ایده هفته وحدت به روایت رهبری
شاید جالب باشد كه بدانیم ایده‌ی نام‌گذاری هفته‌ای به‌نام «وحدت»، مربوط به دوران پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران نیست. این نام‌گذاری پیش از انقلاب نیز در سیستان و بلوچستان اجرا شده است؛ زمانی‌كه حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در ایرانشهر روزگار تبعید خود را سپری میكردند. روایت این نام‌گذاری را از سخنان رهبر انقلاب اسلامی بخوانیم:
شكل‌گیری اولین هفته وحدت در دوران تبعید
یكى از ابزارهاى همیشه مورد استفاده‌ى دشمنان ملتهاى مسلمان براى اختلاف، مسئله‌ى اختلافات مذهبى، شیعه و سنى و از این قبیل بوده. دعوا درست كنند، اختلاف ایجاد كنند، برادران را به جان هم بیندازند، اختلافات را بزرگ كنند، برجسته كنند، موارد اشتراك و اتحاد را ضعیف كنند، كمرنگ كنند، یك چیز كوچك را بزرگ كنند، برجسته كنند؛ این همه نقاط اشتراك را كه بین برادران سنى و شیعه هست، كوچك كنند، ضعیف كنند؛ این كارى است كه دائم انجام گرفته است، الان هم دارد انجام میگیرد.
جمهورى اسلامى از اولین روز در مقابل این توطئه ایستاده است؛ علت هم این است كه ما ملاحظه‌ى كسى را نمیكنیم؛ این عقیده‌ى ماست. قبل از اینكه نظام اسلامى تشكیل بشود، برادران ما، بزرگان نهضت، بزرگان مبارزه‌ى انقلابى در آن روز - كه هنوز خبرى از حكومت اسلامى و جمهورى اسلامى نبود - در جهت وحدت شیعه و سنى تلاش میكردند. من خودم در بلوچستان تبعید بودم. از آن زمان تا حالا با علماى سنى حنفى شهرهاى بلوچستان - ایرانشهر و چابهار و سراوان و زاهدان - با آنهائى كه بحمدالله زنده هستند، رفیقیم، نزدیكیم، صمیمى هستیم. من آنجا تبعیدى بودم، دستگاه‌ها نمیخواستند بگذارند تلاشى از سوى ما انجام بگیرد؛ اما در عین حال ما گفتیم بیائید كارى كنیم كه یك نشانه‌اى از اتحاد شیعه و سنى را در این شهر نشان بدهیم؛ كه این مسئله‌ى هفته‌ى وحدت - ولادت نبى اكرم در دوازدهم ربیع‌الاول به روایت اهل سنت، و در هفدهم ربیع‌الاول به روایت شیعه - آن روز به ذهن ما رسید و در ایرانشهر آن را عمل كردیم؛ یعنى از دوازدهم تا هفدهم جشن گرفتیم. این یك فكر عمیقى بوده است، مال امروز و دیروز نیست. 1390/07/25
دوستان فراوانى از مجموعه‌ى علماى منطقه بودند كه به نداى وحدت پاسخ مثبت دادند. بالاتر از این بگویم؛ در دلِ خودشان حقیقتاً این ندا وجود داشت. جامعه‌ى ایرانى و اسلامى از این وحدت سود برد. اوایل انقلاب با ایجاد درگیرى و با استفاده از بعضى آدمهاى ناباب توانستند در ایرانشهر و جاهاى دیگر كارهایى بكنند؛ لیكن به جایى نرسید و اختلاف مورد نظر آنها بحمداللَّه به وجود نیامد...
