عدد 13 مبارک است

شاید به همین دلیل است که سیزدهمین روز از آغاز سال نو را، به بیرون از خانه می‌رویم و به کوه و دشت و بیابان پا می‌گذاریم که مبادا نحسی 13، در طول سال جدید گریبان مان را بگیرد و کار دستمان بدهد و این که اگر پلاک سر در خانه‌مان عدد 13 است، از شهرداری منطقه‌ای که در آن زندگی می‌کنیم، می‌خواهیم که به جای عدد 13، پلاک 1+12 را نصب کند! جالب این است که برخی از مسئولان شهرداری‌ها، خودشان این خرافه را باور کرده‌اند و پلاک‌های 1+12 را آماده نصب، در کارگاه‌هایشان دارند تا به متقاضیان ارائه دهند.

اما من برخلاف آن‌ها، عدد 13 را مبارک می‌دانم و برای این عدد احترام خاصی قائل هستم؛ می‌دانید چرا؟ برای اینکه در سیزدهمین پرواز جنگی‌ام به تأسیسات نظامی دشمن در خاک عراق، هواپیمایم مورد اصابت راکت‌های آنان قرار گرفته و آسیب دید؛ من که مأموریت داشتم در ارتفاع 8 هزار پایی، تانک‌ها و نفر برهای دشمن را بمباران کنم چون سقوط هواپیمایی را که خلبانش بودم در خاک عراق قطعی می‌دیدم و اطمینان داشتم که اسیر نیروهای دشمن خواهم شد.

برخلاف دستورات نظامی که در ایران به من ابلاغ کرده بودند به میزان 2 هزار پا، از نقطه پرواز پیش بینی شده، فرود آمدم و در ارتفاع 6 هزار پایی از سطح نیروهای دشمن بعثی با هواپیمای در حال سقوطم، هدف‌های مشخص شده آن‌ها را با دقت بیشتری نشانه گیری و بمباران کردم که بر اثر این تدبیر، حدود 22 دستگاه از تانک‌های متجاوزان عراقی منهدم شد و تعدادی از نیروهای آن‌ها زخمی شدند یا به هلاکت رسیدند.

بعد از این بمباران که با چتر نجاتم، از هواپیما بیرون پریدم؛ پریدن همان و فرود آمدن من در جمع نیروهای دشمن متجاوز همان؛ در این سانحه، به دلیل ناقص عمل کردن چتر نجاتم، با شدت و با تمام وزنم به قرارگاه دشمن برخورد کردم و به افتخار جانبازی نایل آمدم و چون نیروی گریز از مهلکه‌ای را که در آن گرفتار آمده بودم، نداشتم، اسیرم کردند و هم زمان، مرا به جمع همرزمان «آزاده» ام اعزام کردند.

آیا شما، کسب 2 افتخار همزمان را، در سیزدهمین پرواز جنگی‌ام، به حساب نحسی عدد 13 می‌گذارید؟ اگر آری، که من برخلاف شما فکر می‌کنم و اگر نه شما هم به جمع کسانی که عدد 13 را «مبارک» می‌دانند، اضافه شده‌اید؛ پس مقدمتان گرامی باد.