استقلال زیبای نازیبا!
استقلال زیبا بازی نمیکند، استقلال آن تیم پرشور سالهای پیش نیست. حتی به لحاظ شکل بازی نازلتر از فصل قبل و فصول قبلتر که امیر قلعهنویی را روی نیمکت خود نمیدید. نتایجی که استقلال میگیرد اما زیبا و دلنشین است.
4 برد یک - صفر در نیم فصل دوم، دو بازی بدون گل و بردی 2- یک استقلال را به موقعیت کنونی رسانده است؛ صدرجدول 2 امتیاز بیشتر از فولاد خوزستان و 4 امتیاز بالاتر از سرخها. استقلال نازیبا – از منظر عامه فوتبال دوستان و نه مربیانی از دسته امیر قلعهنویی - درحالی آن بالا خودنمایی میکند که نزول کیفیت بازیهایش منشأ بسیاری دارد. استقلال این روزها را تیم درهم شکستهای میبینیم. استقلال را روبرو با موانعی میبینیم که مصائب امیر قلعهنویی را برای انتخاب ترکیب اصلی و حتی انتخاب لیست هجده نفرهاش افزون کرده است. استقلال منتظری را از دست داد.
استقلال برهانی را به دلیل مسائل انضباطی در اختیار نداشت، استقلال با مصدومانی روبرو بود که هر یک میتوانستند گوشهای از کار را بگیرند و از سنگینی بار بکاهند. استقلال همان هفته نخست نیم فصل دوم کبه را که برای رونق دادن به خط حملهاش صید کرده بود به خاطر مصدومیت از کف داد. سپس مصدومانی دیگری از راه رسیدند و درد و رنج همیشگی نداشتن بدنسازی مناسب و مشکلات مالی باشگاه هم بود. استقلال پیش از نیم فصل مجیدی، این مهره تاثیرگذار را هم از دست داد اما اکنون در صدر جدول دیده میشود. دلیلی روشن را میتوان در مواجهه با شرایط کنونی استقلال برشمرد. استقلال صدرنشین است به رغم آنکه نمایش دلپذیری را از خود ارائه نمیکند چون راه بردن را خوب میداند. آن هم راه پیروزیهای خفیف.
ایدهای برخواسته از تفکرات امیر قلعهنویی. توپ را نزدیکیهای محوطه هجده قدم حریف ارسال میکنند و یکی از راه میرسد و گل پیروزی را به ثمر میرساند. راه فتوحات اخیر استقلال که منتج به صدرنشینی شده از همین نقطه نشات میگیرد؛ صرف کردن کمترین انرژی برای حمله ور شدن به دروازه حریف و نهایت بهرهبرداری! استقلال اینگونه تیمی است. تیمی اقتصادی، تیمی که امتیازگیری را در اولویت تاکتیکی خود قرار داده و لقای بازیهای تماشاگر پسند را به عطایش بخشیده! استقلال آرام اما پیوسته به صدر جدول رسیده است. حرکتی لاکپشتوار برخواسته از مکنونات ذهنی قلعهنویی، مردی که برای خود چگونه رسیدن به این جایگاه را ترسیم کرده بود. امیر میدانست که شاید در میانههای فصل برخی مهرههایش را دراختیار نداشته باشد. او میدانست شاید حواشی نیز بر تیمش نفوذ کند که تاکتیک تیمش را اینگونه برگزید. قلعهنویی اکنون درپی پیروزیهای آنچنانی و دهان پرکن نیست. هدفی که پیشتر دنبال نمیکرد. در تراکتورسازی، در سپاهان و به سالهای دورتر در همین استقلال. تیمی که قلعهنویی روبرویمان قرار داده تیمی که با تصوراتمان همخوانی ندارد، مقتضی زمان حال است. امیر راه باز کردن گرههای کور را پیادهسازی همین تاکتیک میداند. بازی را ببندد و از اندک فرصتها نهایت بهره را ببرد. استقلال به مثابه روشی که منتج به قهرمانی چلسی در سال 2012 شد طی طریق میکند و هفته به هفته به هدفی که در سر دارد نزدیک و نزدیکتر میشود.
عامه فوتبالدوستان تعلق خاطری به اینگونه روشها ندارند اما نمیتوانیم استقلال کنونی را که بحرانهای متعددی پیش روی خود دید مورد ستایش قرار ندهیم. استقلال امروز را نه به خاطر شکل بازی، نه فقط به خاطر عمل انسان دوستانهای که پیش از بازی با همنام خوزستانی در بیمارستان اهدای عضو انجام شد، بلکه به دلیل روشی که برای تداوم صدرنشینیاش پیش کشیده میتوان ستود.
بخش ورزشی تبیان
منبع: ایران