فكر وحدت اسلامی یك فكر زودگذار نیست
فكر وحدت اسلامى یك فكر زودگذرِ تازه‌پا نیست، بلكه از اعماق دل ما مى‌جوشد. سنّى براى خود سنّى است، شیعه هم براى خود شیعه است، هركدام عقاید و مناسكى دارند و هیچ كدام دیگرى را مجبور نمى‌كند كه مثل من وضو بگیر یا اعمال دیگر را مثل من انجام بده. حقیقت این است كه هر دو به خداى واحد، قبله‌ى واحد، پیامبر واحد، اهداف و ارزشهاى واحد و به اسلام واحد معتقدند. چرا اینها را فراموش كنیم؟! من در همان روزهایى كه تبعید بودم - آقاى مولوى قمرالدّینى این‌جاست - پیغام دادم، خودم به مسجد ایشان رفتم و گفتم بیایید این یك هفته میان هفده ربیع - كه ما شیعه‌ها هفده ربیع را روز ولادت پیغمبر مى‌دانیم و جشن مى‌گیریم - و دوازده ربیع را - كه شما سنّیها روز ولادت پیامبر مى‌دانید - جشن بگیریم. ما بگیریم، شما هم بگیرید. ایشان هم قبول كرد. اتّفاقاً در همان روزهاى اوّل و دوم در ایرانشهر سیل آمد و بساط همه چیز را به هم زد و ما در كار امداد مردم افتادیم و نتوانستیم كارى انجام دهیم. به این چیزها توجّه داشته باشید. خوب؛ طبیعى است كه هر كسى براى عقاید خود احترام و ارزش قائل است. اما اگر زید به عقیده‌ى خود احترام مى‌گذارد، مگر مستلزم این است كه به عقیده‌ى عمرو اهانت كند؟! یا اگر عمرو به عقیده‌ى خود احترام مى‌گذارد، مگر مستلزم این است كه به زید اهانت كند؟! چرا؟! دشمن همین را مى‌خواهد و این آتش عجیبى است اگر مشتعل شود.
الان شما ببینید در همین همسایگى این مرز ما، دستهایى اختلاف و تفرقه بین شیعه و سنّى را تحریك مى‌كنند. سرِ همین اختلافات، همدیگر را كافر و فاسق و فلان مى‌دانند و مى‌كشند. این است كه من تأكید مى‌كنم و این نكته‌ى اساسى است. بله؛ از دوستان و علماى عزیز خیلى متشكّرم كه تلاش كردید؛ اما این تلاش را تعمیق كنید و به دوستیها عمق ببخشید؛ هركدام هم در مذهب خود پایدار و ثابت قدم بمانید. بحث علمى و فكرى و غیره هم به جاى خود محفو1 خیلى خوب است و مانعى هم ندارد. اما مراقب اختلاف باشید؛ مراقب مردم باشید؛ مراقب دست دشمن باشید. 1381/12/02
علما به ندای وحدت پاسخ مثبت دادند
اوّلِ انقلاب هم اوّلین نقطه‌اى كه امام، هیأت اعزام كردند، گمان مى‌كنم بلوچستان بود. بنده را خواستند، یك حكم هم نوشتند كه در رادیو خوانده شد. من با جماعتى راه افتادم و به بلوچستان رفتم. مرحوم مولوى عبدالعزیز ساداتى ملازهى آن موقع حیات داشتند؛ رفتیم ایشان را در سراوان دیدیم.
غرض؛ دوستان فراوانى از مجموعه‌ى علماى منطقه بودند كه به نداى وحدت پاسخ مثبت دادند. بالاتر از این بگویم؛ در دلِ خودشان حقیقتاً این ندا وجود داشت. جامعه‌ى ایرانى و اسلامى از این وحدت سود برد. اوایل انقلاب با ایجاد درگیرى و با استفاده از بعضى آدمهاى ناباب توانستند در ایرانشهر و جاهاى دیگر كارهایى بكنند؛ لیكن به جایى نرسید و اختلاف مورد نظر آنها بحمداللَّه به وجود نیامد...
جمهورى اسلامى از اولین روز در مقابل این توطئه ایستاده است؛ علت هم این است كه ما ملاحظه‌ى كسى را نمیكنیم؛ این عقیده‌ى ماست
من خودم همان سفرى كه آمدم، در ایرانشهر همه‌ى رۆساى طوایف را جمع كردم و در جلسه‌اى با آنها صحبت كردم و گفتم نظامِ جمهورى اسلامى بنا دارد كه در سرتاسر كشور عدالت واقعى را اجرا كند؛ لذا ظلم و تعرّض و تبعیض را بین استانها و طوایف كشور هیچ تحمّل نمى‌كند و شما به این امر كمك كنید. به آنها گفتم كه این نظام از نظام قبل به مراتب نیرومندتر است؛ چون آن نظام به دستگاههاى امنیتى و اطّلاعاتى و سلاحِ خودش متّكى بود؛ اما این نظام به عواطف و دلها و علایق مردم متّكى است. 1379/08/16
منبع: پایگاه اطلاع رسانی دفتر حفظ و نشر آثار آیت الله خامنه ای
مطالب مرتبط:
