مخاطب كشی به روش جام جم

اول از همه این که کسی نماند که از جایزه سرو طلایی جشنواره بی نصیب بماند و جشنواره ای که تمام شد اما از آنجایی که بسیار با شکوه و بزرگ بود پیامدهای آن ادامه دارد البته پیامد آن تنها در انعکاس چند باره آن خلاصه می شد . البته شاید به علت تماس های مکرر بینندگان عزیز سیما بوده که اسامی برگزیدگان و برندگان آن چندباره و چندباره از شبکه های مختلف باز پخش شد. گاهی به صورت زیر نویس گاهی با چند قسمت کردن کل مراسم پخش شد. همه جایزه گرفتند کسی از قلم نیفتاد کسانی که حایز رتبه برتر نشدند حایز تقدیر شناخته شده و معرفی و مورد قدردانی قرار گرفتند.

گویا پخش زنده آن کافی نبوده است. البته این تکرار علاوه بر درخواست های مکرر مخاطبین به سیاست صدا و سیما نیز برمی گردد که از اصول اصلی، کلی و خط قرمزهای این سازمان است مبادا در گوشه ای از این مملکت پهناور بیننده ای باشد که از فیوضات برنامه های این سازمان بی نصیب و بهره بماند.

البته ناگفته نماند كه دوربین های رسانه ی ملی در پخش زنده هم گزینشی عمل كردند بیننده غالبا تصویر آقایان مدعو را می دید در حالی كه گزارش تصویری خبرگزاری ها چیزی غیر از این مطلب را می گوید.

این جشنواره در حالی برگزار و داوری شد که مخاطب به عنوان اصلی ترین رکن در مواجهه با برنامه های سازمان هیچ جایی در داوری آثار نداشت.

سازمان صدا و سیما به عنوان نمونه کامل یک سازمان دولتی که در سالهای اخیر نتوانسته به خوبی و آنچنان که درخور و شایسته جمهوری اسلامی ایران است در برابر شبکه های بیگانه  قد علم کند و به عنوان یک دانشگاه خوراک فرهنگی مطابق روز برای مخاطبین خود تهیه کند و موجب بروز موجی از نارضایتی ها در میان مخاطبین خود شده است و شاید یکی از مهمترین علل اشتیاق به دیدن برنامه های ماهواره ای باشد

در طی سالهای اخیر ممنوع التصویر شدن برخی مجریان و کارگردان ها به حد کافی دلزدگی هایی را برای مخاطبین بوجود آورده بود که ناشی از عدم احترام به نظرات مخاطبین بود و شاید از خودرایی برخی مدیران ارشد رسانه ناشی می شد.

در جشنواره جام جم بی تفاوتی به نظر مخاطب به اوج خود رسید برنامه هایی که قبل از پخش بارها ممیزی شده و از فیلترهای مختلف رد می شوند طی یک جشنواره بزرگ مورد تقدیر قرار گرفتند.

صدا و سیما خود یکه تاز عرصه برنامه سازی کشور در عرصه رسانه است که خود می سازد، پخش می کند و از خود تقدیر می کند. سازمانی که ردیف بودجه دولتی دارد و علاوه بر آن از راه تبلیغ های معتبر و غیر معتبر مطابق و یا مغایر با اصول کلی کسب درآمد می کند.

یکی از مظلوم ترین مخاطبین رسانه کودکان هستند یکی از بخش هایی که در سومین جشنواره مورد تقدیر قرار گرفت انیمیشن بود. پر بیننده ترین فیلم های جهان در سالی که گذشت مربوط به کودکان و انیمیشن بود. صنعت انیمیشن در کشور ما نوپا است و باید مورد تقدیر و تشویق قرار بگیرد کسی منکر حمایت نیست اما آن سوی سکه را هم باید دید.

کودکان ایرانی که کارتون های خارجی  چون باب اسفنجی،  بتمن و...را به انیمیشن های داخلی نظیر سنگ گوهران و ... ترجیح می دهند.

تقدیر از برنامه ی نود، ماه عسل و .... کار جدیدی نبود و نیست چرا که معمولا سازمان صدا و سیما هر از گاهی بویژه در پایان فیلم ها و یا مناسبت ها از برنامه های مناسبتی خود قدردانی و تشکر به عمل می آورد نمونه بارز آن تقدیر از برنامه سازان ویژه ماه مبارک رمضان بود که در آن از ماه عسل تقدیر شد.

این که برفرض ماه عسل یا مناظره زمان انتخابات برنامه های خوبی بودند اما چقدر ستایش و تمجید. چقدر منت گذاری بر سر مخاطب که ما به فکر شمای مخاطب هستیم و دائما لطف خود را یادآوری می کنند.

یکی از بخش هایی که جای خالی آن در جشنواره خالی بود داوری در رابطه با بخش های خبری رسانه ملی بود البته شاید داوران خود به ضعف های این بخش واقف بودند و حتی اثری در خور داوری ندیدند.

مجموعه ارمغان تاریکی به حق یکی از قویترین سریال های سال های گذشته بود اما سریال وضعیت سفید نیز با توجه به تعداد و رضایتمندی مخاطبان خود نیز شایسته دریافت جایزه بود شاید اگر مخاطبان نیز جایگاهی در داوری داشتند وضعیت افراد و مجموعه های حائز رتبه فرق می کرد.

مخاطب مغفول ترین بخش رسانه ی ملی است نه تنها از او نظر نمی پرسند در داوری آثار بلکه طی مقاطع مختلف زمانی از آثار تولیدی خود تشکر می کند تا زحمت تولید این برنامه ها را به مخاطب یادآوری کند و وقتی که متوجه ریزش مخاطبان خود می شود این را بر گردن دشمن و رسانه های بیگانه می اندازد که چنین و چنان اند .

صدا و سیما شاید خواسته در برابر جشنواره فیلم فجر قد علم کند و یا در برابر آثار سینمایی از آثار تولید شده به سفارش و در بطن خود دفاع کند که صد البته قیاس مع الفارق انجام داده است که نمونه بارز و گام اول تفاوت آن بخش آرای مردمی بود.

مطالب مرتبط:

رسانه ملی؛ آنچه باید باشد و آنچه هست