تبیان، دستیار زندگی
مسلمین در دوران فترت در شرایطی بس دشوارتر از تمامی دوران زندگی خود بلكه زندگی دیگر پیروان ادیان آسمانی به‌سر می‌برند و با در نظر گرفتن ویژگی‌هایی، این دوره را می‌توانیم دشوارترین دوره زندگی بشریت در گذشته و حال بشمار آوریم.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

شهری بی‌دروازه نیست!

امتحان

اسلام و مسلمین در دوران فترت (غیبت) در شرایطی بس دشوار تر از تمامی دوران زندگی خود بلكه زندگی دیگر پیروان ادیان آسمانی به سر می برند و با در نظر گرفتن ویژگی هایی، این دوره را می توانیم دشوارترین دوره زندگی بشریت در گذشته و حال بشمار آوریم.


غربال خواهیم شد!

امام محمدباقر (علیه السلام) درباره امتحان و غربال شدن مردم در دوران فترت می‌فرمایند:

«وَ اللَّهِ لَتُمَیَّزُنَّ وَ اللَّهِ لَتُمَحَّصُنَّ وَ اللَّهِ لَتُغَرْبَلُنَّ كَمَا یُغَرْبَلُ الزُّۆَانُ مِنَ الْقَمْح؛( یوم الخلاص، ج 1، ص 366 [ص 79 شیعه در عصر غیبت].)

به خدا سوگند! آزموده می‌شوید؛ امتحان می‌شوید؛ غربال می‌شوید؛ آن سان كه گندم غربال می‌شود و از شلتك جدا می‌گردد».

خداوند دیّار البشری را از ابتلاء و امتحان معاف نداشته است. این از سنّت‌های خداوند متعال است. تنها در این صورت است كه سعید از شقیّ و صالح از طالح بازشناخته می‌شود. پیامبران الهی نیز هماره در معرض بزرگ‌ترین امتحانات و ابتلائات بودند؛ حتّی آنان مراتب سخت‌تری از امتحان و ابتلاء را تجربه كرده‌اند. خداوند مۆمنان را از ابتلائات وحشتناك آخرتی و شقاوت امان داده؛ امّا از ابتلاء و امتحان معاف ندانسته است. در همین باره امام صادق (علیه السلام) می‌فرمایند:

«الْمُۆْمِنُونَ یُبْتَلَوْنَ ثُمَّ یُمَیِّزُهُمُ اللَّهُ عِنْدَه...؛

مۆمنان به شدّت مبتلا می‌شوند تا خداوند آنها را مورد آزمایش قرار دهد. خداوند آنها را از بلاها و تلخی‌های دنیا امان نداده است؛ بلكه آنها را از كوری و شقاوت آخرت امان داده است؛ چنان كه حسین‌بن علی(علیه السلام) ـ در روز عاشورا ـ كشته‌های خود را روی یكدیگر قرار می‌داد و می‌گفت: كشته‌های ما، كشته‌های پیامبر و آل پیامبران است.»(روزگار رهایی، ج 1، ص 382 [ص 68 شیعه در عصر غیبت].)

به استناد این روایات، هرچه زمان بگذرد و به سال‌های قبل از ظهور نزدیك‌تر شویم، وضع مۆمنان و شیعیان سخت و سخت‌تر می‌شود تا در غربالگری عصر غیبت، مۆمنان و منتظران بازشناخته شوند.

این چنین نیست كه دروازه‌ای را گشوده و رخصت دهند تا جماعتی گله‌وار هجوم بیاورند، بر مسندها تكیه بزنند و گمان برند كه پذیرفته درگاه حضرت محبوب شده‌اند.

فرد در دوران غیبت امام (علیه السلام) و بخصوص در عصر غیبت كبری كه سفیرانی از سوی امام برگزیده نمی شوند با این لغزشگاه روبرو می شود و بالاخص پس از نهضت مادی اروپا (رنسانس) و آغاز عصر استعمار و طغیان جریان مادیگرائی جهانی و همه گیر، این لغزشگاه، لغزنده تر میگردد

لاجرم هركس باید شرایط پذیرفته شدن را در خود فراهم آورد. این سخن معقول و پذیرفته هر صاحب خردی است. در این دوران سخت، و آنگاه كه شدّت و سختی به منتهای خودش می‌رسد، صفوف، معلوم و تفكیك می‌شود تا به آنجا كه هركس جای خودش را در صفوف تشكیل شده شناخته و در آن قرار می‌گیرد؛ بلكه آن را فاش و علنی نیز می‌سازد.

شدّت یافتن سختی‌ها و مصیبت‌های طاقت‌فرسا، به منزله فرمان سكوت و انفعال در برابر عوامل آشكار و نهان ابلیس و مستكبران و متجاوزان نیست؛ به عكس، این‌همه، خود حاصل سكوت و انفعال درازمدّت سالیان متمادی و قرون ماضی در برابر غاصبان و متجاوزان به حقّ آل محمّد (صلی الله علیه وآله) و تنها گذاردن ایشان در برابر صفوف فشرده آل‌امیّه و آل‌عبّاس و بالأخره خاندان‌های زرسالار یهودی است.

برآیند نهایی عمل جمعی مردم در سال‌های قبل از ظهور، ظهور عینی یافته و خود را می‌نمایاند. به عبارتی، از ماست كه بر ماست. با این‌همه، این آمادگی مستضعفان برای از خود بیرون شدن و مطالبه حقوق از دست رفته‌اشان است كه سبب جبران مافات و انهدام و انعدام آل‌اسرائیل و فرزند خواندگانش در سراسر جهان می‌شود.

