آقا جان چگونه با تو مأنوس باشم؟
از دیگر کارهای مۆثّر در ایجاد ارتباط با حضرت ولیّ عصر (عجل الله تعالی فرجه) این است که هدیه‌ای برای آن حضرت بفرستیم. انجام کارهای نیک، خدمت به دوستان، لبخند به یتیم، کشیدن دست نوازش بر سر او، درس دادن، درس خواندن، گناه نکردن، طاعت خدا را به جا آوردن از هدیه‌های خوب ما به آن حضرت است.
براى برقرارى ارتباط و انس با امام زمان (علیه السلام) رعایت برخى از شرایط و ایجاد برخى از عوامل نیاز است كه با رعایت و ایجاد آن ها مىتوان با آن امام همام ارتباط برقرار نمود كه به برخى اشاره مىشود:
1ـ عشق بورزید!
عشق و اظهار محبت به ساحت مقدس امام زمان (علیه السلام) مهمترین شرط مأنوس شدن با امام زمان (علیه السلام) است. عشق بدان معنا است كه عاشق از همه قید و بندهاى خود محورى و دنیاگرایى رهایى یافته و حجاب زدایى كند.
2ـ هدیه دهید!
از دیگر کارهای مۆثّر در ایجاد ارتباط با حضرت ولیّ عصر (عج) این است که هدیه‌ای برای آن حضرت بفرستیم. انجام کارهای نیک، خدمت به دوستان، لبخند به یتیم، کشیدن دست نوازش بر سر او، درس دادن، درس خواندن، گناه نکردن، طاعت خدا را به جا آوردن از هدیه‌های خوب ما به آن حضرت است.
نکته‌ی قابل توجّه در این مسئله این است که باید بسیار مراقب باشیم تا مبادا هدیه‌ای که برای آن حضرت می‌فرستیم، خراب باشد؛ هر چند آن حضرت از روی مهربانی هیچ وقت خراب بودن آن را به روی ما نمی آورد.
خدای تعالی، امام عصر (عج) را بیش از همه دوست می‌دارد. وقتی می‌بیند ما به او توجّه داریم، حتماً به ما نیز عنایتی می‌کند؛ بنابراین از جمله چیزهایی که باعث محبوبیّتمان نزد خداوند می‌شود، هدیه فرستادن برای آن حضرت است.
3ـ توسّل کنید
یکی دیگر از راه‌های رسیدن به دیدار حضرت ولیّ عصر (عج)، توسّل به اهل بیت (علیهم السلام) است. این بسیار شایسته و پسندیده است که توفیق زیارت امام زمان (علیه السلام) را از محضر خود اهل بیت (علیه السلام) درخواست نماییم. نه تنها در این مورد، بلکه در تمامی امور زندگی خود، نباید توکّل به خدا وتوسّل به ذات مقدّس اهل بیت (علیهم السلام) رافراموش نماییم. اگر اهل توسّل باشیم، بی‌ایمانی در زندگی ما داخل نمی‌شود و بسیاری از گرفتاری‌هایی که دیگران دارند، نخواهیم داشت. اهل بیت (علیهم السلام) و توسّل به آنها هم مایه‌ی دل‌خوشی ما در زندگانی است.
4ـ از گناه دوری کنید
راه دیگر ارتباط معنوی با حضرت، دوری از گناه است. بر ماست که از تمامی کارهایی که باعث آزردن آن حضرت می‌شوند، پرهیز کنیم. امام عصر (علیه السلام) از گناه نفرت دارد و ما نیز باید به گونه‌ای باشیم که حتّی اگر زمینه‌ی گناه پیش آمد، به احترام آن حضرت گناه نکنیم.
از مواردی که به دوری از گناه کمک می‌کند، احساس حضور در برابر حضرت ولیّ عصر (عج) است.
ما نیز یتیمان آل محمّد (صلی الله علیه و اله) هستیم. امام زمان (علیه السلام) در حکم پدر ماست؛ اگر چه ما او را نمی‌بینیم، امّا او ما را می‌بیند، با ما هم‌دردی می‌کند، غصّه‌ی ما را به جان می‌خرد، ولی ما نه او را می‌بینیم، نه غمش را می‌دانیم، نه غصّه‌اش را می‌خوریم و نه با او هم‌دردی می‌کنیم. ما با حضرت فاصله داریم، فاصله‌ای که خود ایجاد کرده‌ایم.
اگر به دنبال رضایت و دیدار امام خویش هستیم، باید برای درمان بیماری غفلت، چاره‌ای بیندیشیم. یکی از راه‌های درمان این بیماری، همین درس‌های اخلاق است. تذکّر وتنبّه، انسان را از غفلت بیرون می‌آورد، راه دیگر، پیدا کردن دوست خوب است.«یَذکُرُکُمُ الله رُۆیَتُهُ؛ با کسی همنشین باش که تو را به یاد خدا بیندازد.» و چه بهتر که این فرد، همسر، فرزند، پدر و مادر انسان باشد. به طور کلّی هر آنچه که تذکّر دهنده باشد و انسان را متوجّه کند، در علاج بیماری غفلت، مۆثّر است. از همین رو در تعالیم دینی ما آمده است که قرآن بخوانید، چون مُذکِّر است.پیامبر اعظم (صلی الله علیه و آله) و ائمّه‌ی معصومان (علیهم السلام) هم مذَکِّر هستند.
5ـ زیارت اباعبدلله الحسین (علیه السلام) را فراموش نکنید!
