* اهداف کلی: پرورش روحیه ایثار، تعاون و نوع‌دوستی و استقامت* اهداف جزئی: بهبود عمل‌ها و عکس‌العمل‌ها
* تعداد بازیکن: 10 الی 30 نفر
* سن بازیکنان: 7 الی 13 ساله
* ابزار لازم: ندارد
* محوطه بازی: 30 در 20 متر
شرح بازی: ابتدا بازیکنان در محل بازی جمع می‌شوند و یکی از آن‌ها به قید قرعه با عنوان گرگ معرفی می‌شود. او تلاش می‌کند سایر بازیکنان را که در محوطه بازی پراکنده هستند، تعقیب و از پشت با دست لمس کند. البته بچه‌ها موقعی از دست گرگ در امان هستند که:
1- در جای بلندتری نسبت به گرگ بایستند (گرگم به هوا)
2- و یا دو نفری، دست یکدیگر را گرفته باشند، یعنی هنگامی که یکی از آن‌ها تحت تعقیب گرگ قرار گرفته و در گوشه‌ای از زمین به خطر افتاده، یکی از دوستانش می‌تواند با استقبال خطر به سویش برود و به او کمک کند (برادر کمکم کن).
پس چنانچه فردی توسط گرگ، لمس و یا از خط محدوده خارج شد، بنابر نظر مربی یا معلم ورزش یا برکنار می‌گردد و یا به جای گرگ، انجام وظیفه می‌نماید و اگر دو بازیکن همواره در کنار هم باشند از سوی مربی اخطار می‌گیرند.
نکات:
1- این بازی در بعضی نقاط، با تفاوت کمی به اجرا در می‌آید. بدین صورت که وقتی گرگ، یکی از آن‌ها را لمس کرد و یا زد، آن بازیکن، دستش را روی ناحیه لمس شده می‌گذارد و در معیت گرگ اصلی به شکار سایرین می‌پردازد. در ادامه بازی است که بر تعداد گرگ‌ها افزوده می‌شود و بازی تا آخرین نفر ادامه می‌یابد و فردی که بتواند از این مهلکه جان سالم در ببرد، برنده مسابقه است.
2- برای شیرینی و جذابیت بازی می‌توان از چاشنی (استوپ و استارت) در مواقع خطر استفاده کرده و با گفتن آن، گرگ را مجبور به صبر و انحراف کنند.
نتیجه بازی: کودکان با انجام این بازی، پی به مفهوم اتحاد و همبستگی برده و یاد می‌گیرند که چگونه در مقابل مکر و حیله دشمنان و بدخواهان، تسلیم نشوند.
باشگاه خبرنگاران
ادامه دارد...
