داربی 78 از این زشت تر نمی شد

برخلاف امیدواری ها و انتظاراتی که قبل از آغاز داربی داده شده بود این بار نیز با صدای آخرین سوت سعید مظفری زاده می شد از همان ابتدا حدس زد که حاشیه و استرس ها بر عملکرد بازیکنان دو تیم تاثیر گذاشته است.

برخلاف امیدواری ها و انتظاراتی که قبل از آغاز داربی داده شده بود این بار نیز با صدای آخرین سوت سعید مظفری زاده می شد از همان ابتدا حدس زد که حاشیه و استرس ها بر عملکرد بازیکنان دو تیم تاثیر گذاشته است و بیشتر از اینکه بازیکنان به فکر رسیدن به دروازه یکدیگر باشند به فکر رسیدن به داور دیدار هستند تا در پایان بازی، دو تیم برای چهارمین بار پیاپی به تساوی  بدون گل رضایت دهند.

تساوی دو تیم در هفتاد و هشتمین داربی پایتخت باعث شد تا بحران تساوی های بدون گل به قسمت چهارم برسد و 360 دقیقه بدون به ثمر رسیدن یک گل را در داربی ها به ثبت برسانند. رکوردی که خلق آن توانایی زیادی می خواهد و می توان از آن به عنوان فاجعه ای بزرگ برای فوتبال ایران یاد کرد. مسابقه ای که گل سرسبد بازی های باشگاهی ایران خوانده می شود و هنوز هم هستند آدم هایی که به عشق استقبال و تماشای آن شب را در مقابل ورزشگاه به صبح می رسانند. هوادارانی که پس از سوت پایان دیدار از شدت خشم تا مرز سکته پیش رفتند. جدالی که هیچی نداشت جز مشت و درگیری و فریاد بر سر داور.

هراس وحشتناک و تبعات فراوان شکست  باعث می شود هیچ یک از عناصر دو باشگاه راضی به ریسک کردن نباشند. در حالی که پیش از آغاز بازی هر دو مربی از فکر کردن به پیروزی سخن گفته بودند اما در عمل چیزی دیگری را در زمین به نمایش گذاشتند تا حال مردم از این فوتبال بهم بخورد. فوتبالی بسیار زشت. فوتبالی که هیچ چیز نداشت. استقلال و سرمربی اش بیشتر از اینکه به فکر پیروزی یا بازی زیبا باشد  به فکر شکست ناپذیری خود بود تا بار دیگر در داربی بی شکست بماند و همین باعث شد تا هواداران آبی حتی یکبار هم در ورزشگاه نیم خیز نشوند. البته در آن سوی میدان هم تفاوت زیادی مشاهده نشد در حالی که پرسپولیس و دایی بیش از استقلال به 3 امتیاز این دیدار نیاز داشتند اما دایی در طول 90 دقیقه بیشتر تماشگر بازی بود و کوچکترین تغییری در تمیش ایجاد نکرد تا آخرین شانس های خود را برای قهرمانی و کاهش فاصله با صدر جدول امتحان کند. ترس از شکست و ایجاد اختلاف 7 امتیازی باعث شده بود تا دایی هیچ حرکتی برای تغییر روند بازی از خود نشان ندهد.

آنچه روز جمعه رخ داد نمایش بسیار زشت و سرشار از بی احترامی به هواداران فوتبال بود. نمایشی که 100 هزار نفر را به ورزشگاه می کشاند و میلیون ها نفر را پای تلویزیون می نشاند اما بازیکنان جز نوازش کردن و حمله کردن به یکدیگر چیز دیگری نشان نمی دهند.

شاید به راحتی بتوان قهر تماشاگران از بازیهای لیگ را متوجه شد؟ چرا باید برای دیدن این دیدار 100 هزار تماشاگر به ورزشگاه برود؟ این دو تیم برای رضایت مردم چه کاری انجام می دهند که مردم برای دیدن بازیهایشان سر و دست بشکنند ؟

بازیکنان دو تیم وقتی چند روز پولشان دیر می شود یا مسیر شان را به سمت کشورهای عربی کج می کنند یا به خود اجازه می دهند تمرینات تیمشان را تعطیل کنند پس از احترام به هوادار و عشق که از آن دم می زنید چه می شود ؟

توصیه مان به بازیکنان دو تیم این است که خودشان در خلوت شان یک بار دیگر فیلم بازی را تماشا کنند و ببینند چگونه 90 دقیقه حتی نتوانستند چند پاس سالم به یکدیگر رد و بدل کنند. نمایشی که حال خودشان را از فوتبال بهم خواهد زد.

ذره ای اگر به فکر مردم بودید به جای این نمایش تهوع آور قوتبال بازی می کردید؟

حسین محمدی

بخش ورزشی تبیان