وسوسه

سه لغزشگاه مهم در دوران غیبت

بطور كلی هر انسانی در این دوران (غیبت) با سه لغزشگاه مواجه می شود كه دین و دنیای او را تهدید می كند و هر فردی بمیزان فداكاری و از خودگذشتگی و نیروی اراده اش می تواند سعادت و آینده نیكو و پیروزی و موفقیتش را در آزمون خداوندی تضمین كند.

لغزشگاه نخست:

این لغزشگاه آن خواسته ها و تمایلات طبیعی است كه آدمی جویای تامین آنها است و فریاد این كششها جز با اشباع كامل خاموشی نگیرد. این تمایلات سیری و اشباع را از هر راهی كه باشد خواهانند و برای صاحب خود طریق مشروع را بطور خاص معین نمی سازنند و بلكه ممكن است عنان وی را نیز بگسلند كه در نتیجه آنچه را از قوانین و عادات مرسومه و احكام دین و حدود و قیود پیش رو دارد نادیده انگارد.

این لغزشگاه مخصوص غیبت كبری نیست ولیكن در این دوره به جهت فزونی عوامل گمراهی و انحراف لغزنده تر و خطرناكتر است.

لغزشگاه دوم:

لغزشگاه بعدی رویارویی انسان است با انواع و اقسام فشارها و كینه ها و دشواریهایی كه در راه حقیقت و ایمان با آنها مواجه میشود و برای مبارزه با آنها به ازخود گذشتگی و نیرومندی اراده نیازمند است.

انسان با این لغزشگاه در زمان جدایی و دوری اسلام از متن زندگی روبرو می شود. چنانكه زمان غیبت كبری نیز دارای چنین خصوصیتی است.

لغزشگاه سوم:

این لغزشگاه رویارویی با انواع شبهات و تشكیكاتی است كه آدمی در مورد وجود پیشوای خود یعنی حضرت بقیة الله(عج) با آنها روبرو می شود. هرچه زمان به درازا می كشد و شخص امام از صحنه زندگی واقعی دورتر میشود و جریانات مادیگری كه عالم روح و معنا و هرآنچه را كه نامحسوس و نادیدنی است از حساب خویش بیرون و دور می نمایند – بر اندیشه انسانی می شورد و چیرگی می یابد، این لغزشگاه وسعت بیشتری پیدا می كند.

شدّت یافتن سختی‌ها و مصیبت‌های طاقت‌فرسا، به منزله فرمان سكوت و انفعال در برابر عوامل آشكار و نهان ابلیس و مستكبران و متجاوزان نیست؛ به عكس، این‌همه، خود حاصل سكوت و انفعال درازمدّت سالیان متمادی و قرون ماضی در برابر غاصبان و متجاوزان به حقّ آل محمّد (صلی الله علیه وآله) و تنها گذاردن ایشان در برابر صفوف فشرده آل‌امیّه و آل‌عبّاس و بالأخره خاندان‌های زرسالار یهودی است

فرد در دوران غیبت امام(علیه السلام) و بخصوص در عصر غیبت كبری كه سفیرانی از سوی امام برگزیده نمی شوند با این لغزشگاه روبرو می شود و بالاخص پس از نهضت مادی اروپا (رنسانس) و آغاز عصر استعمار و طغیان جریان مادیگرائی جهانی و همه گیر، این لغزشگاه، لغزنده تر میگردد. و به اندازه ای كه شخص بتواند علیه این جریانات و اندیشه حاكمی كه روبرو دارد پافشاری به خرج دهد و فكر و اندیشه خود را رشد داده، بر مفاهیم و براهین اسلام بیندیشد (تعمق كند) به همان اندازه می تواند سعادت دنیا و آخرت خویش را در پیشگاه پروردگار تضمین نماید.

هر یك از این لغزشگاههای سه گانه در دوران غیبت كبری، بطور روشن و آشكار شدت و دشواری می یابد و بهمین جهت آزمون الهی برای كسب شایستگی های اسلامی و نیروهای ایمانی یك انسان مسلمان دشوارتر، و موفقیت در این امتحان مشكل تر میشود و لذا در برخی از روایاتی كه از ائمه معصومین – سلام الله علیهم اجمعین – در پاسخ پرسش از هنگام ظهور حضرت مهدی (علیه السلام) رسیده است چنین آمده است كه:

«بخدا سوگند نه، تا آن زمان كه پاك و سالم شوید. و بخدا سوگند نه، تا آن زمان كه غربال گردید و بیخته شوید . و بخدا سوگند نه، تا آن زمان كه هر كس اهل شقاوت و محرومیت است شقی و محروم گردد و آنكه اهل سعادت است سعید و نیك فرجام گردد.»

و این امتحان الهی جز این نیست كه شروع شده و تحقق یافته است «تا هركس كه نابود میشود از روی دلیل و بینه باشد و آنكه حیات می یابد نیز». زیرا كسی كه شقی و منحرف میشود فردی است كه به صحت رأی و عمل خود قانع و راضی می باشد و در نتیجه با شقاوت و انحراف هلاك میشود و سزاوار لعنت و نفرین الهی و خسران همیشگی می گردد؛ و آن كس كه در نتیجه امتحان، بواسطه ایمانش سعادتمند می شود، ایمان او استوار و نیرومند و خالص و ناب است.

فرآوری: زهرا اجلال

بخش مهدویت تبیان


منابع:

سایت موعود

وبلاگ صبح 12

سایت یاران انتظار

مطالب مرتبط:

حق پیشوایی امام عصر (علیه السلام) 

ارزش لحظه‌ای دلتنگی برای امام زمان(عج) 

نکند به این بلاها مبتلا شویم...  

مشاوره
مشاوره
در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید.