شاخه‌ی طوبا
همدم یار شدن دیده تر می خواهد پیر میخانه شدن اشک سحر می خواهد عاشقی کار دل مصلحت اندیشان نیست قدم اول این راه جگر می خواهد بال و پرهای به دور و بر شمع ریخته گفت بشنود هر که ز معشوق خبر می خواهد هر که عاشق شده خاکستر او بر باد است عاشق از خویش کجا رد و اثر می خواهد هنر آن نیست نسوزی به میان آتش پر زدن در وسط شعله هنر می خواهد در ره عشق طلا کردن هر خاک سیاه فقط از گوشه چشم تو نظر می خواهد ظرف آلودهء ما در خور صهبای تو نیست این ترک خورده سبو رنگ دگر می خواهد زدن سکه سلطانی عالم تنها یک سحر از سر کوی تو گذر می خواهد تا زمانی که خدایی خدا پا بر جاست پرچم حُسن حَسن در همه عالم بالاست در کرم خانه حق سفره به نام حسن است عرش تا فرش خدا رحمت عام حسن است بی حرم شد که بدانند همه مادری است ور نه در زاویهء عرش مقام حسن است بس که آقاست به دنبال گدا می گردد ناز عشاق کشیدن ز مرام حسن است دست ما نیست اگر سینه زن اربابیم این مسلمانی ایران ز کلام حسن است هر که خونش حسنی شد ز خودی حرف شنید غربت از روز ازل باده جام حسن است حرم و نام و وجودش همه شد وقف حسین هر حسینیه که بر پاست خیام حسن است او چهل سال بلا دید بماند اسلام صبر شیرازهء اصلی قیام حسن است ما گدائیم ولی شاه کریمی داریم هر چه داریم ز تو یار قدیمی داریم تا خدا با همهء حُسن خود املایت کرد چون جلالیّت خود آیت عظمایت کرد تا که در صورت تو عکس خودش را بکشد همچونان روی نبی این همه زیبایت کرد تا که قرص قمر ماه علی کامل شد پرده برداشت ز رخسار و هویدایت کرد تا ثمر داد نهالی که خدا کاشته بود با همه جلوه تو را شاخهء طوبایت کرد ریخت آب و سر مشک از کف هر ساقی رفت بس که مستانه و مبهوت تماشایت کرد تا که اثبات شود بر همگان ابتر کیست پسر ارشد صدیقه کبرایت کرد تا شوی بعد علی میر بنی هاشمیان صاحب صولت و شخصیت طاهایت کرد بس که ذات احدی خاطر لعلت می خواست شیر نوش از جگر حضرت زهرایت کرد با تو سرچشمه کوثر شده زهرا یا هو کوری عایشه مادر شده زهرا یا هو انقطاع تو ز هر سوز و گدازت پیدا فاطمی بودنت از عشوه و نازت پیدا سر سجادهء تو گوشه ای از عرش خداست سیر عرفانی ات از حال نمازت پیدا هر که آمد به در خانهء تو آقا شد هر چه جود و کرم از سفرهء بازت پیدا گریه دار است چرا زمزمهء قرآنت حزن زهراییت از صوت حجازت پیدا آتشی بر جگرت مانده که پنهان کردی ولی آثارش ازین سوز و گدازت پیدا وارث پیر مناجاتی نخلستانی این هم از نالهء شب های درازت پیدا محرم مادری و از سر گیسوی سپید درد پنهانی و یک گوشه رازت پیدا کاش مهمان تو و چشم پر آبت باشم روضه خوان حرم و صحن خرابت باشم روح تطهیر کجا وسوسه ناس کجا دلبری پاک کجا خدعه خنّاس کجا خون دل ها وسط تشت به هم می گفتند جگری تشنه کجا سودهء الماس کجا در چهل روز غمی که جگرت را سوزاند ضرب دیوار کجا برگ گل یاس کجا خانه ای سوخته و دست ز کار افتاده ورم دست کجا گردش دسداس کجا ای کفن پاره شده، علقمه جایت خالی بوسه تیر کجا دیده عباس کجا داغ عباس چه آورد سر اهل حرم غارت خیمه کجا جوری اجناس کجا چون دل سوخته و جگرم می سوزد تن و تابوت تو را تیر به هم می دوزد بخش تاریخ و سیره معصومین تبیان
قاسم نعمتی
مطالب مرتبط:
