قدم‌های کوچک یک نوباوه!
نخستین های گام های کودک همچون وزن، قد زمان تولد او برای هر والدینی شیرین و خوشایند است و برای همیشه در ذهنشان باقی می ماند. احساس غرور و بالندگی والدین با راه رفتن نوباوه شیرین چندین برابر می شود اما نگرانی از زمان راه افتادن، دیر یا زود راه افتادن، خطرات احتمالی ، مراقبت و دور نگه داشتن کودک از خطر، مسئله ای است که در کنار آن حلاوت، گاهی کام والدین را تلخ می کند و دغدغه ذهنی برای هر لحظه شان می شود...
دانستن چند نکته در این رابطه، خالی از لطف نیست، نکاتی که شاید آشوب دل بسیاری از والدین را تسکین دهد:
کودک باید تا جشن یک سالگی، راه برود؟!
بسیاری از مردم، بنا بر برخی دلایل، به اشتباه فکر می کنند که کودک شان باید بتواند در نخستین جشن تولدش راه برود و یا آن که سینه خیز کند، اما حقیقت آن است که بسیاری از کودکان پس از یک سالگی ممکن است راه رفتن را آغاز کنند. اگر چه تعداد معدودی از کودکان در نه ماهگی می توانند راه بروند، اما بسیاری از آنها، حتی نمی توانند تا پانزده ماهگی نخستین گام های خود را بر دارند.
راه رفتن کودک با هوش او ارتباط دارد؟!
برخی از والدین گمان می کنند که باید کودک شان سریعتر راه بیفتد، چرا که آن را نشانی از هوش کودک قلمداد می کنند. این درحالی است هیچ تحقیق علمی صحت این باور را به اثبات نرسانده است. والدین باید بدانند که دیر راه افتادن و یا زود راه افتادن کودک (زمان راه رفتن)، مطلقا هیچ ربطی به هوش او ندارد.
زمان راه رفتن کودک، ارثی است؟!
زمان راه رفتن، خیلی زود یا خیلی دیر راه افتادن کودک با ژنتیک او ارتباط تنگاتنگی دارد، در حقیقت ژنتیک خانواده تعیین کننده اصلی است. معمولا اغلب کودکان حول و حوش زمانی راه رفتن را آغاز می کنند که والدینشان آن زمان راه رفتن را آغاز کرده اند.
اگر کودک را در یک محیط محصورنگه دارید و یا آن که تمام روز محبوسش کنید او نه تنها هرگز فرصت آن را نخواهد داشت که تمرین راه رفتن کند بلکه قادر نخواهد بود تحول بهنجار و طبیعی خود را نیز پیش ببرد
وضعیت بدنی کودک، در زمان راه رفتن موثر است؟!
سایز بدنی کودک در زمان راه افتادن کودک بی تاثیر نیست. معمولا کودکانی که پاهای کوتاهی دارند زودتر از کودکانی که پاهای بلندتری دارند راه رفتن را آغاز می کنند؛ کودکان کوتاه پا بهتر از کودکان بلند پا می توانند حفظ تعادل کنند پس سریعتر به حرکت می افتند. از سوی دیگر کودکان لاغر و نازک اندام هم زودتر از کودکان چاق و فربه راه می افتند.
برای راه رفتن باید کودک را تحت فشار گذاشت؟!
برخی از والدین بر طبق نظرات بزرگسالانشان معتقدند که برای راه رفتن، باید به کودک فشار آورد!! اما روان شناسان معتقدند این باور، عقیده درست و جالبی نیست، آنان اظهار می دارند که فراهم کردن شرایطی که کودک بتواند راه رفتن را یاد بگیرد، از الزامات ضروری است و نباید آن را پشت گوش انداخت ولی فشار آوردن به کودک هرگز صحیح نمی باشد. اجبار کودک به راه رفتن و تمرینات روزانه برای کسب مهارت ، نه تنها کمکی به یادگیری وپیشرفت او نمی کند بلکه بیشتر باعث تمرد و لجبازی کودک می شود و زمان راه افتادن او را به تاخیر می اندازد.
بهترین کار آن است که در حین بازی و شیطنت های کودکانه کودک؛ راه رفتن را با گرفتن دست های کودک و راه بردن او آموزش دهید و سپس فرصتی را برای تمرین مهارت ها برایش فراهم کنید . اگر کودک را در یک محیط محصورنگه دارید و یا آن که تمام روز محبوسش کنید او نه تنها هرگز فرصت آن را نخواهد داشت که تمرین راه رفتن کند بلکه قادر نخواهد بود تحول بهنجار و طبیعی خود را نیز پیش ببرد. پس بهتر است به او اجازه دهید که تحت نظارت و مراقبت والدانه شما، شروع به تمرین کردن روی زمین کند. به مرور زمان او خواهد توانست با کمک یا بدون کمک شما، با مسئله راه رفتن خود کنار بیاید و آن را حل کند.
مراجعه به پزشک چه زمانی الزامی است؟!
معمولا کودکان تا هیجده ماهگی راه رفتن را آغاز می کنند؛ اگر کودک شما تا این سن نتوانست راه برود بهتر است مشکل را با پزشک متخصص اطفال در میان بگذارید تا اقدامات احتیاطی و ضروری انجام گیرد. پزشک کودک، با معاینات و بررسی های پزشکی، علت را برای شما توضیح خواهد داد. البته منتظر علت ناگواری نباشید، ممکن است کودک شما مشکلی نداشته باشد و علت تاخیر چیزی جز ناکارآمدی شما در امر آموزش و یا تربیت نباشد.
مثلا، برخی از مادران برای راحتی و آسایش خود، همیشه کودک را با کالسکه این ور و آن ور می برند این خود نکته مهمی در راه نرفتن کودک است که ممکن است بسیاری از والدین به آن بی توجهی کنند.
خیلی هم مشتاق زود راه رفتن کودک نباشید!!!!
بله، درست متوجه شدید: "خیلی هم مشتاق زود راه رفتن کودک نباشید"!!
"ما والدین در دو سال اول زندگی تمام سعی و تلاش مان را می کنیم تا فرزندمان راه رفتن و صحبت کردن یاد بگیرند، اما در سال های بعد زندگی، از آنها می خواهیم بنشینند و حرف نزنند"؛ این رفتار تناقض گونه والدین جالب نیست؟!
با راه افتادن کودک، تمام قوانین زندگی تغییر می کند! بهتر است پیش از عجله برای راه افتادن کودک، به دنبال شناخت و کسب اطلاع از کودک و دنیای کودکانه باشیم، نیازمندهایش را بشناسیم و روح او را با بهترین ها تغذیه کنیم. آیا این مهمترین نیست!
نسرین صفری
بخش خانواده ایرانی تبیان
مطالب مرتبط:
