راز عزاداری هندی ها برای امام حسین (ع)

روایتی خواندنی از ارادت تمام عیار شاعران غیر شیعی به امام حسین (ع)

میهمانان پس از شرکت در برنامه های تهران و قم راهی مشهد شدند و در مراسم های مختلف به شعرخوانی پرداختند. شاعران، نویسندگان و هنرمندان غیر شیعی ، طبق برنامه ریزی های قبلی روز چهاردهم آبان ماه در حسینیه گنبد خشتی مشهد مقدس حضور یافتند .

خاک هند اگر عزت دارد به خاطر غم حسین (ع) است

مهندر سینگ از هندوستان، از جمله شاعری بود که در مدح اباعبدالله الحسین (ع) برای حاضران سخنرانی کرد. سینگ، روزنامه نگار سرشناس و صاحب نام هند این گونه سخنانش را آغاز کرد: «هیچ هوایی ،هیچ بادی نمی تواند غم امام حسین(ع)  را با خود به یغما ببرد. چون غم و عزاداری برای سیدالشهدا (ع) در زیر سایه حضرت فاطمه الزهرا(س)  انجام می شود و من تمام دار و ندارم را به خاطر هر قطره اشکی که برای سیدالشهدا (ع) ریخته شده، نذر و قربانی می کنم.» این شاعر هندو در ادامه سخنانش اضافه کرد: «عزیزان!  ما از کشوری آمده ایم که در آنجا حضرت سالار شهیدان را می پرستند و عبادت می کنند. در آنجا ما مرثیه می سراییم و در مجالس عزاداری و روضه خوانی شرکت می کنیم.»

سینگ با بیان جملاتی شاعرانه و بسیار تأثیرگذار رو به حاضران گفت: «من سنگی سر راهی بیش نیستم. زمانی مردم مرا فقط با نام کوچکم مهندر می شناختند، اما آنگاه که به راه شما آمدم و هدایت را یافتم مانند حرّ شدم. اکنون مردمم مرا حرّ امام حسین (ع) خطاب می کنند. من به تعیشات زندگی مبتلا نشده بودم، اما اشک ها مثل خاری در چشمانم بودند تا وقتی برای امام حسین (ع) گریه کردم و چشمانم گلستان شد.»

او اضافه کرد: «آیات گریه می کردند، ورق ها گریه می کردند، کتاب ها گریه می کردند آنگاه که ذکر مصایب شام و سوریه را شنیدند. حتی نان و آبی که در دستان همسر حر بود، زمانی که رو به سوی میدان جنگ داشت نیز اشک می ریختند.» شاعر پراحساس هندو، گویی اعترافی مهم در دل داشته باشد، در ادامه صحبت هایش گفت: «من عاشق پیامبر اسلام و امام حسین (ع) هستم. باید به امام حسین(ع) عشق بورزید تا بتوانید اجر رسالت را بپردازید. من نماز عقیده ام را قضا نمی کنم چون این شعور عبادتی که دارم از غم حسین(ع)  دارم. اگر غم حسین(ع)  نبود من مُرده بودم. این خون پرحرارتی که در رگ های من جاری است نیز از غم حسین(ع)  است. درست است که من مسلمان نیستم اما می دانم در روز قیامت، شفاعت من از غم حسین(ع)  خواهد بود.» مهندر سینگذدر پایان سخنرانی تأثیرگذار خود گفت: «اگر غم حسین(ع)  نبود هیچ چیز در این جهان نبود. خاک هند هم اگر عزت و شرفی دارد به خاطر غم حسین (ع) است. اسم بنده مهندر است و تخلصم اشک. شهرتی که دارم به خاطر غم حسین(ع)  است.»

اشک های شاعر مسیحی

انطوان بارا، شاعر و نویسنده سوری الاصل از کشور کویت به این همایش دعوت شده بود. بارا، هنرمند مسیحی، یدی طولا در مدح و منقبت امام حسین (ع) دارد و به گفته خودش، اشک هایی که تاکنون هنگام نوشتن اشعارش در مدح اباعبدالله (ع)  بر گونه هایش جاری شده، کم تر از شیعیان جهان اسلام و سرسپردگان فرزند فاطمه زهرا (س) نبوده است.

سخنرانی «بارا» در ستایش حضرت زینب (س)

این شاعر و نویسنده مسیحی سپس در ستایش حضرت زینب (س) سخن گفت: « حکمت چیست؟ چرا حضرت زینب (س) به همراه برادرش به صحرای کربلا آمد؟ در گذشته رسم اعراب اینگونه بود که زنان را در جنگ نمی کشتند، بنابراین حضرت زینب (س) از همسر خود اجازه گرفت تا در صحنه نبرد برادرش حاضر شود. ایشان با آمدن خود به صحرای کربلا، در میان سپاهی که نیمی از آن را زنان و کودکان تشکیل می دادند به برادرش نیرو و قوت قلب بخشید.» بارا ادامه داد: « این یک حکمت الهی بود. این حکمت خداوند بود که حضرت زینب (س) بتواند در برابر یزید سخنرانی غرایی انجام دهد.حضرت زینب (س) از امام زین العابدین (ع)محافظت کرد چرا که آنها نمی خواستند اثری از حضرت محمد (ص)  و خاندانش بر زمین باقی بماند. حضرت زینب (س) با بسیاری از سختی ها مقابله کرد، او قتل زنان و کودکان و شهادت برادر خود را در برابر دیدگان خویش مشاهده کرد و با این حال فرمود: از خداوند می خواهیم که این قربانی را بپذیرد.»

در اینجا هنرمند سوری این پرسش را خطاب به حاضران مطرح کرد که آیا نقش حضرت زینب (س) در همین نقطه به پایان رسید؟ و پاسخ داد: «البته که نه! این تازه نقطه آغازی بود بر شروع نقش آن حضرت...» بارا در ادامه گفت: «حضرت زینب (س) کاروان اسرا را هدایت کرد و با فصاحت کلام به سخنرانی پرداخت، چرا که ایشان دختر حضرت علی (ع)، امیر مومنان است که صاحب نهج البلاغه بود.»

این شاعر در ادامه سخنان خود به واقعیتی تاریخی اشاره کرد و گفت: «آیا در طول تاریخ قدیم و جدید، چنین زنی را دیده اید که محکم و باصلابت در برابر رهبران و ستمکاران بایستد و بگوید: من قدر شما را کوچک می شمارم، حال آن که ما به درجات برین نایل خواهیم شد.» بارا اذعان داشت که حضرت زینب (س) با فصاحت، بلاغت و جسارت خود توانست یزید را خوار و کوچک کند و به دنبال شهادت برادر عزیزش شگفتی آفرین شود. هنرمند مسیحی معتقد است: «او به آینده می نگریست. او کسی بود که توانست پیام برادرش را با وجود شایعه پراکنی های بدخواهان به گوش جهانیان برساند. او بعد از امام حسن (ع) و امام حسین (ع) متولد شد و دریچه عصمت الهام بخش وی بود.» بارا توضیح داد که چگونه با ایستادگی و مقاومت شیرزن تاریخ اسلام، مردم از جنایات یزید به خشم آمدند و انقلاب علیه این ظالم ملعون آغاز شد.

این شاعر و نویسنده مسیحی در پایان سخنرانی خود با اشاره به این که تنها در سال گذشته، بیش از 24 میلیون  زایر به زیارت بارگاه امام حسین (ع) رفته اند، در حالی که گور یزید در شام متروکه باقی مانده، بر حضرت زینب(س) سلام و درود فرستاد و صحبت های خود را این گونه به پایان رساند.

هند برای امام سراسر عزا می شود

مهمان بعدی، پرفسور دهر مندرنات، این بار نیز از کشورهندوستان بود که به جایگاه دعوت شد تا در مدح امام حسین (ع) سخنرانی کند. مندرنات که سنت عزاداری برای امام حسین(ع)  را از اجدادش به ارث برده و خانواده اش را جزء خادمین درگاه آن حضرت می داند، ضمن تشکر و قدردانی از کسانی که این فرصت را برای او فراهم ساختند، به سخنرانی خود را در منقبت سالار شهیدان آغاز کرد: «من هر ساله در مجالس سوگواری و عزاداری امام حسین(ع)  شرکت می کنم که این سنت را از اجداد خویش به ارث برده ام. من آسایش و آرامشی را که در زندگی ام احساس می کنم مدیون امام حسین (ع) هستم. چندین نسل از خاندان من این سعادت را داشته اند و من نیز خوشحالم که میراث دار این سنت اجداد خود باقی مانده ام. من از کشوری آمده ام که بنابر روایات امام حسین (ع) مایل بودند به آنجا سفر کنند.» مندرنات در ادامه صحبت هایش به این نکته مهم اشاره کرد: «تنها پنج درصد جمعیت مردم هندوستان را شیعیان تشکیل می دهند، و این در حالی است که مراسم سوگواری برای امام حسین (ع) در سراسر کشور ما برگزار می شود. چرا؟! چون نمی توان درخشش آفتاب را تنها در یک منطقه محدود ساخت. آفتاب متعلق به کل جهان است و امام حسین (ع) آفتابی است که هرگز غروب ندارد.»

این شاعر سالخورده هندو در ادامه گفت: «من با اعتقاد قلبی و نهایت احترام می گویم که برای امام حسین (ع) اشک می ریزم. امام حسین(ع)  را در قلب خودتان جای دهید و مهم تر این است پیامی را در نظر داشته باشید که آن حضرت در کربلا خواستند به گوش جهانیان برسد؛ آن پیامی را در ذهن داشته باشید که آن دوازده اما به شما داده اند.»

مطالب مرتبط:

کربلا در کلام شاعر مسیحی

باریده بود عشق به صحرای کربلا