دهانت رو شیرین کن

حضور ذائقه های تلخ، فضای هر محفل و محیطی را تلخ می کنند و زیبا و شیرین ترین رخدادها را در منظر تلخ ترین صحنه ها، به نمایش می گذارند به همین خاطر است که گفته اند: «افسرده دل افسرده کند انجمنی را»؛

شمایی که غذا درست می کنید،آیا تا به حال شده به غذایتان نمک و فلفل و ادویه اضافه نکنید؟

هر غذایی هر قدر هم که در پخت آن دقّت شود، بدون استفاده از چاشنی و ادویه، بی طعم و گاه بدطعم می شود و در مقابل، غذاهای نه چندان خوش طعم، با چاشنی ها و ادویه جات مناسب برای ما مطبوع و دلنشین می شوند و چه بسا استفاده نابجا از ادویه جات و یا استفاده از ادویه های تلخ، طعم غذا را خراب و تلخ کند.

برای زندگی مشترکتان از چه نوع ادویه ای استفاده می کنید؟

کارشناسان از کلمه ذائقه شیرین به عنوان چاشنی زندگی مشترک یاد می کنند. ذائقه ی شیرین، همواره در کمین نقاط مثبت و رخدادهای خوشایند است تا شیرینی ها، انس ها، محبّت ها و خوبی ها را فاش کند.

بسیاری از ما داستان حضرت عیسی (علیه السلام) را در مواجهه با لاشه ی متعفن سگی شنیده ایم. در حالی که هر یک از حواریون توصیفی ناخوشایند از آن مردار داشتند، حضرت سایرین را متوجه دندان های سفید و زیبای سگ می کند. ببینید که یک ذائقه ی شیرین از میان لجن زارها، چگونه گل ها را صید می کند!

اما ذائقه ی تلخ، حتی در گلزار نیز دستانش را در تیغ ها فرو می برد. بهره ی او از بوستان پر از گل، فقط تیغ های آن بوستان است. در نتیجه بوستان و گلستانی که برای همه مفرّح و شادی آور است، برای او پر رنج و ناراحت کننده می شود.

زندگی معجونی از تلخی ها و شیرینی هاست. اساساً قاعده ی زندگی این گونه است. شما نمی توانید زندگی ای بیابید که تمام اساس آن را با شیرینی ریخته باشند؛ اما چرا در برخی از زندگی ها، شیرینی ها پر رنگ ترند؟

جواب روشن است؛ صاحبان آن ها از ذائقه های شیرین برخوردارند. اینان همواره در جستجو و ظاهر کردن شیرینی های زندگی شان هستند. طبیعی است که ما نیز جلوه ای جز شیرینی از این زندگی ها نخواهیم دید. آن ها دائما به دنبال زیبایی و شیرینی زندگی هستند و هر مجلسی را آکنده از شادی و خوشحالی می کنند.

وقتی در مقابل نمایشگر رایانه نشسته ایم، این ما هستیم که به اختیار خود، نقاطی را کلیک می کنیم که می خواهیم بر صفحه ی نمایشگر به نمایش گذاشته شوند.

صحنه ی زندگی هم این گونه است. ما به هر نقطه ی تاریک و یا روشن زندگی مان که دست بگذاریم. همان نقطه کلیک می شود. ذائقه های شیرین پیوسته نقاط شیرین صفحه ی زندگی شان را کلیک می کنند. اینان در تلخ ترین و تاریک ترین صفحه ها. نقطه ی نورش را پیدا می کنند و عاقبت آن نورانیّت، کل صفحه را فرا می گیرد، اگر بعد از مدتی دوباره تاریکی نمایان شد، دوباره قسمت نور را پیدا خواهند کرد. لذا افرادی را می بینیم که با این نحوه از عملکرد، چقدر تماشایی شده اند. همین که در محضرشان می نشینیم. احساس می کنیم که با خوشبخت ترین فرد عالم رو به رو شده ایم.