از دیگر مواردی که می‌تواند موجبات دیدار ما با آن حضرت را فراهم آورد، زیارت اباعبدالله(علیه السلام)، شب جمعه در کربلاست. مرحوم بافقی(ره) فرمود:
«چرا علی بن مهزیار بیست سفر به حج رفت تا امام زمان (عج) را ببیند؟ اگر یک شب جمعه یا شب نیمه‌ی شعبان به کربلا می‌آمد، آن حضرت را زیارت می‌کرد.»
حماسه‌ی کربلا دین خدا را احیا کرد.کربلا یعنی نهضتی عظیم که ما همّت استفاده از آن را نداریم. اگر اهداف امام حسین (علیه السلام) را آن گونه که باید، تعقیب کنیم، خواهیم دیدکه چگونه کفّار و مشرکان در برابر ما تاب مقاومت از کف می‌دهند.
6ـ گریه بر امام حسین (علیه السلام) راه ارتباط است
یکی دیگر از راه‌های ارتباط با امام عصر(عج) گریه بر امام حسین (علیه السلام) است. اهل بیت (علیهم السلام) بسیار از ما خواسته‌اند که برای امام حسین (علیه السلام) گریه کنیم. امام رضا (علیه السلام) فرمودند:
«یَابنَ شَبیبِ إِن کُنتَ باکیًا لِشَیءٍ فَابکِ لِلحُسَین بنِ عَلِیِّ علیهما السّلام؛ ای پسر شبیب! اگر بهر چیزی گریان بودی، بر حسین گریه کن»
اگر بر مصائب حسین (علیه السلام) گریه کردیم، مشابهت با امام عصر (علیه السلام) پیدا می‌کنیم و این مشباهت ما را به ایشان می‌رساند. یکی از بزرگان که در «مشهد مقدّس» به سر می‌برند، سه تشرّف خدمت امام عصر (علیه السلام) داشته‌اند. در یکی از تشرّف‌ها حضرت فرمودند: ایرانی‌ها برای جدّم حسین (علیه السلام) خوب عزاداری می‌کنند.
گریه برای امام حسین (علیه السلام) ما را از لحاظ عاطفی و احساسی با امام زمان (علیه السلام) همراه می‌کند و این بستر خوبی برای برقراری ارتباط معنوی با حضرت است. برخی گمان می‌کنند چون اعمال دیگر ما خوب نیست، گریه‌ی ما هم فایده ندارد و باید این عمل را نیز رها کنیم. ولی این صحیح نیست، باید تلاش کنیم تا در سایه‌ی گریه بر امام حسین (علیه السلام) یا راه‌های عنوان شده‌ی دیگر، ارتباط معنوی خود را با حضرت ایجاد نموده و روز به روز این رابطه را عمیق‌تر کنیم.
گاه ارتکاب یک گناه، سبب نرسیدن ما به محضر امام عصر (علیه السلام) خواهد شد. افراد بسیاری به خدمت آن حضرت مشرّف شده‌اند و اگر ما به وصال او نمی رسیم، به دلیل گناهان ماست.
7ـ دین مدار و تكلیف گرا باشید!
یكى از عوامل مهم انس با امام زمان (علیه السلام) دین دارى است. انسان در عصر غیبت باید بیشتر به دستورهاى الهى توجه نموده، از محرمات پرهیز كند و مقید به انجام تكلیف خدایى باشد، زیرا انسانها در عصر غیبت بیشتر در معرض آفات و آسیبها قرار گرفته، نیاز به پشتوانه قوى دارند، و انجام وظایف دینى كارآمدترین عامل آسیب زدایى است. شاید بر همین اساس پیشوایان دین، مردم را به دین مدارى، صحت اعمال، دعا و توسل به اهل بیت (علیهم السلام) فراخوانده است. امام صادق (علیه السلام) فرمود: «براى صاحب الامر غیبتى طولانى است. در این دوران هر كسى باید تقوا پیشه سازد، و چنگ در دین زند». (بحارالأنوار، ج 52، ص 135)
بى تردید یكى از مصادیق مهم دین دارى، رعایت حقوق انسانهاى دیگر و رعایت عدالت در تمام ابعاد آن مىباشد؛ از این رو یكى از شاخصههاى حكومت امام زمان گسترش عدالت بیان شده است.
و سخن آخر:
در پایان یاد آور می شویم که ما باید بدنبال ارتباط درونی و معنوی با امام خویش باشیم. بى تردید مى توان با امام زمان (علیه السلام) ارتباط معنوى بر قرار كرد. البته این ارتباط با بهره گیرى از تقوا، دعا و توسل به ائمه(علیهم السلام)، به ویژه به ساحت مقدس امام زمان (علیه السلام) امكان پذیر است. شاید بر همین اساس باشد كه یكى از وظایف شیعیان در زمان غیبت، دعا براى امام زمان (علیه السلام) و توسلات بیان شده است. (منتهى الآمال، ص 559و 562)
ارتباط معنوى بدان معنا نیست كه انسان امام زمان (علیه السلام) را ملاقات حضورى كند، بلكه باید با آن امام ارتباط برقرار كند و همیشه به یاد او باشد و او را در تمام اعمال ناظر بداند. هرگاه چنین لیاقت و شایستگى اى حاصل شد حضرت به انسان عنایت نموده و به رفع مشكلات انسان مى پردازد؛ از این رو امام زمان (علیه السلام) در توقیعى كه براى شیخ مفید صادر نمود فرمود:« ما بر اخبار و احوال شما آگاهیم و هیچ چیز از اوضاع شما بر ما پوشیده نمى ماند». (احتجاج طبرسی، ج 2، ص 596)
فرآوری: آمنه اسفندیاری
بخش مهدویت تبیان
منابع:
سایت پاسخگو
ماهنامه موعود شماره 111
سایت راسخون
مطالب مرتبط:
