در چند چون نقد ادبیات داستانی
این روزها انتقادات دوستان نویسنده و اهالی ادبیات داستانی را می خوانم ،در این که درحوزه داستان نقد ادبی جدی نداریم بحثی نیست ؟اما سوالی که مطرح می شود این است که آیاتمامی کتابهای منتشره در حوزه ادبیات داستان بایستی نقد بشوند ؟ جوابی که درابتدای امر به نظر می رسد این است که نقد کتابهای منتشره داستان نسبت به تعداد اندک منتقدان حوزه داستان امری غیرممکن است .سوال دیگر اینکه آیا همه کتابهای داستانی ارزش نقد و بررسی را ندارند ؟
این که جامعه هدف منتقدان داستان چه کتابهایی می تواند باشد ؟دراین زمینه چهار معیار زیر مناسب به نظر می رسد ؟
- کتابهایی که با استقبال مخاطب مواجه می شوند . چه نویسندگان و شاعران پیشکسوت وتازه کار که اثرشان مخاطب را به خود جلب کرده است .دراینجا معیار خود اثر است که به دلیل استقبال مخاطب مبنای نقد و بررسی قرار می گیرد (البته منهای کتاب های عامه پسند.)
- کتابهایی که توسط نویسندگان معتبر و صاحب شهره منتشر می شوند .و کتاب منتشره مخاطب آنچنانی ندارد.دراین معیار شاخص خود نویسنده است .که کارنامه ادبی نویسنده مبنای نقد و بررسی قرار می گیرد.
- درمورد اثرهای داستانی نویسندگان تازه کار سرمایه گذار اثر- ناشر و مولف - بایستی نسبت به نقد اثر با منتقدان وارد مذاکره شوند .
- ارتباط نویسندگان حوزه داستان با اساتید ادبیات دانشگاهها و باز تعریف پایان نامه های کارشناسی ارشد و دکترا با توجه به اثرهای داستانی جدی که توجه مخاطب را برانگیخته است
نقد حرفه ای داستان انرژی و زمان بسیار می طلبد .که مطابق آن یک اثرداستانی چندبار باید مطالعه شود تا زوایا و جوانب آن بررسی نقادانه شود.
نقد اثر درقیاس با خود اثر حوزه خصوصی تر محسوب می شود بیشتر مخاطب جدی آن را پیگیری می کند . در دنیای توسعه یافته غرب ، نقد حرفه ای را – موسسات و نهادهای علمی و دانشگاهی ، NGO های ادبی ،و ناشرهای سرمایه گذار اثر برعهده دارند . وحوزه نقدوبررسی اثر کاملا حمایت می شود .و انگیزه کافی برای دست اندرکاران حوزه نقدو بررسی وجود دارد
واقعیت این است که درکشورما مکانیزم حمایت ازمنتقدان حوزه ادبیات داستانی بایستی توسط نهادها و تشکل ها ی خصوصی حوزه داستان با بودجه و اعتبارهایی که از دولت دریافت می کنند باز تعریف شود.
بخش ادبیات تبیان
منبع: سایت مرور