ذائقه های شیرین، کاشف نقاط مثبت خود و دیگران هستند. در برخی موارد این نقاط مثبت، به آن اندازه آشکار نیستند که به راحتی کشف شوند و غالباً کشف این نقاط مثبت در آدم های خیلی معمولی، زمان و حوصله ی بیشتری طلب می کند. این توانایی ها و نقاط قوّت می تواند بر خود فرد نیز پوشیده باشد و شما می توانید از همین نکته، برای بهبود رابطه باهمسرتان استفاده کنید. به عنوان نمونه می توانید به همسرتان بگویید: «یک نکته ی مثبتی در تو هست که خودت هم از آن بی خبری؛ و همان نکته ،من را جذب تو کرده است.» این جمله می تواند او را زیر و رو کند. از این طریق هم شاهد غلیان احساسات همسرتان خواهید بود و هم یکی از توانمندی هایی را که بر خود او نیز پوشیده است، به او هدیه می دهید. البته این رفتارها ظرافت های خاص خود را می طلبد. باید مراقب باشیم این عبارات را به گونه ای ادا نکنیم که همسرمان تصور کند که از سوی ما به سخره گرفته شده است؛ یا فکر نکند که در ازای این تعریف، از او خواسته ای داریم. این تعریف باید حقیقی و برخاسته از نهاد دلمان باشد.

در جای دیگر، در جمع خانواده یا دوستان ، یادآوری خاطرات خوش گذشته که با سعه صدر و فداکاری همسرتان، همراه بوده، می تواند او را از صمیم قلب خوشحال سازد.

فرد می تواند با آگاهی، هوشیاری و ممارست، ذائقه ی تلخ خود را به ذائقه ی شیرین نزدیک کند و داشتن آن را برای خود به صورت یک عادت در آورد؛ به گونه ای که بدون کوشش و به خودی خود، مطابق با یک ذائقه ی شیرین رفتار کند. بسیار آسان است ، بدی ها را دور بریزید و خوبی ها را با خود همراه کنید.  باید ذائقه شیرین را حفظ کرد؛ برخی افراد حتی با داشتن ذائقه ی شیرین بی اختیار می توانند به نحوی عمل کنند و به گونه ای به مسائل بنگرند که ذائقه شان به تلخی بگراید، ذائقه های تلخ، هم اوقات صاحبان خود و هم اوقات دیگران را تلخ می کنند.

در حقیقت حضور ذائقه های تلخ، فضای هر محفل و محیطی را تلخ می کنند و زیبا و شیرین ترین رخدادها را در منظر تلخ ترین صحنه ها، به نمایش می گذارند به همین خاطر است که گفته اند: «افسرده دل افسرده کند انجمنی را»؛ ولی صاحبان ذائقه های شیرین، سخت ترین اتفاقات و وقایع را ملایم و تلطیف می کنند؛ و یادآوری پیشامدهای سخت، برایشان خاطرات شیرینی است که به خاطر آوردنش کامشان را خوش می کند.

ذائقه های شیرین مثل آبی بر آتش اند؛ در حالی که ذائقه های تلخ مانند بنزین، آتش مشکلات و سختی ها را شعله ور و لهیب آن را بلندتر می کنند داشتن ذائقه ی تلخ، یعنی تخم کینه در دل ها کاشتن و انتقام را شیرین تلقّی کردن؛ و داشتن ذائقه ی شیرین، یعنی اغماض کردن؛ کینه ها را از دل زدودن و عفو را به جای انتقام نشاندن.

از همین امروز سعی کنیم ، دهانمان جز به خوبی گفتن از همسرمان ، تعریف و تشکر از زحماتش و باز گویی فداکاری ها و نقاط قوتش باز نشود.

مطمئن باشید اگر همیشه این رویه را پیش بگیریم ، دهانی خوشبو خواهیم داشت.

با نگاهی به کتاب سر دلبران نوشته دکتر محمدحسین بانکی

مطالب مرتبط:

آهن ربایی برای جذب دل‌ها

یک تغییر کوچولو در همسر

چقدر غُر می‌زنی عشق من

زیر یک سقف با همسر وسواسی